Opvoeden begint vroeger dan ik dacht

Sinds Naomi de wereld zo’n twee maanden op haar kont ontdekt en nu zelfs ook lopend langs onze meubelen, klinkt er regelmatig in ons huis ‘dat mag niet’, ‘die gitaar is van papa, doe maar niet’, ‘Naomi dat is van mama’ en ‘doe maar niet lieverd, want straks valt het op de grond’.
Als Naomi bij ons op schoot aan tafel zit, zie je haar ogen heen en waar gaan. Je hoort haar hersenen bijna kraken: ‘wat zal ik nu eens pakken’. De salontafel is natuurlijk een walhalla voor onze dame. De babyfoon, onze zware houten onderzetters uit Zuid-Afrika waar we heel lang naar op zoek zijn geweest, het blad met kaarsen en glazen. Ze zou alles willen pakken.

Zie je mij mama?
Als er iets op de grond valt, dan verblikt of verbloosd ze niet. Ze kijkt wel naar mij. Ik vraag me dan af wat ze denkt, ik kan mij zo voorstellen dat ze denkt: oeps, dat heeft mama natuurlijk gezien, wat nu? Vervolgens krijg ik een big smile. Natuurlijk mag ze op ontdekkingstocht in ons huis, maar er zijn gewoon ook grenzen. Ze weet echt heel goed dat ze bepaalde dingen niet mag. Dat zie ik aan haar als ze de afstandsbediening uit ons televisiemeubel wil pakken en ze achterom kijkt. Ze wacht rustig af en kijkt naar mij. Ik schud mijn hoofd en het woord nee komt uit mijn mond. Toch zie je haar grijpgrage handje naar die afstandsbediening gaan. Score: Naomi 1, mama 0.

Dat vind ik dus lastig. Na een paar keer op verschillende manieren vertellen dat het niet mag, doet ze het toch. Dan ga ik naar haar toe, pak voorzichtig de afstandsbediening uit haar handen en zeg: ‘Nee Naomi dat mag niet he, dat is van papa en mama. Daar heb je je eigen speelgoed’. Dat is dus niet afdoende, want mevrouw zet het op een gillen, slaat met haar handjes op de grond en kijkt mij boos aan. Tja, van wie ze dat nu heeft?! Dan geef ik haar ander speelgoed of zet haar ergens anders neer. Ik leg haar daarbij uit waarom het niet mag of waarom iets gevaarlijk is.

Een ontdekkingstocht
Opvoeden is zoveel meer dan alleen zeggen: dat mag niet. Dit is maar één aspect er van. De Dikke Van Dale verstaat onder opvoeden: het geestelijk en lichamelijk vormen, grootbrengen. Gaandeweg zullen wij ontdekken hoe we Naomi willen opvoeden. Natuurlijk hebben we daar een beeld bij, maar hoe wij echt als ouders zijn, dat gaan we ontdekken. Bepaalde aspecten zoals het geloof, eerlijk zijn en consequent blijven, uitleggen, open zijn en veel praten vinden wij belangrijk.

Stephan en ik hadden het er laatst over dat het zo jammer is dat je eigenlijk te laat beseft waarom je ouders bepaalde dingen hebben gezegd of gedaan in de opvoeding. Ze hadden het altijd het beste met ons voor, ook al zagen we dat zelf soms totaal anders. Wij hebben beide een hele goede band met onze ouders en ook met elkaars ouders. Ook al hebben we een andere opvoeding gehad, het was allebei goed. Het heeft ons mede gevormd tot wie wij nu zijn. ‘Je komt er vanzelf wel achter als je kinderen mag krijgen’, zei mijn moeder weleens. En ze heeft gelijk, daar komen we nu dus achter. We gaan samen op reis in het ouderschap en nemen dingen mee uit onze opvoeding en voegen dat samen tot iets wat van ons wordt.

Eervol
Opvoeden, het is niet niks en tegelijkertijd is het een prachtige taak. Wat is er nu mooier dan je kind te helpen opgroeien. De normen en waarden mee te geven die jij als ouder belangrijk vindt. Je kind helpen zijn of haar dromen na te jagen. Te leren dat God er altijd is. Dat alles mogelijk is, als je maar doorzet. Dat je meer bereikt met hard werken, dan op je luie kont zitten. Dat eerlijkheid altijd het langste duurt. Ik hoop dat wij Naomi dit kunnen leren en dat ze tussen haar oren knoopt dat wij er altijd voor haar zijn. Dat ze alles kan vertellen, ook als het geen leuk nieuws is. Dat wij altijd open staan voor een gesprek.

Noem mij naïef of dom. Ik had dus niet gedacht dat opvoeden al zo vroeg begon. Simpelweg omdat dat iets is waar ik niet over heb nagedacht. Naomi zoekt de grenzen op. Ze test ons uit, bekijkt hoe ver ze kan gaan. En alhoewel ik soms net doe of ik niet zie dat ze de afstandsbediening pakt, omdat ik even niet op let. Realiseer ik mij des te meer dat het opvoeden nu dus echt begonnen is.

Had jij gedacht dat opvoeden al zo vroeg begon? En als je tips hebt qua vertellen dat iets niet mag, dan hoor ik het graag in de reacties hier onder 🙂