Mijn kind is 4 en nog niet zindelijk

Een lieve moeder vroeg of ze haar verhaal mocht delen. Er ligt zo’n druk op zindelijk worden. Zij deelt hoe zij dit ervaart met haar zoon.

“Anderhalf jaar lang heb ik er alle emoties bij gehad en nu kan ik deze zin zeggen met een punt. Mijn zoon is 4 en nog niet zindelijk. Punt.

Ruim anderhalf jaar geleden begonnen we nietsvermoedend met de zindelijkheidstraining. Nietsvermoedend, want zijn grote broer doorliep dit proces in een mum van tijd. Nietsvermoedend, want alle kinderen zijn zindelijk voordat ze 4 worden, toch?

Wanhopig

Ik heb me zo ontzettend wanhopig gevoeld, ik faalde in het moederschap, ik kon mijn kind niet zindelijk krijgen. We twijfelde of hij er lichamelijk wel aan toe was, maar na een aantal goede dagen, streepte we dit toch weer van ons lijstje. Als er dan weer hele slechte dagen waren, vroegen we ons af of hij het expres deed, vond hij het niet vervelend dan?

Niets hielp

We haalden alle beloningssystemen uit de kast, gaven complimenten, negeerde, werden boos. Niets zorgde ervoor dat hij volledig zindelijk werd. Het zorgde wel voor heel veel frustratie en vieze was. Als we hem ieder uur naar de wc stuurde om te plassen en na de lunch naar de wc stuurde om te poepen, kwamen we de dag redelijk door zonder ongelukjes, gemiddeld één per dag, op goede dagen geen en op slechte dagen twee á drie ongelukjes.

Vier en niet zindelijk

De klokt tikt door en het moment van vier worden hijgt in je nek, want je kind hoort zindelijk te zijn als het naar school gaat. Een van de eerste vragen van de juf bij de intake was of hij al zindelijk was en andere ouders doen er nog even een schepje boven op. “Mag hij wel naar school dan als hij niet goed zindelijk is?”. Daarnaast werd het ene na het andere kind om ons heen zindelijk. Het bevestigde nog meer mijn gevoel, ik faal als moeder.

Vanaf het moment dat hij naar school ging kwamen we in een neerwaartse spiraal terecht, de plasongelukken namen toe en de poepongelukjes werden poepongelukken. De juf stuurde een mail dat zij niet in de tijd heeft om de poepongelukken te verschonen, logisch er zijn nog meer kinderen in de klas. Maar ik raakte daarvan alleen nog maar meer in de stress, hoe moet dat op mijn werkdagen? Ik ervaarde constant spanningen door de zindelijkheidsproblemen. Hield mijn telefoon nauw in de gaten, want misschien wordt ik zo wel gebeld om een broek te verschonen. 

Ik faal als moeder

Na de zoveelste natte broek (soms wel drie in een uur), zat ik bij de huisarts. We hadden al tweemaal urine laten checken op blaasontsteking, maar niets aan de hand. Ik wilde een doorverwijzing voor een bekkenfysiotherapeut. Via via wist ik een goede die gespecialiseerd is in zindelijkheid. Een half uur later zat ik met een verwijzing in de hand, aan de telefoon en hoorde ik dat er pas twee maanden later plek was.

Nog meer frustratie

In die twee maanden viel ook de zomervakantie, een moment voor rust en hopelijk gaf die rust ook ruimte voor zindelijkheid. Maar de zomervakantie zorgde voor nog meer frustratie, verdriet en wanhoop. Ik voelde mezelf zo falen als moeder en als ik uit wanhoop boos werd, voelde ik me ook nog een enorme slechte moeder! Mijn collega opende mijn ogen, je kunt je kind niet zindelijk maken, dit moet hij zelf doen en hij moet er aan toe zijn. Het is voor jouw als moeder rot, maar hoe is het voor hem? Deze woorden kwamen zo enorm binnen, maakte mij nog verdrietiger, maar zorgde er ook voor dat ik alles ineens vanuit een ander perspectief kon zien. Mijn kind is nog niet zindelijk, hij is er blijkbaar nog niet aan toe.

Ik mailde een paar dagen voor het einde van de zomervakantie de nieuwe juf, zonder oordeel, zonder schuldgevoel. Onze zoon is nog niet zindelijk en dit is hoe wij hier mee omgaan. Een plasinstructie voor de juf.

Wij gingen voor het eerst naar de bekkenfyisotherapeut. Zij maakte een echo (lichamelijk is alles goed), stelde allerlei vragen en gaf ons een boekje ‘Juf Sas en de plasklas’. Ze adviseerde ons een plashorloge en een plasadvies om in ieder geval minimaal 1,5 uur tussen de plasmomenten te houden. Hij moet toewerken naar 6 plasmomenten op een dag. We zijn begonnen aan het ‘nieuwe’ avontuur genaamd het plashorloge. We hebben gemiddeld drie natte broeken op een dag en het horloge was op dag 2 al toe aan een nieuw bandje (want ja, bij jongens geldt, alles kan kapot). Maar de grootste winst na 1,5 jaar? Ik kan nu zeggen; ‘mijn kind is 4 en nog niet zindelijk. Punt.’ 

Dank je wel voor jouw eerlijke verhaal lieve mama. Ik hoop dat andere mama’s, zie iets soortgelijks meemaken, herkenning vinden in jouw verhaal. Dat ook zij kunnen zeggen: Mijn kind is nog niet zindelijk. Punt!

Lees hier het vervolg.

Is het verhaal van deze mama herkenbaar voor jou?

Liefs Angela