Lieve Naomi,
Deze brief schrijf ik, terwijl ik aan het kolven ben. Mama heeft even een momentje voor zichzelf en het nu echt nodig om van haar af te schrijven. Haar gedachten en gevoelens op papier te zetten.
Het is maar goed dat je nog geen besef hebt van deze zieke wereld. Jij bent druk op ontdekkingstocht en kijkt rond je heen om de wereld in je op te nemen. Als we wandelen kijk jij nieuwsgierig rond en geniet je zichtbaar. Ik geniet ook van jou en dat begint al als we wakker worden. Zo blij als ik je uit bed kom halen of als papa thuis komt en je hoog in de lucht gooit. Je schatert het uit en tovert ook bij ons een lach op ons gezicht. Zo onbevangen als jij in het leven staat, sta ik niet altijd.
Vandaag is zo’n dag. Mama bracht je vanmorgen naar oma en ging aan het werk. Een berichtje van je oom liet mij schrikken. Opnieuw aanslagen, maar dit keer nog geen 150 kilometer bij ons huis vandaan, Brussel. Het komt dichterbij. Is Nederland de volgende keer aan de beurt? Jij ben heel fijn aan het spelen bij oma en krijgt van dit alles gelukkig niets mee. Mijn hoofd draait op volle toeren. Mijn gedachten zijn bij de mensen in Brussel, maar ook bij jou.
Wat is dit voor wereld waarin jij moet opgroeien. Een wereld waarin jij je gaat ontwikkelen tot een prachtige vrouw. Je moet nog zoveel leren en ontdekken en dat gun ik jou en alle andere kindjes die nog net zo onbevangen zijn als jij ook. Jullie moeten leven in een wereld voor liefde. Waarin iedereen respect voor elkaar heeft, niemand uitgezonderd. Het is niet alleen maar vreselijk deze wereld, want er zijn ook zoveel mooie dingen. Vandaag overheerst echter het kwaad…
Ik vraag mij af wat ik tegen je zou moeten zeggen als je wat ouder was en de vraag zou stellen: “Maar mama dit wil God toch niet?” Hoe leg ik jou uit dat God dit inderdaad niet wil, maar dat mensen zelf keuzes maken en dat soms hele verkeerde zijn en daar vreselijke dingen uit voort komen. Dat hij het beste met ons voor heeft, maar niet alles wordt voorkomen wat er in ons leven gebeurd. Ik weet het niet.. Maar ook daarin ontvangen we wijsheid.
Lieverd ik hoop dat je God mag kennen, dat je daar kracht uit haalt in moeilijke tijden, ook als je liefdesverdriet hebt. Papa en mama zijn er ook en daar kun je alles tegen zeggen. Maar weet dat dat ook bij God kan, altijd.
Het is een dag met een zwarte rand. Jij krijgt er niets van mee. Mijn kolftijd is om en ik kijk naar een foto dat je lekker aan het spelen bent bij oma. Ik krijg een lach op mijn gezicht, mijn heerlijke meisje.
Bid voor de mensen in Brussel, maar bovenal bid ook voor de wereld!
Mama houdt van je!
Liefs Angela
12 Comments
Angela
22 maart 2016 at 11:42Brok in m’n keel en tranen in m’n ogen….zo mooi verwoord!!
Angela Lodder
22 maart 2016 at 15:35<3
Angela Lodder onlangs geplaatst…#prayforbrussels
anne
22 maart 2016 at 12:32hee, inderdaad, dit waren ook mijn gedachten vanmorgen als moeder! Je wilt zo graag dat ze onbezorgd blijven!
Mag ik nog iets opmerken? God kan het wel voorkomen, maar waarom Hij dit niet doet, begrijpen we vaak niet. Hij staat toch overal boven hé, dat is ook weer een troost! Als we hem echt kennen door het geloof zijn we altijd veilig, zelfs als we moeten sterven!
Sterkte!
Angela Lodder
22 maart 2016 at 15:30Anne, je hebt gelijk. God staat absoluut overal boven. Maar ik vind dat oprecht weleens lastig, ook al geloof ik met hart en ziel!
Angela Lodder onlangs geplaatst…#prayforbrussels
Lies
22 maart 2016 at 12:37Bijzonder. Ik schreef (denk ik) op het zelfde moment een brief aan de terrorist. Ook op mijn blog.
En juist dat zij dit zeggen te doen uit naam van hun God maakt jou blog zo dubbel. Zij geloven daarin, denken dat dit is wat ze moeten doen. Hoe krom is het allemaal……
Angela Lodder
22 maart 2016 at 15:30Dat is zeker heel erg krom…. Ik ga jouw blog lezen!
Leonie
22 maart 2016 at 21:23Jeetje, wat heb je dit mooi geschreven. Ook ik moest ook denken aan het feit dat ik straks een kleine meid op deze wereld ga zetten… dat ze in deze wereld gaat opgroeien; best wel even slikken.
Angela Lodder
25 maart 2016 at 14:56Dankjewel Leonie! Ik snap dat je daar aan moest denken en even moest slikken. Het enige dat wij kunnen doen is onze meiden beschermen voor zover wij dat kunnen!
Mathiske's mama blog
22 maart 2016 at 21:48Wat mooi verwoord!
Mathiske’s mama blog onlangs geplaatst…het monster wat mij van binnen uit opvreet
Angela Lodder
25 maart 2016 at 14:56Thanks Mathiske! X
demallemolenmoeder
23 maart 2016 at 05:32Prachtig geschreven. Even geen woorden.. gewoon stil! Laten wij bidden en mag het licht de duisternis overwinnen.
demallemolenmoeder onlangs geplaatst…Een week in foto’s; snoepen
Angela Lodder
25 maart 2016 at 14:57Dankjewel! Wat zeg je dat prachtig Deborah.