Mama vertelt: Sylvia, mama van Mila

Andere mama’s (to be) dan ik zelf vertellen in de rubriek Mama vertelt over het mama zijn, de weg naar het mama worden, het zwanger zijn, hun bevalling of iets totaal anders rondom het moederschap dat ze willen delen. Dit mag een zelf gekozen onderwerp zijn of het invullen van een aantal vragen. Lezeres Sylvia koos voor dat laatste.

sylvia
Voordat ik het één en ander over mijzelf ga vertellen, zal ik mezelf eerst maar eens even aan jullie, de enthousiaste bloglezers en lezeressen van Angela, voorstellen. Ik ben Sylvia den Eerzamen, een enthousiaste ’thuisblijf mama’ van 26 jaar oud. Samen met mijn partner Patrick, dochter Mila (juli ’14) en onze lekkere dikke britse korthaar katers, woon ik in ons nederige stulpje.
En ja…
Ik ben er zo één…
Je weet wel…
Die haar kind “gewoon” televisie laat kijken, een dikke laag pasta op haar brood smeert en zegt dat ze leren met vallen en opstaan.

Lees je mee?

Heb jij lang moeten wachten op je kindje?
Oke… Eigenlijk zou ik nu volmondig JA roepen, dat is namelijk mijn gevoel geweest. Alleen… Als je dan leest, dat sommige mama’s er jaren over doen en heftige trajecten ingaan, krijg ik dat niet uit m’n mond. Wat heb ik een respect voor die papa’s en mama’s! Een pluim verdienen ze… Er kan toch niets erger zijn, dan wanneer je kinderwens zo groot is, het niet mag lukken op de natuurlijke weg, of het gewoon weg enorm lang duurt?

Oke, om even bij het onderwerp te blijven, NEE. Voordat ik zwanger was van ons kleine deugnietje, ben ik in verwachting geweest van ons eerste kindje. De derde maand was het al GOAL.Met acht weken was de echo prima. Het hartje klopte! Helaas had ik vanaf het moment dat ik de test in handen had met daarop; ZWANGER, al geen goed gevoel over deze zwangerschap. Toch was ik erg ziek, dus mezelf er bij neer gelegd, dat het allemaal wel oke zou zijn. Een dag na de echo bij de verloskundige, waarop een duidelijke hartslag te zien was, was ik ineens niet misselijk meer en vertrouwde ik het al voor geen “meter”. Mijn bezorgdheid klopte, met de 12-weken echo bleek het hartje al gestopt te zijn met kloppen, de dag nadat we de eerste echo hadden gehad.

Ons kindje, zat dus al 3 weken in mijn buik, zonder dat het nog leefde. Ik ben gecuretteerd en we gingen er weer voor! Na de ‘missed arbortion’, duurte het een dikke zes maanden voordat die (inmiddels verschrikkelijke) test weer aan gaf: ZWANGER!

Wat dacht je toen je jouw kindje voor het eerst in je armen had?
Mila kwam, na een monsterlijke bevalling, vrijwel levenloos ter wereld. De verloskundige legde een glibberig, warm, blauw en slap meisje op mijn borst…Het eerste wat ik dacht en dus ook zei: “HAAL ZE VAN ME AF EN HELP M’N KIND!” Het zou het mooiste moment uit je leven moeten zijn, maar bij mij is dit een litteken in mijn hoofd, dat niet meer weg gaat.

Hoe vond je het om de eerste nacht ‘alleen’ te zijn met je kindje?
Mila werd om 02:16 uur geboren en om 02:30 uur lag ik op de O.K.. Pas om 06:00uur was ik terug in de kraamsuite. Daarna hebben we nog één nachtje in het ziekenhuis doorgebracht. Mila huilde heel erg veel, dus ik heb geen oog dicht gedaan. De dag erna waren we lekker thuis, in ons eigen bedje. Ik vond het heel erg raar, om zonder verpleegkundige of iemand die enigzins verstand van mini baby’s had, de nacht door te brengen, maar vond het ook heerlijk. Agh ja… Geslapen hebben we niet ;).

Was de geboorte van je kind life changing of zoals je verwacht had?
Hmmmm… Je weet van te voren dat je leven een heel andere invulling gaat krijgen, maar je bereid jezelf er toch ook wel enigszins op voor. Je hoort van bijna alle moeders alleen maar dat het allemaal rozengeur en maneschijn is en ze doen alsof hun leven niets veranderd is.
“Mijn kind? Nou mijn kind sliep na een week al gewoon lekker door!” Die zin… Als ik die in m’n volgende leven bij m’n eerste zwangerschap nog één keer ga horen, dan zet ik die mensen vriendelijk op een raket en stuur ik ze naar MARS.
LIFE CHANGING, DUS! 😉

Wat is je mooiste herinnering uit je eigen jeugd?
Dat zijn er zo onwijs veel, daar weet ik geen begin en eind aan te breien. Ik hou zielsveel van mijn ouders en dat meen ik uit de grond van mijn hart. Ze hebben mij gevormd, tot wie ik nu ben. Ik kom uit een heel warm en hecht gezin. Ik ben in mijn jeugd heel erg gepest (voornamelijk op het VMBO) en mijn ouders waren er altijd voor me. Als ik dan dus een ‘mooiste herinnering’ uit moet spreken, zijn het al die keren dat ze voor mij door het vuur gingen…

Wat neem je mee uit je eigen opvoeding?
Een hele hoop, eigenlijk. Vooral veiligheid, dat vind ik het belangrijkste. Een veilige haven, waar je altijd terecht kan. Verder ben ik ook een vrij makkelijke mama en handel ik naar het moment.

Rust, reinheid en regelmaat. Waarheid voor jou of onzin?
Dit heb ik zeker geprobeerd, maar helaas… FAILED.

Oke, met die reinheid zit het hier wel snor, iets te snor zelfs, maar met de rest?
Ik ben niet iemand die perse wil dat Mila om 12:00 uur op bed ligt en gaat slapen en ook als ik een keertje naar de stad wil om te shoppen, gaat Mila mee, al is het eigenlijk rond de tijd van het slapen. Ze kan toch prima in haar ‘Ferrari’ slapen? Hierdoor heb ik een heel makkelijk meisje, dat ik overal mee naar toe kan nemen en slaapt in haar wagen als ze moe is. Als ik gewoon thuis ben, breng ik haar naar bed, zodra ik zie dat ze moe is en niet omdat ik zie dat het bijvoorbeeld 13:00uur is :). En… Zolang ze slapen, zullen ze het nodig hebben. Ik maak Mila dus niet wakker op een bepaald tijdstip. Natuurlijk probeer ik in de grote lijnen mezelf wel te houden aan de 3R’en, maar daar is het ook bij gebleven.

Jij als mama: dezelfde als wie je was of toch een beetje anders?
Ik denk toch wel een beetje anders. Voordat ik een miskraam kreeg, werkte ik jaren in de Kinderopvang. Hier ging alles wel volop volgens de 3R’en en was ik in dat opzicht heel anders dan wie ik nu ben. Ik was een juffie, met wie je lekker kon stoeien, gekken en lachen, maar ik was wel redelijk streng. De kinderen wisten precies tot waar ze konden gaan bijvoorbeeld. Op dat gebied, laat ik het hier in huis nog wel eens versloffen. Ik vond het bijvoorbeeld heel erg moeilijk, om even ‘boos’ te worden op Mila en haar dan in dikke tranen te zien, terwijl ze het gewoon moet leren. De zwangerschap heeft me van een stevige afwasborstel omgetoverd tot een week zemerlapje ;).

Als je moet kiezen: Joggingpak of strak in de kleren?
Mag het ook iets daar tussen? Gewoon een jeans, shirt, sneakers en een beetje mascara?

Wat is er veranderd in je leven sinds je moeder bent?
Wat niet?! Alles is nu eigenlijk anders, maar heeeeeel erg leuk!

Welke dag in je leven zou je nog eens over willen doen?
Daar hoef ik niet zo lang over na te denken. Dat is heel duidelijk het moment dat Mila werd geboren en de “tijd” daarna. Ik ben in een hele pittige tijd terecht gekomen, na mijn zwangerschap. Om een lang verhaal heel kort te maken….. De tijd na Mila haar geboorte was heel erg zwaar. Gelukkig gaat alles nu helemaal TOP en GENIETEN we enorm.

Als je moet kiezen: newbornshoot of cakesmash fotoshoot?
Newbornshoot. Wat hebben wij daar fantastische foto’s aan overgehouden! Cakesmash is niet mijn ding ;).

Wat is de mooiste herinnering aan je eigen moeder?
Dat ze altijd zo enorm zorgzaam voor ons was/is. We hoefde bijvoorbeeld niets in het huishouden te doen. Onze moeder vond het belangrijker dat wij ons eigen ding lekker deden, lekker kind waren en buiten gingen spelen bijvoorbeeld. Daar ben ik haar, tot op de dag van vandaag, nog steeds enorm dankbaar voor. Daarom word ik ook altijd zo heet van binnen, als mensen zeggen; “Nee hoor, ze moeten gewoon zelf hun kamer soppen en opruimen, hun bed opschudden, de vaatwasser in- en uit ruimen en de was ophangen, daar leren ze van, daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen!” Dus wat de mooiste herinnering is aan mijn moeder? Dat ze ons echt kind heeft laten zijn.

Hoe wil je dat jouw kindje je als moeder zal herinneren?
Ik hoop dat Mila mij zal herinneren, als een zorgzame moeder, waarmee ze een hele hoop lol beleefd en haar veel warmte biedt.

Wat is volgens jou het geheim van een goede moeder zijn?
Handel vanuit de liefde en gevoel voor je kind. Zolang je handelt uit liefde voor je kind, kun je geen foute keuze maken. Luister niet teveel naar andere moeders, want alle kinderen zijn anders en dat maakt je als ouder enorm onzeker. GEWOON DOEN!

Wat is voor jou het meest ideale leeftijdsverschil tussen kindjes?
Ik heb geen idee. Mijn broertje en ik, schelen drie jaar en ik vind dat een prima leeftijdsverschil. Ik heb een super band met mijn broertje! Ik vind het ook vooral erg leuk, dat ik nog heel veel dingen weet van toen hij geboren is bijvoorbeeld. Als ik nog maar één of twee jaar geweest was, had ik dat niet meer geweten nu. Ik zou dus zelf, niet zo snel kiezen voor heel dicht op elkaar.

In welke “dit zal ik nooit doen” valkuil ben jij al gestapt?
“Ik wil absoluut niet dat de kleine een speen krijgt”.
Die 😉

Wat is jouw motto als moeder?
Volg je dromen, zij weten de weg….

Dankjewel voor het invullen van de vragen Sylvia. Allereerst mijn complimenten, wat schrijf je leuk!

Laatst spraken wij elkaar al, maar het is heftig om zo op papier te lezen dat jij een missed abortion hebt meegemaakt en dat je bevalling en de tijd daarna zacht gezegd vreselijk waren. Mocht je een volgende zwangerschap mogen ervaren, dan hoop ik dat dit meteen mooie herinneringen worden. Ik proef de liefde voor je ouders en je broertje. Ook ik herinner mij je moeder als een warm mens. Het is al lang geleden dat wij thuis bij jou hebben gespeeld. Daarom vond ik het des te leuker dat we laatst met onze kids bij elkaar waren. En dat we dat vandaag weer zijn. Je bent een leuk mens!

Wil jij ook mee doen met deze rubriek? Dat mag ook anoniem! Stuur dan een e-mail naar mamametpassie@gmail.com.

Liefs Angela

You Might Also Like

5 Comments

  • Reply
    demallemolenmoeder
    20 april 2016 at 05:07

    Wat heftig zeg! Logisch dat het een litteken is jouw hoofd is. En jouw motto is echt zó mooi. Je bent zo te lezen een hartstikke leuke vrouw en een geweldige moeder!
    demallemolenmoeder onlangs geplaatst…Een week in foto’s..dagelijkse dingenMy Profile

  • Reply
    Frank
    20 april 2016 at 06:03

    Wow wat heftig z’n bevallig. Maar dit is wederom een heel erg leuke interactie met de andere moeders.
    Frank onlangs geplaatst…MoederdagMy Profile

  • Reply
    Mathiske's mama blog
    20 april 2016 at 17:13

    Wat heftig zo’n missed abortion en zon bevalling. Deze mama heeft wel heel leuk en luchtig geschreven. Blogt zij eigenlijk ook?
    Mathiske’s mama blog onlangs geplaatst…Stoppen of doorgaan? Fles vs borstMy Profile

  • Reply
    Vlijtig Liesje
    22 april 2016 at 09:32

    Aargh, wat een schrik als je kindje levenloos op je buik ligt en je moet vragen dat ze wat doen zeg. Heel heftig.
    Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Hoe maak je de mooiste vakantiekiekjes?My Profile

  • Reply
    Nicole
    23 april 2016 at 06:34

    Heel herkenbaar voor een groot deel. Ik heb ook een missed abortion gehad. Erg heftig om mee te maken. Daarnaast ben ik precies zo met de 3r’s! Mooi stuk!
    Nicole onlangs geplaatst…Brief aan mijn overleden moederMy Profile

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd