Te mooi om waar te zijn?

Ik staar voor me uit. Ben diep in gedachten verzonken. Op de achtergrond hoor ik mijn kids lachen terwijl ze met hun vader spelen. Het is een mooie dag en ik geniet intens. Het afgelopen jaar komt ineens in een sneltreinvaart voorbij. Wat een zegeningen mochten wij ontvangen. En dan bekruipt mij weer een gevoel dat ik eerder had… Is het allemaal niet te mooi om waar te zijn? Draait het niet gewoon een keer om? 

 

We wensten ruimte voor ons als gezin. Een eengezinswoning is waar we naar zochten. En toen kwam dit huis op ons pad. Een twee-onder-een-kap-woning. Een veel groter huis dus met garage, een oprit, een grote tuin, een zolder, een grote slaapkamer voor ons en twee kamers voor de kids. Kortom alles waar we op hoopten en van droomden was ineens heel dichtbij. Zo dichtbij dat we daar nu dus ruim een jaar wonen.

We zijn gezegend met twee kids. Een meisje en een jongen. Ze zijn gezond en ontwikkelen zich zoals het hoort. Wat kan mijn hart nog meer wensen! Ik ben blij, maar vooral dankbaar dat we Naomi en Daniël mochten ontvangen. Zwanger worden, blijven en een kindje volledig uitdragen blijft een wonder.

We hebben beide een baan. Werken met veel plezier bij de organisaties. Hebben fijne collega’s. We krijgen de vrijheid die we nodig hebben. Kind ziek? Geen probleem ga maar naar huis en haal je uren maar in wanneer dat kan. Thuis werken? Ook dat is geen probleem. Een luxe, zo ervaar ik dat zeker.

Mooie mensen om ons heen. Families en vrienden. Sommigen zien we vaak, anderen maar zelden. Toch is ieder van hen ons dierbaar. We weten wat we aan ze hebben. Dat als je elkaar nauwelijks spreekt, het ook goed is. We weten elkaar te vinden als het nodig is. Zo zo zo fijn!

Stephan, de kids en ik zelf zijn gezond. Het lijkt zo normaal, maar mensen uit onze omgeving wijzen uit dat dit niet vanzelfsprekend is.

En zo passeert er van alles de revue. Ik ben dankbaar dat het zo goed gaat. Ik tel echt al mijn zegeningen. En natuurlijk hebben wij ook onze normale struggles met werk, de drukte met het gezin en andere zaken. Dingen die vervelend zijn, maar waar je van leert. Die zichzelf soms oplossen of wat toch nog even na sijpelt. Maar geen zware en heftige zaken in ons eigen gezin.

Dankbaar, dat ben ik dus zeker, maar ergens beangstigd het mij ook. Het kan toch niet altijd zó goed gaan? Soms denk ik daar over na. En dit keer zet ik het dus op papier. Sta ik even stil en probeer ik dat gevoel te negeren. Besef me dan, dat wat er ook op ons pad komt, God is bij ons. We doen het niet alleen. Ons leven is niet te mooi om waar te zijn. Het is waarheid en daar moeten we van genieten en God voor danken.

Hoe ervaar jij dit? Sta je ook weleens even stil?

Liefs Angela

You Might Also Like

1 Comment

  • Reply
    Leonie van Mil
    20 april 2018 at 07:57

    Zo fijn als alles goed gaat. Hier ook een mooi huis, net een tweede gezonde kleine gekregen. Wat een geluk allemaal. Maar ik ben mij er ook van bewust dat het allemaal anders had kunnen zijn. Ik neem al het geluk dus niet als vanzelfsprekend. Maar ik ben dankbaar dat het nu wel allemaal zo mooi is.
    Leonie van Mil onlangs geplaatst…Wat heb ik tot nu toe gedaanMy Profile

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd