Afgelopen week, op 1 januari, ontving ik een onverwachte brief uit het verleden. De afzender was ook een verrassing, dat was ik namelijk zelf. Een jaar geleden, eind januari/begin februari dan wel, schreef ik een brief naar mijn toekomstige ik.
Lieve Angela,
Je kan het nog steeds niet geloven dat jij en Stephan een zoon krijgen. Maar op het moment dat je dit leest dan is hij er, als het goed is, al een paar maanden. Een juni baby of een mei baby? Dat is de vraag. Jou kennende voel je je enorm gezegend met Naomi en Daniël. Dat is de naam van jullie zoon, ook al twijfel je nu op het moment van schrijven nog wel een beetje. Is de naam Thijs dan echt van de baan?
Op het moment van schrijven woon je nog in het eerste huis dat Stephan en jij kochten. Maar als de financiering helemaal rond is voor beide partijen, dan wonen jullie nu in een twee-onder-een-kapwoning. Een groot huis met een zolder, garage, oprit en een grote tuin. Het huis waar jullie dochter en zoon zullen opgroeien. Het huis waar je je kraamweek hebt gehad en je misschien wel bevallen bent. Want ergens zegt je gevoel dat het best wel een thuisbevalling kan worden. Jullie slaapkamer is er groot genoeg voor.
Inmiddels ben je alweer een aantal maanden moeder en hoop ik dat je nog steeds heel zeker bent van je zaak. Trek je niets van anderen aan. Volg altijd je gevoel en handel daar ook naar. Maak je niet zo druk, dat is helemaal niet nodig. Zoek de rust en steun bij je man in tijden dat het pittig is. Samen komen jullie er doorheen, dat heb je bij Naomi’s eerste jaar ook bewezen.
Uit het diepst van mijn hart hoop ik dat je ook dit keer nog borstvoeding geeft. Maar als dat niet zo is, om welke reden dan ook, heb er dan vrede mee. Jou kennende heb je alles op alles gezet om het te laten slagen. Ik hoop dat je tevreden bent met je lichaam. Het heeft twee kinderen gedragen en hopelijk mochten er wat kilo’s blijven plakken zoals je hoopte.
Lieverd, geniet van al het moois in je leven. Van je man, je kinderen, familie en vrienden. Ook van je werk en de collega’s die je hebt. Groei in je functie als communicatieadviseur en heb vertrouwen in je eigen kunnen.
Tot volgend jaar! Dikke knuffel
—————————————————————————————————————————
Een jaar geleden las ik de brief bij Nicole van Meisje Eigenwijsje en besloot dat ook te doen. Zoals zij zelf al schreef, was ze het compleet vergeten. Net als ik dus. Ik ga er deze week weer eentje schrijven. Wil jij er ook eentje schrijven? Kijk dan eens op: FutureMe.
Liefs Angela
3 Comments
Mathiske -gelukineenrompertje-
5 januari 2018 at 21:21Wat grappig dat je de naam Thijs als optie had voor jullie zoon. Hier stond ie ook op het lijstje, maar ik ken nu zoveel jongens die Thijs heten dat we daar vanaf zijn gestapt haha.
Mathiske -gelukineenrompertje- onlangs geplaatst…Mijn 2018 to do list!
Anne
6 januari 2018 at 21:35Wat Leuk! Oh die namenstress… manlief en ik zitten momenteel nog helemaal niet op 1 lijn… gelukkig mag 2.0 nog even blijven zitten en wachten we eerst maar even af of het een jongen of een meisje is. Mooie brief.. best bijzonder dat je hem geschreven hebt met zoveel mooie mijlpalen voor de deur!
Anne onlangs geplaatst…Sinterkerst-swap 2017
charlotte
8 januari 2018 at 13:55Wat leuk zo’n brief. Zelf zou ik echt niet weten wat ik er voor mezelf in moet zetten. Waarschijnlijk wordt het dan zoiets met: misschien, hopelijk, geen idee hoe m’n leven er uit gaat zien.
Wel heb ik toen ik 25 werd een aantal dromen op papier gezet die ik hoop te bereiken voor m’n 30e. Waaronder vaste baan, reizen, groter huis. Ligt dicht in de kast en als ik 30 wordt dan gaat die open en ben ik benieuwd wat er van is uitgekomen.