Mama vertelt: Jodi, mama van Raf

Andere mama’s (to be) dan ik zelf vertellen in de rubriek Mama vertelt over het mama zijn, de weg naar het mama worden, het zwanger zijn, hun bevalling of iets totaal anders rondom het moederschap dat ze willen delen. Jodi vulde de vragen in.

Hoi, ik ben Jodi, 28 en sinds juni 2015 staat het leven van mijn lief en mij op zijn kop, in positieve zin. Sindsdien zijn we namelijk mama en papa van de heerlijkste spruit van de wereld (sorry andere papa’s en mama’s, jullie hebben vast ook hele lieve kindertjes), genaamd Raf. Om mijn marathon aan woorden te delen ben ik een blog begonnen Liefthuis. Daar vind je alles over mijn spruit, mijn lief, mijn huis en mijn leven.
Nu eerst alle vragen van lieve Angela beantwoorden.

Vrolijke Raf en mama Jodi! Geweldige foto. Allebei stralen ze!

Heb jij lang moeten wachten op je kindje?
Ik heb 40 weken en 4 dagen moeten wachten op onze spruit. Tot de dag dat ik uitgerekend was vond ik het wachten helemaal niet erg. Al voelde ik me een walrus, ik genoot nog even van mijn kleintje in mijn buik. Mijn gevoel zei dat hij op de uitgerekende datum zou komen, dus tot die dag wachten vond ik geen probleem. Toen ik de dag na mijn uitgerekende datum wakker werd, baalde ik flink. Nu was ik het beu en wilde ik dat hij kwam.

Of bedoelde je of ik lang heb moeten wachten tot ik zwanger was? Wij hebben er een jaar over gedaan (vanaf stoppen met de pil) voor ik zwanger was van onze spruit. Daarvoor helaas wel een miskraam gehad.

Jodi’s verhaal rondom haar miskraam kun je hier lezen. Ze is heel open en dat vind ik erg bijzonder. Veel vrouwen maken een miskraam mee, maar dat hoor je vaak niet.

Wat dacht je toen je jouw kindje voor het eerst in je armen had?
Hij is er, hij is er, hij is er, hij is er….(dit dacht ik niet alleen, maar zei ik ook). Ik was zo verbaasd dat hij er al was, het persen was heel heftig en ik wachtte echt op de laatste heftige wee met een gil. Die kwam niet, maar onze spruit was er al wel, geen gil voor nodig blijkbaar.

Hoe vond je het om de eerste nacht ‘alleen’ te zijn met je kindje?
Wat vond ik dat spannend en ergens ook wel gaaf. De eerste dag hadden we overleefd en de kraamhulp had ons zo goed geholpen, maar nu moesten we het alleen doen. Toen we gingen slapen was ik zelfs een beetje zenuwachtig. Hij is uiteindelijk maar 1 keer wakker geworden, netjes toch?

Was de geboorte van je kind life changing of zoals je verwacht had?
Heel eerlijk had ik verwacht dat er meer zou veranderen. Ik had verwacht mezelf echt anders te voelen. Geen idee hoe dat dan voelt, maar toch. Het is natuurlijk life changing, maar ik denk dat dit geleidelijker gaat en niet ineens met de geboorte.

Wat is je mooiste herinnering uit je eigen jeugd?
Dagjes weg en de vakanties vond ik altijd super leuk. Broodjes met ei mee (mmmm) en gaan. Het Land van Ooit was vroeger favoriet, maar ook het strand of de camping in Frankrijk en Nederland waren top. Heerlijk ontspannen, alles kan en alles mag, dat gevoel heb ik heel erg als ik daar aan terug denk.

Wat neem je mee uit je eigen opvoeding?
Ik hoop mijn spruiten net zo te steunen en te vertrouwen in wat ze willen als dat ik ervaren heb. Ik wilde niet naar het VWO, na overleg vonden mijn ouders dat goed. Ik reisde stad en land af voor repetities en cursussen musicals, mijn ouders waren suportive en hielpen mee. Mijn vader zei wel altijd dat mijn eerst verdiende loon wel terug naar hen moest, voor het betalen van al die dingen.

Rust, reinheid en regelmaat. Waarheid voor jou of onzin?
Het klinkt heel suf, maar ik denk wel echt dat dit belangrijk is. Onze spruit kan redelijk goed tegen prikkels en wisselingen en kan op veel plekken slapen, maar toch probeer ik altijd zoveel mogelijk rust te bieden. Als die rust er is, kun je daar ook met mate van af wijken.

Jij als mama: dezelfde als wie je was of toch een beetje anders?
Natuurlijk anders, maar vooral hetzelfde. Zoals ik al zei had ik het verschil groter verwacht.

Als je moet kiezen: Joggingpak of strak in de kleren?
Ik zou heel graag willen zeggen strak in de kleren. Want ik hou er van mezelf mooi te maken en op te tutten om weg te gaan. Ik hou echter ook heel erg van thuis lekker in m’n chill outfit rondhangen. Dus ik denk dat ik toch daar voor kies.

Wat is er veranderd in je leven sinds je moeder bent?
Mijn leven staat in het teken van hem. Logisch en misschien een suf antwoord, maar het belangrijkste vind ik dat alles goed gaat met hem en dat hij zich lekker voelt.

Welke dag in je leven zou je nog eens over willen doen?
Ik zou de dag van mijn bevalling wel eens willen beleven maar dan vanuit een ander perspectief. Als een vlieg in de ruimte aanwezig zijn ofzo. Ik zat in een complete roes tijdens mijn bevalling en ben benieuwd hoe het nou eigenlijk was.

Als je moet kiezen: newbornshoot of cakesmash fotoshoot?
Lastig, ik denk newbornshoot, want die hebben we ook laten doen. Cakesmash vind ik ook wel heel erg leuk eigenlijk, lastig lastig.

Wat is de mooiste herinnering aan je eigen moeder?
Dat we samen naar de musical the Phantom of the Opera gingen toen ik 7 was. Ik kende alle muziek en was helemaal fan, wat was het magisch om voor het eerst in zo’n groot theater te zitten.

Hoe wil je dat jouw kindje je als moeder zal herinneren?
Hopelijk als een betrokken, liefdevolle en enthousiaste moeder. Ik hoop hem te stimuleren in alles wat hij wil.

Wat is volgens jou het geheim van een goede moeder zijn?
Pfoe, Angela, ik vind het toch heftige vragen hoor. Het geheim is denk ik toch onvoorwaardelijke liefde, het vertrouwen hebben in en het er altijd zijn voor je kind. Zoiets?

Wat is voor jou het meest ideale leeftijdsverschil tussen kindjes?
Rammel, kriebel, rammel (eierstokken)….als ik een baby’tje zie dan wil ik het leeftijdsverschil zo klein mogelijk hebben, maar…. Ik denk dat ik twee jaar een mooi leeftijdsverschil vind. Het hangt er ook vanaf hoe het met mijn lichaam gaat (bekkenproblemen) en natuurlijk hoe snel ik zwanger mag raken.

In welke “dit zal ik nooit doen” valkuil ben jij al gestapt?
Ooow al zoveel dat er binnenkort een blog over verschijnt. Luiers ruiken….snotjes uit neus halen….met eigen speeksel het gezicht van je spruit schoonmaken….check, check, check

Wat is jouw motto als moeder?
Met heel mijn hart en nog veel meer ben ik moeder voor mijn kleine vent. Ik kan het geen motto geven, het is een gevoel, een gevoel van plicht om mijn kleine ventje de wereld te laten ontdekken, onbezorgd te kunnen laten leven en gelukkig te laten zijn.

Lieve Jodi wat een prachtige antwoorden. We kennen elkaar al ruim 1,5 jaar, bijzonder eigenlijk he! Ben daar nog steeds heel blij mee en ook met de andere meiden. Dankjewel voor je steun en tips ook met mijn website. Ik ben blij dat wij elkaar kunnen helpen. Ik geniet van je mooie, eerlijke en persoonlijke verhalen. Mijn wens voor jou is dat je lijf weer snel de oude voelt, want meis wat ben jij sterk. Nooit zeuren en maar doorgaan. En binnenkort komen Naomi en ik, jou en Raf opzoeken! X

Ik ben nog steeds op zoek naar mensen voor mijn rubriek. Wil jij ook jouw verhaal delen of de vragen invullen die Jodi invulde? Stuur dan een e-mail naar mamametpassie@gmail.com. Psst… je verhaal delen mag ook anoniem 😉

Liefs Angela