Ik wilde per se borstvoeding geven

Bij Daniël wilde ik zo graag borstvoeding geven. Het zou mij niet gebeuren dat het bij een tweede kindje niet zou lukken. Jouw woorden Angela? Jep, mijn woorden. Ik wilde het zó graag. Bij mijn eerste kindje stond ik er overigens niet zo in. Ik wilde eigenlijk helemaal geen borstvoeding geven, maar dat veranderde. Ik zou het proberen en lukte het niet, dan was er poedermelk. Fijn die mogelijkheid. Dat ik Naomi 14 maanden zelf mocht voeden vond ik fantastisch en een waar cadeau. Twee maanden daarna werd ik zwanger van Daniël. En hoewel de keuze voor borstvoeding vaststond, veranderde mijn gevoel dus. Van een houding “Ik zie wel hoe het loopt” naar een houding van “Ik ga borstvoeding geven en het moet lukken”. Slim? Nee verre van. 
Wat als het niet lukt?
Een vriendin maakte die opmerking en ik wuifde het weg. Natuurlijk zou mij dit gewoon lukken, het is de eerste keer toch ook gelukt? Zij vertelde dat dat nooit een garantie is en toen schrok ik. Ze had gelijk, hoe kon ik dat denken?! Genoeg voorbeelden van vrouwen waarbij het niet lukte. Soms bij de eerste keer niet, maar soms ook bij een tweede keer niet. Het kan ook zijn dat een kindje het niet snapt. Dus ik moest even een stapje terug doen. Er niet zomaar vanuit gaan dat het zou lukken…

Positief zijn
Het heeft nooit iemand verder gebracht door alleen maar te denken in het negatieve. Ik ben ervan overtuigd dat het zin heeft om positief te denken. Het enige dat ik niet moest doen, was mij blindstaren op die borstvoeding. Maar ja, probeer dat maar eens als dat is wat je graag wilt. Ik besprak vooraf met Stephan dat ik alles op alles zou zetten. Maar dat hij, als mijn man, ook aan moest geven als hij zag dat ik er zelf aan onderdoor ging. Hij moest mij erdoor heen slepen als dat nodig was, maar mij ook beschermen tegen mezelf wellicht.

De tweede keer
Het moment suprême was daar toen Daniël ter wereld kwam op 23 mei 2017. Ik legde hem aan alsof ik nooit anders had gedaan. Hij dronk alsof hij dat nooit anders had gedaan. We waren vanaf dat moment al een goed team. Het was zó fijn om dit mee te maken. Kunnen voeden wanneer hij daar behoefte aan had. Helemaal niet op tijd of kolven en dat bijvoeden. Dat hadden we bij Naomi namelijk wel. En hoewel ik dat ook met alle liefde deed, was dit zeker een stuk fijner. Het lukte mij wederom om borstvoeding te geven en dat is zeker geen vanzelfsprekendheid. Wel had ik deze keer veel meer last van verstopte melkklieren, pijnlijke tepels en was de stuwing ook pijnlijker. Dat had ik toch niet verwacht, met name niet van die pijnlijke tepels. Ik had immers al 14 maanden gevoed bij Naomi. Zo zie je maar dat, dat ook niets zegt.

Wat als het anders was gelopen?
Een vraag die ik laatst van iemand kreeg. Ik weet helemaal niet hoe ik dan gereageerd zou hebben. Maar als ik eraan denk, dan was ik met pijn in mijn hart gestopt. Dan had ik Daniël poedermelk gegeven. Uiteraard is daar niets mis mee, maar toch zou het even slikken zijn. En ja dat vind ik best stom van mezelf. Maar dat komt dan toch doordat ik per se borstvoeding wil geven. En dat…. dat krijg ik dan toch niet uit mijn systeem.

Hoe sta/stond jij tegenover borstvoeding? Wat is jouw ervaring?

De afbeelding komt van Shutterstock. 

Liefs Angela

You Might Also Like

3 Comments

  • Reply
    Mathiske
    1 oktober 2018 at 10:46

    Ik wilde bij de tweede ook per se zelf Voeden. Zo herkenbaar wat je schrijft over de stuwing en de pijnlijke tepels. Toevallig heb ik ook zoeits in mijn concepten staan, haha. Ik was wel even bang met 37 weken ingeleid te worden, wat als je een kleine baby krijgt of de baby het niet snapt. Dan zou ik nooit meer kunnen Voeden. Gelukkig was dat allemaal niet van toepassing en gaat het erg goed. Het lijkt me mooi om nu vol te maken tot de 37 weken borstvoeding, dan heb ik ze zelf twee keer 37 weken gevoed. We gaan het zien, we mogen trots zijn op ons zelf!

  • Reply
    Gitte Brouwer
    1 oktober 2018 at 17:48

    Bij mijn eerste ging het helemaal niet, dat vond ik zo erg. Ik heb hem 6 weken (met bloed zweet en heel veel tranen) gevoed.. bij de 2e moest en zou ik zelf voeden. Ik zei heel braaf dat ik wel zou zien hoe het liep, maar in mijn hart voelde dat niet zo. De voeding ging super goed, alleen; ons meisje wilde maar niet groeien, na heel veel tranen, onzekerheid en bezoekjes aan de kinderarts bleek ze een koemelkallergie te hebben. Er werd geadviseerd en besloten te stoppen en over te stappen op dieetvoeding, verschrikkelijk vond ik het, maar uiteindelijk doen we nu wat het beste is voor haar.. poedermelk of borstvoeding.. ze wordt toch wel groot..

  • Reply
    Marloes
    1 oktober 2018 at 20:19

    Ja ik had dat ook, ik vond borstvoeding het meest logische en voor de hand liggendste wat er bestaat. Oudste kreeg 11 mnd, middelste 19 mnd en met de jongste ben ik nu bijna 10 mnd onderweg en ben voor m’n gevoel nog maar net begonnen 😉 zij had echter in ’t begin wel echt moeite en moest bijgevoed worden en ik moest kolven, dat vond ik best lastig. Maar nu loopt ’t lekker, en ik geniet!

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd