Privacy van de kids: Er gaat wat veranderen!

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, er komen geen herkenbare foto’s meer van onze kinderen online. Niet op Facebook, niet op Instagram en niet op mijn blog. Ik hoef geen verantwoording af te leggen, maar wil vertellen waarom dit nu ineens verandert.

Bijna twee jaar geleden begon ik met bloggen als hobby. In het begin lazen nog maar weinig mensen (1000) mijn website. Inmiddels ben ik enorm gegroeid. Maandelijks lezen 10 keer zoveel mensen mijn website. Ruim 10.000 unieke bezoekers dus. Daarnaast ben ik op Instagram ook enorm gegroeid, inmiddels heb ik daar bijna 2.200 volgers. Allemaal mensen die onze kinderen zien, ons leven zien. Ik had daar geen problemen mee, het is iets van deze tijd en ik vind het leuk om de foto’s te delen. Het echte leven laten zien, het leuke contact via de blog en Instagram. Iedere moeder laat haar kinderen graag zien, je bent immers trots op ze. Echter waar ligt de grens? Naomi en Daniël kunnen er niet voor kiezen.

Waarom eerst wel en nu niet?
Eerder voelde het nog goed om het op deze manier te doen. Naomi was nog klein, veranderde iedere maand in haar gezichtje. Maar dat wordt steeds minder. Ze wordt wel ouder, maar haar gezicht verandert niet meer zo enorm als voorheen. Sinds de komst van Daniël is mijn man er meer over na aan het denken. Ik niet, ik ging vrolijk door. Ik vind het nog steeds leuk om foto’s van hen te delen. Echter door een gesprek met mijn man, het zijn immers ook zijn kinderen, hebben we het er uitgebreid over gehad. Daarom hebben we besloten dat ik geen herkenbare foto’s meer plaats op mijn blog, op mijn instagram of facebook. De kinderen kunnen er niet voor kiezen of ze wel of niet op de foto gaan. Je weet niet wat er met je foto’s gebeurt. Kortom we willen hun privacy vanaf nu waarborgen.

Wat betekent dat dan?
Dat betekent dat er geen foto’s meer van de gezichten van onze kinderen op mijn website en social media kanalen belanden. Je zult onze kinderen van de achterkant zien, of foto’s van handen als Naomi iets aan het bouwen is bijvoorbeeld. Ik blijf schrijven, ik blijf mijn verhalen delen op de blog en via instagram, daar verandert niets aan. Alleen zie je een beperkt beeld van onze kids. Je schrijft ook over ze en daar kiezen ze ook niet voor toch? Klopt, bij alles wat ik schrijf denk ik immers ook bewust na dat het hen niet kan schaden in de toekomst. Ik deel veel, omdat ik weet dat veel mama’s daar iets aan hebben. Dat krijg ik immers ook dagelijks te horen via privé berichten en mailtjes. Dat vind ik heel gaaf! Echter zijn er heel veel dingen in ons leven waar ik niet over schrijf. Dat lijkt misschien niet zo, maar uiteraard zijn bepaalde dingen gewoon privé.

Zo kostbaar
Het zijn onze kinderen, ons meest kostbare bezit dat we ooit in ons leven zullen hebben. Zoals mijn man zegt: daar moet je zuinig op zijn, je wil ze altijd beschermen. Dat is immers ook onze verantwoordelijkheid als ouders. En voor ons voelt het nu niet goed meer om ze online te delen voor de hele wereld. Het is altijd lastig voor bloggers, want je kan het immers niet afschermen, je instagramaccount staat op openbaar, zodat iedereen je ook kan vinden en volgen. Ook al is het een hobby, groei is leuk. Het is constant de afweging maken, wat doe je wel, wat doe je niet? Die keuze is voor iedereen heel persoonlijk. Ik keur ook andermans keuze niet af. Dit is onze keuze en daar ga ik naar handelen vanaf nu. Daniëls derde maand komt de 23e online, dan zie je dus geen foto meer van zijn gezicht. Er zit wel een foto bij, maar dan anders!