Korte terugblik Stephan op zwangerschap en bevalling

Inmiddels is de zwangerschap en bevalling al een tijd geleden. Toen ik deze tag tegenkwam op tipsvoorpapas.nl was ik benieuwd naar Stephan zijn antwoorden. Hij was al eerder aan het woord op mijn website en dat was een groot succes. Hij werd massaal gelezen door jullie. Natuurlijk hebben we over veel zaken al eerder gepraat, maar om ze zwart op wit te zien, is erg leuk. Hierbij de korte terugblik van Stephan aan de hand van een paar vragen.

Waar was jij toen je hoorde dat je vrouw zwanger was en wat ging er op dat moment door je heen?
Wij waren in Zuid-Afrika. Om precies te zijn in Knysna op onze hotelkamer. Ik kon het niet bevatten, maar de test had twee strepen. Ik zei geloof ik: En nu?! Het was zoveel sneller dan we beide hadden gedacht.

Welk afwijkend (eet)gedrag heeft jou het meeste verbaasd bij je vrouw tijdens de zwangerschap?
Ze was erg misselijk en het avondeten was geen pretje. Een kokhalzende vrouw tegenover je als je aan het eten bent is niet fijn. Na 16 weken was dat gelukkig over voor haar en voor mij. Echt rare dingen had ze niet, moest niet naar de supermarkt om dingen in te slaan. Ze lustte geen kip heel haar zwangerschap, dat was best raar.

Ben je (bijna) altijd meegegaan naar de afspraken bij de verloskundige en waarom wel/niet?
90% van de afspraken. Ik vond het belangrijk om dat samen te doen. Was nieuwsgierig, wilde betrokken zijn. Toen we vanaf 30 weken zwangerschap veel afspraken hadden in het ziekenhuis vanwege de groeiachterstand, ging ik niet altijd mee. Angela kon dat plannen op haar vrije dagen en er was altijd wel iemand die met haar meekon. De groeiecho’s, afspraken met de gyneacoloog en de ctg’s in het weekend, ging ik wel altijd mee. Het was een spannende tijd en gelukkig liep het goed af.

Wat vond je van de bevalling, vanuit papa perspectief?
Onwerkelijk. Angela werd onverwachts ingeleid, zoals jullie wel hebben gelezen. Ze belde mij op en zei: ga even zitten. Je moet naar huis komen, want ze gaan de bevalling opwekken. Over maximaal 4 dagen ben je papa. Het begon met zo’n ballonnetje. Er stond zo’n 18 uur voor en ik vroeg me echt af wat we in de tussentijd zouden doen. Ik hielp haar als ze de weeën weg moest zuchten en binnen 6 uur viel hij al uit. Een goede nacht en toen begon de bevalling echt met weeënopwekkers. Je kunt je niet voorstellen hoe zo’n bevalling is. Angela heeft twee keer overgegeven, waarvan één keer over mijn arm en de verpleegkundige heen. Niet erg smakelijk, maar daar kon ze natuurlijk niets aan doen. Daar denk je niet aan bij een bevalling. Ik vond het ergens ook wel moeilijk dat ze zoveel pijn had. Ik heb haar bijgestaan waar ik kon. En zo knap dat ze geen pijnstilling nam, respect. Ik vond vooral het persen spannend. Je zag dan het hoofdje komen ja ik heb gekeken daar beneden en als de perswee voorbij was, zakte het weer even terug. Bizar om te zien. Als je kindje er dan eenmaal is, kun je je niet voorstellen dat dat kort daarvoor nog in de buik zat. Een prachtige dochter, ik was papa.

Wat vond je van de eerste weken nadat je papa was geworden?
De weken vielen mij mee. Ik was enorm trots en verliefd op Naomi. De kraamhulp leerde ons Naomi in bad doen, bijvoeden met zo’n spuitje, luier verschonen, aankleden etc. Ik vond het ook best pittig. De nachten waren soms zwaar, ik heb uren heen en weer gelopen met Naomi op mijn arm als ze niet kon slapen, krampjes had etc. Ik vond het overigens heel fijn dat Angela borstvoeding gaf, dan hoefde ik er ’s nachts niet uit. Lezen er mannen mee? Steun je vrouw, echt die borsten zijn een uitkomst.

Heel leuk om de antwoorden te lezen van Stephan. Het is alweer zo lang geleden de zwangerschap en bevalling, maar het voelt als de dag van gisteren. Dat is vast herkenbaar voor velen van jullie!

Hoe kijken jullie partners terug op de zwangerschap en bevalling?

Liefs Angela