Mijn baby lag in stuit, dus ik liet een draaipoging doen

Stuitligging, ik had er nooit over nagedacht. Tot ik zelf zwanger was en Naomi al vanaf 20 weken zwangerschap in een stuitligging lag. Ze had toen nog meer dan voldoende ruimte om te draaien. Dat deed ze ook en naarmate de weken vorderen ging dat meer pijn doen. Een hele volksverhuizing in mijn buik. Een stuitligging is simpelweg niet hoe baby’s horen te liggen. Een bevalling via de natuurlijke weg is mogelijk (stuitbevalling), maar veel vrouwen zien dit niet zitten. Een keizersnede is ook nog een mogelijkheid, maar veelal leggen ze je eerst de optie voor een versie voor. Een versie is een draaipoging waarbij ze de baby begeleiden om te draaien.

Wat feiten op een rij over een stuitligging
Onvolkomen stuitligging, de baby ligt met de benen helemaal omhoog naast zijn lichaam
volkomen stuitligging, de baby heeft de bovenbenen langs het lichaam gestrekt en heeft de knieën gebogen zodat de voeten naast de billen liggen. Een kleermakerszit als het ware.
Half onvolkomen stuitligging, de baby ligt met een been gestrekt naar boven en met het andere been zoals bij de onvolkomen stuitligging.
Voetligging, de baby ligt met een of beide benen gestrekt naar beneden. Een of twee voetjes liggen onder de billen.

De oorzaak van een stuitligging is in de meeste gevallen onbekend. Baby’s bewegen regelmatig in het vruchtwater en veranderen vaak van ligging. Rond de 36 weken liggen de meeste baby’s in hoofdligging en nog 3-4% in stuitligging. Rond 30 weken ligt nog ongeveer 25% van de kinderen in stuitligging. Het kan liggen aan een meerlingenzwangerschap, een korte navelstreng, een afwijkende vorm van de baarmoeder of het bekken, een voorliggende placenta bij de ingang van het bekken, een aangeboren afwijking van het kind.

Naomi lag in stuit
Het voelde heel raar, zo’n hoofdje bovenin je buik. Boven mijn navel was het keihard. Dat was natuurlijk haar schedel. Dit voelde ik heel duidelijk. Soms dacht ik weleens, voel ik nu haar billen? En soms waren het inderdaad haar billen, maar vaker haar hoofd. Toen ik rond de 30 weken zwanger was, ging ik hem toch een beetje knijpen. Wat als de baby niet draait? De verloskundige vertelde dat de baby met 35 weken toch wel gedraaid moest zijn. We hadden nog even, maar ik kreeg toch alvast wat folders met informatie mee. Vanaf 30 weken hadden we sowieso meer controles in het ziekenhuis zoals je hier kon lezen. De gynaecoloog daar en de echoscopiste benadrukte ook iedere keer weer dat het toch wel fijn zou zijn als onze baby zou draaien. Ook zij gaven ons folders en adviseerde ons om alvast na te denken wat we wilden. Er spookten allerlei vragen door ons hoofd. Doen we dan een draaipoging? Wat als ik een keizersnede krijg? Kan ik er zelf iets aan doen dat de baby gaat draaien?

Je probeert de gekste dingen
Ik heb zelfs overwogen om op de kop te gaan staan, maar dat helpt natuurlijk niet! In een boek stond het volgende: “Sommige vrouwen merken dat als ze tweemaal per dag minstens tien minuten op hun rug gaan liggen met gebogen knieën en de billen op een kussen zodat het bekken hoger ligt dan de maag, of op ellebogen en knieën gaan staan met de billen zo hoog mogelijk en het hoofd op hun onderarmen, ze de stuitligging van hun baby op natuurlijk wijze kunnen draaien”. Helaas, ik heb het wel geprobeerd, maar het mocht niet baten. Toen hoorde ik iets over Moxa therapie. Ik vond het maar een beetje zweverig, dus dat heb ik niet geprobeerd. Mocht je willen weten wat het is, dan kun je dat even googlen 😉

Een keuze maken
Een draaipoging vindt vaak plaats tussen de 34 en de 36 weken. Dit gebeurd in het ziekenhuis door een verloskundige die versies kan doen. Niet iedere verloskundige kan dit dus. We vonden het erg spannend, omdat Naomi ook wat kleiner was en ik inmiddels al 36 weken en 3 dagen zwanger was. Als de poging zou mislukken, had ik al besloten dat ik geen stuitbevalling wilde. Dat zag ik echt niet zitten, dan maar een keizersnede. Noot: daar heb ik echt te licht over gedacht. Na mijn bevalling sprak ik wat vrouwen die een keizersnede hebben gehad. Ik heb mezelf op de vingers getikt en gezegd dat ik nooit meer zo makkelijk mag denken over een keizersnede.

D-day
We hadden nog niet besloten om de versie daadwerkelijk uit te laten voeren. Eerst maar eens het gesprek aangaan en dan zouden we de knoop definitief doorhakken. De versiekundige vertelde dat ze meerdere succesvolle pogingen had gehad, ook met kleine kindjes en dat een voorwaarde veel vruchtwater was. In 50% van de gevallen lukt een draaipoging. in 1% van de gevallen moet de baby gehaald worden, omdat de hartslag niet goed herstelt. Ik had voldoende vruchtwater en na de uitleg voelde het toch wel goed en stemden we toe. Ik had er ook wel vertrouwen in dat het zou lukken. Naomi probeerde zelf echt te draaien, dat deed ze de hele tijd al, maar de laatste twee weken niet meer. Daar waar het dus eerst lukte, kreeg ze het nu gewoon niet meer voor elkaar. Met een beetje hulp zou het vast lukken.

Ik moest heel rustig blijven en diep ademhalen. Ze vonden mij een bikkel. Het deed best pijn, maar ik had verwacht dat het erger zou zijn. Misschien dat het daarom meeviel? Ze waren heel lief en luisterden heel goed. Ze hielden Naomi heel goed in de gaten middels een echo. Het kostte best wat moeite, maar na de derde poging lukte het. Ik kon niet meer, had al stop gezegd (het teken dat ze moeten stoppen) maar ik voelde iets uit mijn bekken komen en dat greep de versiekundige aan om toch nog door te draaien en jawel, het lukte. Ik was haar zo dankbaar dat ze toch ook doorging, ondanks mijn stopteken. Naomi daalde meteen in! De hartslag was vrijwel meteen weer goed. Wat een opluchting, ik hoefde dus geen keizersnede! Daar dachten wij iets te makkelijk over als ik eraan terug denk. Meerdere bloggers hebben daar hun verhalen over gedeeld en het is niet niks. Een stuitbevalling of een keizersnede, het heeft beide voor- en nadelen. Maar een stuitbevalling zag ik absoluut niet zitten. Ik kon gelukkig vaginaal bevallen.

Nieuwsgierig hoe zo’n draaipoging verloopt? Dit filmpje keken we toen we ons aan het inlezen waren:

Ervaring met een (succesvolle) draaipoging of zelfs een stuitbevalling? Laat het mij weten, ik ben benieuwd naar jullie verhalen!

Bewaren

Liefs Angela

You Might Also Like

19 Comments

  • Reply
    Nicole
    8 februari 2016 at 08:00

    Haha ik heb een soortgelijke blog ingepland staan voor tijdens mijn vakantie. Hier ook een stuitligging gehad. Draaipoging jammerlijk mislukt. Ik vond de draaipoging meer pijn doen dan de uiteindelijke bevalling. Ja, bevalling want met 3 cm ontsluiting draaide ons zoontje nog uit zichzelf!
    Nicole onlangs geplaatst…Let’s talk about poep!My Profile

    • Reply
      Angela Lodder
      9 februari 2016 at 20:36

      Ik ben erg benieuwd naar jouw blog! Jammer als het dan niet lukt. Ik las inderdaad in je bevallingsverhaal dat Spencer nog zelf draaide tijdens de weeën. Heb je dat echt niet gevoeld trouwens?

  • Reply
    Wilmaaa
    8 februari 2016 at 08:49

    Bah, lijkt me erg vervelend dat draaien. Wel super fijn dat het gelukt was zeg!

    • Reply
      Angela Lodder
      9 februari 2016 at 20:37

      Was inderdaad een vervelend gevoel, maar heel erg opgelucht toen het gelukt was 🙂

  • Reply
    Nicky
    8 februari 2016 at 09:27

    Wat fijn dat het gelukt is, scheelt een keizersnede.
    Met mijn derde kindje had ik een stuitbevalling. Het was met 27 weken zwangerschapsduur maar toch ervaar ik het als de zwaarste bevalling van alle 5.

    • Reply
      Angela Lodder
      9 februari 2016 at 20:37

      Dat is heftig met 27 weken! Je hebt goed vergelijkingsmateriaal, dus snap dat je het de zwaarste bevalling vond.

  • Reply
    demallemolenmoeder
    8 februari 2016 at 10:25

    Lijkt mij zo naar. Aangezien ik vaak hoor dat het toch erg pijnlijk is. Fijn dat het wel gelukt is.

    • Reply
      Angela Lodder
      9 februari 2016 at 20:38

      Was ook een heel naar gevoel, maar door te ontspannen viel het echt mee!

  • Reply
    Marie louise
    8 februari 2016 at 11:35

    Rosemarijn is geboren en die lag in een onvolkomen stuit ligging. Ze hebben haar weten te draaien en na 2.5 uur leek mn buik wel op een rugbyveld onze wijsneus draaide weer terug helaas. Toen besloten om het te proberen met de afspraak dat als ze haar hartslag niet vertrouwde ik een keizersnede zou krijgen. Voordeel was bij mij dat ze de 3e was natuurlijk. Maar het was een ‘normale’ bevalling net als de andere 2 en alleen voor kees was het raar om eerst haar billetjes te zien ipv van haar haartjes.

    • Reply
      Angela Lodder
      9 februari 2016 at 20:39

      Wow Marie Louise, daar was ik dus echt bang voor! Deed dat geen zeer? En vond je het een zwaardere bevalling dan bij de andere twee?

  • Reply
    Jodi - liefthuis
    8 februari 2016 at 17:39

    Ik wist dit al maar toch leuk om zo te lezen. Fijn he dat de versie gelukt is, bij ons ook een succesverhaal en ik hoor steeds meer dat het draaien niet lukt.
    Jodi – liefthuis onlangs geplaatst…10 dingen die ik zelf maakte voor onze spruit…DIYMy Profile

    • Reply
      Angela Lodder
      9 februari 2016 at 20:39

      Hihi ja jij wist het 🙂 Ik was zo opgelucht toen jij schreef dat het bij jou gelukt was, dat schepte toch wat vertrouwen voor mijn draaipoging!

  • Reply
    lotte
    8 februari 2016 at 19:17

    Mooi verhaal om te lezen. Hier ook een stuitligging. Lize lag vanaf de 27 weken in onvolkomenstuit. Ze vertikte het ook echt om te draaien. Ze hebben bij mij wel een versie geprobeerd maar dit is niet gelukt. Eerst de verloskundige maar daar lukt het niet bij. De gyneacoloog heeft het toen geprobeerd. Maar die voelde te veel weerstand. Dus toen is er besloten om niet door te gaan en Lize in stuit te laten liggen in de hoop dat ze toch nog zelf besloot om te draaien. Ik had wel gekozen voor een gewone bevalling. Maar wel heel duidelijk aan gegeven dat als er te veel kans op risico’s waren en het als nog een spoedkeizersnede moest worden dat ze dan maar gelijk moesten besluiten dat het een keizersnede werd en niet te lang afwachten. Mijn vliezen zijn spontaan gebroken. Alleen ze was nog niet in gedaald. Dus vond dr Vreuls het niet verstandig om gewoon te bevallen. Dus is het toch een keizersnede geworden. Waar patrick ook gewoon bij kon zijn en ik verdoofd kon worden via een ruggenprik.

    • Reply
      Angela Lodder
      9 februari 2016 at 20:41

      Wat jammer dat het niet gelukt was! Goede keuze van de gynaecoloog om dan niet door te gaan, want dan wilde Lize gewoon zelf niet! Wat knap dat je het aandurfde. Moest je ook plat op de grond gaan liggen toen je vliezen waren gebroken of dat niet? Dat begreep ik namelijk. Fijn dat je man er op die manier ook bij kon zijn, bij een spoedkeizersnede was dat waarschijnlijk anders geweest of niet?

      • Reply
        Lotte
        10 februari 2016 at 18:57

        Nee hoor ik hoefde niet plat op de grond te liggen. Maar ik moest wel gelijk naar het ziekenhuis komen omdat er een kans bestaat dat de navelstreng uit kan zakken. Nee klopt bij een spoedkeizer snede mag de partner en meestal niet bij zijn. Dat wilde dus ook echt voorkomen.

        • Reply
          Angela Lodder
          11 februari 2016 at 19:09

          Dat is fijn dat dat niet hoefde! Dat lijkt mij heel eng als je ineens de navelstreng ziet en dat zal vast ook gevaarlijk zijn voor het kindje. Snap dat je dat wilde voorkomen, heel fijn dat je partner er bij kon zijn!

  • Reply
    Ilse
    11 februari 2016 at 19:03

    Bij mij lag de kleine ook in stuit en we hebben ook een draaipoging gedaan , vond het ook niet pijnlijk. alleen wilde hij niet en werd ik en hij niet lekker en moesten ze stoppen heel Jammer want hij lag al dwars. Vond het zo erg dat ik zelfs een stuit bevalling heb overwogen alleen lag hij in kleermakerszit en vond het ziekenhuis het geen goed idee ! Dus werd het een keizersnede, oh wat heb ik gehuild dat ik hem niet zelf ter wereld kon zetten. Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen ! Dat draaien zou ik voor een 2de zo weer doen.

    • Reply
      Angela Lodder
      11 februari 2016 at 19:10

      Wat jammer zeg! Geen leuk besluit van het ziekenhuis, maar alles voor de gezondheid van je kindje. Snap dat je daar om hebt gehuild meid! Ik zou het ook weer een tweede keer doen.

  • Reply
    http://www.pinchflatcolumbus.com/
    9 maart 2017 at 19:07

    Loved your story. It reminded me when we first moved to Florida and our first winter there. We weren’t cold at all, but all the Floridians had on heavy coats and were freezing. We laughed because we KNEW what real cold winters were all about and this WASN’T cold. How quickly our bodies adapt. The next winter, we froze. We were dressed like the typical residents of Florida, heavy coats and shivering our booties off…I do miss the ocean breeze, the warm tropical winds and the seagulls….Connie

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd