Ik voed Naomi en bekijk ondertussen mijn Facebookpagina om wakker te blijven… Overal zie ik #prayforparis. Ik Google: aanslag in Parijs en mijn buik doet pijn. Ongeloof overheerst. Kippenvel over heel mijn lijf. Is dit echt gebeurd nog geen 600 km hier vandaan?!
Is dit de wereld waarin wij leven, onze kinderen opvoeden? Ik kan er niet over uit… 120 mensen van hun leven beroofd. Mensen die nog lang niet hadden mogen sterven.
Ik kijk naar Naomi, knuffel en kus haar. Zou willen dat ze mag opgroeien in een wereld die niet zo gestoord is als deze. Maar helaas…
Ik besef dat er nu ouders zijn die hun kinderen nooit meer kunnen knuffelen of kussen, omdat iemand hen dat heeft afgenomen. Ik kan er niet over uit… Zo gruwelijk…
De wereld huilt, heeft angst, verdriet en leeft mee… #prayforparis meer kunnen we niet doen… Weer een dag met een zwarte rand…
Mijn gedachten gaan uit naar de mensen in Parijs.
In wat voor wereld leven wij?
Liefs Angela
No Comments