Zwangerschapsupdate #4: week 15-16 rollercoaster van emoties en extra controle

Ik ben alweer 17 weken zwanger.  Tijd voor een update van week 15&16, maar zonder een nieuwe buikfoto, die houden jullie van mij tegoed. Door de rollercoaster de afgelopen week en doordat de fotografe ziek op bed lag, is het niet gelukt om met 16 weken een foto te maken. Deze ga ik aanstaande dinsdag alsnog laten maken en plaats ik dan bij de update van 17&18 weken zwangerschap.

Zo voel ik mij
In week 15 voelde ik mij goed. De misselijkheid is natuurlijk verdwenen, de lage bloeddruk nog niet en dat lijkt ook nog niet minder te worden. Daar moet ik dus echt goed op letten. Verder doen mijn borsten echt zo pijn, ze groeien behoorlijk, dus dat is ook niet zo gek. Voor een buikslaper zoals ik ben, is dat geen pretje. Stiekem vind ik dit ook wel weer leuk aan het zwanger zijn, want van nature heb ik kleine cupmaat. Ik heb trouwens het idee dat het ook niet zo lang gaat duren voor ik weer met zoogcompressen aan de slag moet. Verder hebben we het al een week of vijf pittig met Naomi, moeilijk inslapen, slechte nachten en dat breekt je ook wel op moet zeggen, maar…. en ik durf het bijna niet te typen: deze week gaat het goed! De levensechte nachtmerries vind ik geen pretje. Dit had ik bij Naomi ook zo erg en dat heb ik nu dus ook al weken. Ik droomde laatst dat een vriendin zwanger was, dat ik boos op haar was dat ze niet gezegd had dat ze bezig waren (uhm alsof iemand dat verplicht is om mij dat te vertellen, niet dus) en daar maakten wij dus ruzie over en gelukkig kwam het wel weer goed, maar ik werd zwetend wakker. De vriendin in kwestie moest hard lachen en ik heb afgesproken niet boos op haar te worden als het zover is haha.

Ik wil nog even delen dat wij een waanzinnig mooie bruiloft hadden van vrienden van ons. Het was echt een sprookjesdag en het bruidspaar had zelfs aan de kids gedacht, ze mochten een knuffeltje uitzoeken. Zo lief. Naomi gedroeg zich voorbeeldig het uur dat we daar zaten, maar bij de foto’s maken was ze het wel een beetje zat. Ze wilde liever lekker rondlopen en dat kon ook gewoon. Wij waren enorm trots op haar en hebben genoten van de hele dag. Eind van de middag is ze opgehaald door mijn schoonouders en konden wij genieten van een heerlijk diner en een fantastisch feest. Ik deel nog even een kiekje van die dag.

Week 16 was een week vol emoties. Ontzettend verdrietig nieuws bereikte ons van mijn zwager en schoonzus. Hun kindje is overleden in de buik met 20 weken…. Intens verdrietig…. Het is zo oneerlijk. Ik genoot zo van het zwanger zijn met mijn schoonzus, we keken al uit naar ons verlof samen… pats, boem in één klap stortte de wereld in. Het was een week die voelde als een rollercoaster, geen dag ging voorbij waarbij ik niet aan hen dacht. We gingen langs, stuurden berichtjes, maakten eten en bewonderden ons nichtje in het ziekenhuis. Mijn schoonzus is bevallen van een prachtige dochter Noa. Een naam met een mooie betekenis: vrede, rust en troost. Zij maakte ons voor het eerst oom en tante en Naomi grote nicht. Zoals jullie maandag voorbij hebben zien komen schreef ik een brief aan haar, want die behoefte had ik en dat verdient ze ook. Afgelopen dinsdag hebben we afscheid van haar moeten nemen. De begrafenis was mooi, heftig en verdrietig. Jullie enorm bedankt voor de lieve berichtjes op Facebook en via de mail. Hartverwarmend dat jullie zo meeleven.

Het voelt dubbel om over mijn zwangerschap te schrijven. De laatste dagen stond er ook geen nieuwe blog online, behalve de afspraken die ik had met anderen, zoals de blogs over de cadeautjes en een samenwerking. Ik had wat vooruit geschreven, maar dat plaatsen voelde niet goed. Ik heb ze allemaal uitgesteld naar volgende week en deze update is verlaat.

Ook maakte ik mij ook zorgen om ons kindje. Dat wilde ik niet, maar het ging zo vanzelf. Mijn schoonzus en ik zaten bij dezelfde praktijk, zo blij met deze lieve meiden. Ik mag zo vaak komen als ik wil, maar dat is niet nodig. Ik wilde gewoon even naar het hartje luisteren, maar ik kreeg een hele echo. De tranen rolden over mijn wangen, ik was blij, maar tegelijkertijd dacht ik aan mijn zwager en schoonzus die dit beeld van hun kindje niet zagen de dag ervoor… Voor het eerst voelde ik een hele sterke band met ons kindje en was ik nieuwsgierig naar het geslacht. Dat was ik bij Naomi ook, maar toen voelde ik dat niet zo sterk als nu. We weten het geslacht overigens niet hoor. Binnenkort een blog online of we het nu wel of niet willen weten.

Weer wat vinkjes op de lijst
Ik belde het ziekenhuis in week 15 voor de 20-wekenecho. Deze hebben wij op vrijdag 13 januari, dat duurt nog drie weekjes. Een spannende echo zoals altijd, maar nu eentje met een extra lading… Verder eigenlijk geen dingen geregeld, terwijl ik bij Naomi het kamertje al bijna klaar had. Wat een verschil he!

Zo ontwikkelt de baby zich nu
Week 15
Het hoofd van je baby is zo groot als een knikker, zijn vuisten hebben de omvang van een erwt. Door veel te bewegen worden de spieren van je baby steeds krachtiger: hij kan nu een vuist maken en zijn armen en benen buigen. Ook kan hij zijn mond openen, slikken en zijn bovenlip bewegen. Echt zuigen kun je het nog niet noemen, maar het begint erop te lijken.

Week 16
Je baby haalt zuurstof uit jouw bloed. Hij hoeft nog niet te ademhalen, maar begint al wel met het oefenen van zijn ademhalingsbeweging. Dat doet hij door vruchtwater in zijn longen te brengen en er daarna weer uit te persen. De huid van je baby wordt bescherm door een witte, beetje vette substantie die zoet ruikt. Het beschermt de dunne en tere babyhuid in het vruchtwater.

Hoe gaat het met jou?

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Liefs Angela