Denk je nu: “waaaaaaaaaat, hoezo niet?!” Dan heb je het helemaal mis en moet je vooral even verder lezen. Ik vind namelijk niet dat mijn man op zijn kids past. Het kinderdagverblijf past op mijn kids, de oma’s doen dat en een oppasmeisje ook. Op de een of andere manier zeggen veel vrouwen – ik in het verleden ook weleens – dat over hun partner. En hoewel ik het zelf ook niet zo bedoel, heb ik dat dus weleens gezegd. Waarom?!
Ingeslopen
Heel eerlijk? Ik heb het niet eens door gehad. Dat komt ook omdat ik dat woord niet bewust koos. Het is er gewoon ingeslopen. Want hoe gek het ook klinkt, het is blijkbaar moeilijker om te antwoorden dat mijn man bij de kids is, terwijl ik ga shoppen. Mijn man past op de kids – hoe vreemd dat ook klinkt – bekt blijkbaar lekkerder. Iets dat er in is geslopen en eigenlijk een gewoonte is geworden, leer je niet zomaar af. Toch ben ik mij er steeds bewuster van en dat vind ik zelf heel fijn. En het stomme is dat ik het helemaal niet zo bedoel. Want ik vind oprecht niet dat mijn man op zijn kids past.
Alles samen
Stephan en ik zijn namelijk een team. Wij doen echt alles samen wanneer dat kan. Als de ander de kids een avond alleen moet doen, dan is dat geen ramp, maar voelt toch minder fijn. Hij is net zoveel vader, als dat ik moeder ben. Om die reden voelt het niet fijn om het woord oppassen in combinatie met zijn naam te gebruiken. Hij past namelijk niet op zijn kinderen, hij is gewoon bij zijn kinderen. Stephan zegt ook niet dat ik op de kinderen pas als hij er niet is. Dus waarom zou ik dat dan wel zeggen? Dus…. die enkele keer dat ik het gezegd heb jaren geleden, daar blijft het ook bij.
En wat zeg jij? Mijn man/partner is bij de kids of mijn man/partner past op de kids?
Foto is gemaakt door Corine de Vries.
Liefs Angela
No Comments