Hoe een gewone kolfsessie erg ongemakkelijk werd

Dinsdag 8 maart, een dag die begon als een gewone dag. Ik doe mijn werk binnen zoals altijd en jij buiten. Het is een zonnige dag, dus het perfecte weer voor jouw werkzaamheden. De benedenverdieping van het kantoor is al schoon. Je roept naar je collega: “Ik doe boven nog wel joh!” Daar sta je dan nietsvermoedend je werk te doen zoals altijd. En vandaag zelfs lekker in het zonnetje dus. Toch wordt het een ongemakkelijke situatie, want je ziet mij. Dat had je vanmorgen vast niet bedacht.

In eerste instantie is er niets ongemakkelijks aan voor jou. Je zwaait naar mij, maar ik zwaai niet terug. Ik heb mijn handen vol. Dan kijk je eens goed. Mijn gezicht krijgt een uitdrukking die misschien anders is dan je had verwacht. Je hebt het door, deze jonge vrouw is iets aan het doen. Ik heb namelijk geen idee of je überhaupt wel weet wat kolven is, aangezien ik denk dat wij qua leeftijd dicht bij elkaar zitten. Je dit waarschijnlijk alleen weet als je ook een partner hebt die jullie kind borstvoeding geeft. Ik gooi snel de hydrofiele doek over mij heen.

Niet dat je mijn tepels heen en weer hebt zien gaan borsten nou zo heel goed hebt kunnen zien, maar je hebt door dat het ongemakkelijk is voor mij en daarmee wordt dat het ook voor jou. Je probeert op allerlei manier sorry te gebaren en ik begrijp je, maar wil gewoon dat je weg gaat. Het lijkt uren te duren, wat natuurlijk maar seconden zijn. En dan ga je weg. Ik denk met een rood hoofd en een hoop ongeloof. Als je het je collega vertelt ligt deze vast in een deuk. Een leuk verhaal die je vertelt op een verjaardag. Eentje die in de categorie meest awkward momenten ooit valt. Mijn collega’s liggen in ieder geval in een deuk en ik stiekem ook.

Fijne avond glazenwasser!

LEES OOK: De reactie van de glazenwasser op mijn kolfsessie….

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Liefs Angela