Mama vertelt: Blogster Nicole, mama van Spencer

Andere mama’s (to be) dan ik zelf vertellen in de rubriek Mama vertelt over het mama zijn, de weg naar het mama worden, het zwanger zijn, hun bevalling of iets totaal anders rondom het moederschap dat ze willen delen. Dit mag een zelf gekozen onderwerp zijn of het invullen van een aantal vragen. Blogster Nicole koos voor het laatste.
Ik ben Nicole, 32 jaar, getrouwd met Kevin en mama van Spencer (1). Ik werk in de journalistiek en heb mijn eigen blog Everyday-life.
Spencer en ik
Mama Nicole met Spencer. Wat een prachtige foto he. Heerlijk een weekendje Winterberg!

Heb jij lang moeten wachten op je kindje?

Uiteindelijk toch nog wel een tijdje, voornamelijk omdat ik voor Spencer een miskraam heb gehad. Ik ben 36,5 weken zwanger geweest van Spencer. Ons zoontje kwam dus iets te vroeg. Bij Spencer was ik gelijk de eerste keer zwanger. Dat was heel fijn, want daarvoor had ik die miskraam (missed abortion) gehad. Ik ben toen gecuretteerd en daarna was het dus gelijk raak. Bij de eerste zwangerschap (die dus eindigde in een miskraam) was
het met de vierde maand proberen raak. Ook best snel dus.

Wat dacht je toen je jouw kindje voor het eerst in je armen had?
Ik riep: OH WAT IS HIJ KLEIN! Dus waarschijnlijk dacht ik dat. Maar het ging niet zo goed met ons zoontje na de geboorte, dus hij werd heel snel bij mij weggehaald. Ik heb hem niet zo lang in mijn armen gehad, misschien een minuut. Daarna moest hij mee naar de kinderafdeling en zag ik hem pas een tijdje later weer. Toen ik hem in zo’n bakje zag liggen en dus voor het eerst echt goed kon bekijken, moest ik vooral heel hard huilen. Hem voor het eerst echt vasthouden vond ik heel ongemakkelijk, want ik moest gelijk proberen borstvoeding te geven (ik had aangegeven dat ik dat graag wilde) en ik voelde me zo awkward dat ik daar dan zat half bloot met een kind en ik snapte helemaal niet wat ik moest doen! Ik was ook zo moe en zal vol emoties. Later ging het een stuk beter hoor!

Hoe vond je het om de eerste nacht ‘alleen’ te zijn met je kindje?
Ook dat duurde dus even, omdat ons zoontje in het ziekenhuis moest blijven. Na een dag of vier mochten we naar huis. Toen de kraamhulp rond etenstijd naar huis ging, vond in het doodeng. De eerste nacht was (uiteraard) een ramp. Spencer werd steeds wakker en moest
huilen. Wij snapten niet waarom. Ellende. Ook dat ging gelukkig snel beter 😉

Was de geboorte van je kind life changing of zoals je verwacht
had?
Oh het was absoluut life changing. Niet eens zo zeer de geboorte, maar vooral hoe het leven nu is. Het is gewoon totaal anders met kind. Hij is het allerbelangrijkste. Ik heb op een hele nieuwe manier leren relativeren.

Wat is je mooiste herinnering uit je eigen jeugd?
Poeh wat een lastige vraag! Ik heb enorm veel goede herinneringen uit mijn jeugd. Ik heb een fantastische jeugd gehad en geweldige ouders. Mijn moeder is inmiddels helaas overleden, maar met mijn vader heb ik nog steeds een hele goede band. Ik kijk met veel plezier terug op mijn jeugd, alle lol die we hebben gehad, alle vakanties, zoveel!!

Wat neem je mee uit je eigen opvoeding?
Dat het belangrijk is dat een kind zelfvertrouwen heeft. Dat het zich geborgen voelt en veilig. En ook voor zichzelf leert opkomen! Mijn vader heeft me geleerd van me af te bijten! Was ook wel nodig, want ik was extreem verlegen vroeger.

Rust, reinheid en regelmaat. Waarheid voor jou of onzin?
Het zal ongetwijfeld waar zijn, maar niet voor mij. Ik kan niet elke dag volgens hetzelfde ritme leven, dat gaat praktisch gezien gewoon niet. Mijn man en ik werken allebei onregelmatig en als we vrij zijn, zijn we eigenlijk altijd op stap. Spencer moet dus vanaf het begin af aan mee in ons leven Hij slaapt uiteraard wel overdag, maar niet elke dag op exact hetzelfde tijdstip. Maar dat is eigenlijk vanaf het begin heel makkelijk gegaan allemaal en we hebben nu een heel makkelijk en flexibel kind.

Jij als mama: dezelfde als wie je was of toch een beetje anders?
Toch een beetje anders. Kan ook niet anders, een kind krijgen is misschien wel de allergrootste verandering in iemands leven. In dat van mij wel in ieder geval. Ik begin steeds weer meer ‘mezelf’ te worden, maar die hele vrije ongebonden meid ga ik nooit meer worden.
Spencer heeft nu prioriteit.

Als je moet kiezen: Joggingpak of strak in de kleren?
Strak in de kleren. Ik heb geen eens een joggingpak, haha!

Wat is er veranderd in je leven sinds je moeder bent?
Poeh, wat niet! Ik denk het feit dat Spencer altijd voor gaat en dat ik dus altijd rekening met hem houd. Voorheen was ik echt een vlinder en deed ik altijd maar wat en was ik altijd de hort op en op stap. Nu moet ik een balans vinden in alles.

Welke dag in je leven zou je nog eens over willen doen?
Ehhhh jeetje alweer zo’n moeilijke. Ik denk de eerste paar dagen met Spencer. Ik was alleen maar bang dat er iets mis zou gaan en was zo onzeker. Nu zou ik proberen veel meer te genieten van die eerste momenten.

Als je moet kiezen: newbornshoot of cakesmash fotoshoot?
Liever allebei niet, ik hou niet zo van die plichtmatige shoots die dan opeens hip zijn. Maar newbornshoots vind ik echt verschrikkelijk, dus dan maar een cakesmash.

Wat is de mooiste herinnering aan je eigen moeder?
Ik heb enorm veel mooie herinneringen aan mijn eigen moeder. Aangezien ze er niet meer is, zijn ze me nu allemaal even dierbaar. Ik kan niet kiezen.

Hoe wil je dat jouw kindje je als moeder zal herinneren?
Hopelijk als lief en zorgzaam. En als iemand waar je lol mee kunt hebben! En streng maar rechtvaardig 😉

Wat is volgens jou het geheim van een goede moeder zijn?
Ik denk een balans vinden tussen het jezelf zijn en moeder zijn. Een happy vrouw die naast moeder ook nog zelf een leuk leven heeft, is denk ik een leukere moeder.

Wat is voor jou het meest ideale leeftijdsverschil tussen
kindjes?
Haha, ja dat moet je niet aan mij vragen! Ik heb geen idee! Ik ben zelf enig kind en waarschijnlijk blijft Spencer ook enig kind. Ik heb echt geen idee sorry! Als iemand goede tips heeft 😉

In welke “dit zal ik nooit doen” valkuil ben jij al gestapt?
Och, daar kan ik blogs over vullen. Heel veel foto’s willen delen en laten zien van je kind. Lullig in een kinderstem tegen je kind praten. Noem maar op. Ik doe ze allemaal hoor!

Wat is jouw motto als moeder?
Luister naar je intuïtie. Die klopt altijd! geldt trouwens voor alles in het leven wat mij betreft!

Dankjewel voor het invullen van de vragen Nicole. Heftig van je missed abortion. Ik vond je openhartigheid hierover op je blog erg mooi. Net als je eerlijkheid rondom het dubbele gevoel op de geboortedag van je zoon, die tegelijkertijd de sterfdag is van je moeder.

Ik geniet iedere dag van je blogs. Heerlijk om mijn dag mee te beginnen 🙂 Ik hou van je humor en eerlijkheid en dat komt hier ook zeker weer in terug. Geen tips wat betreft het ideale leeftijdsverschil. Als je klapperende eierstokken krijgt, dan is dat wellicht een teken. Ik heb ook geen idee haha. Geniet maar heerlijk van Spencer!

Wil jij ook mee doen met deze rubriek? Dat mag ook anoniem! Stuur dan een e-mail naar mamametpassie@gmail.com.

Liefs Angela

You Might Also Like

9 Comments

  • Reply
    Mathiske's mama blog
    6 april 2016 at 07:52

    Wat een goed motto, daar houd ik me ook een beetje aan. Leuk weer!

  • Reply
    Nathalie
    6 april 2016 at 09:51

    Wat een leuke rubriek! Ik heb hier nog een aantal lijstjes liggen om in te vullen. Maar zal er zeker eens aan denken.. om ook een keertje mee te doen.
    Nathalie onlangs geplaatst…Een miskraam verwerken en een plaatsje te gevenMy Profile

    • Reply
      Angela Lodder
      6 april 2016 at 14:55

      Leuk Nathalie. Ik ga je een mail sturen met de vragen, dan kun je zelf bekijken wanneer je tijd hebt om ze in te vullen en naar mij terug te sturen 😉

  • Reply
    demallemolenmoeder
    6 april 2016 at 10:17

    Ik denk ook dat als je eierstokken gaan rammelen, dat dan het moment daar is. Voor iedereen anders dus. Een mooi en belangrijk motto.
    demallemolenmoeder onlangs geplaatst…Een week in foto’s; verrassing!My Profile

  • Reply
    Frank
    6 april 2016 at 10:55

    Leuk om te lezen de ervaringen van andere ouders 🙂

    • Reply
      Angela Lodder
      6 april 2016 at 14:56

      Als je mee wilt doen, dan kan dat hoor Frank. Dan veranderen we de rubriek voor een keer naar Papa vertelt 😉

  • Reply
    Nicole
    6 april 2016 at 15:01

    Bedankt dat ik in de rubriek mocht!
    Nicole onlangs geplaatst…Een miskraam, en dan? – Nazorg na een miskraamMy Profile

  • Reply
    Josan
    7 april 2016 at 19:18

    Leuk om de antwoorden van Nicole te lezen. Lekker nuchter maar wel met het accent op de goede dingen.
    Josan onlangs geplaatst…Handige babyspullen Dual function case, een kinderslot voor je iPhoneMy Profile

    • Reply
      Angela Lodder
      10 april 2016 at 09:24

      Precies zoals Nicole is! 🙂 Je mag gerust mee doen hoor Josan!

    Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd