Even bijkletsen in de coronatijd: daar ben ik weer!

Het jaar 2020 is een jaar die de boeken gaat. Enerzijds omdat ik na 3 maanden niet bloggen, weer mijn eerste blog schrijf. Anderzijds omdat ik dit jaar 30 wordt. Binnenkort vier ik ook dat ik bijna een jaar fulltime onderneem. Maar meer nog is 2020 het jaar dat de geschiedenisboeken ingaat vanwege het Coronavirus.

De hele blogwereld heeft er vast al over geschreven en dat doe ik dus ook. Niet omdat ik dat zo nodig wil, maar omdat dit nu eenmaal ons leven beheerst. Dus om antwoord te geven op de vraag: “hoe gaat het nu écht met ons?” moet ik dit er wel in meenemen. Wees gewaarschuwd, want dit kan best een lange blog worden.

Ik blik even terug op de maand maart. Over januari en februari valt nu eenmaal weinig te zeggen. Ik ben het praktisch alweer vergeten. Of nou ja, niet helemaal. Ik draaide een fantastische omzet voor mijn bedrijf www.angelalodder.nl en daar ben ik megatrots op. Ik ontving ook wat aanvragen in de mail voor samenwerkingen met de blog, maar dat vond ik niet zo’n goed idee. Waarom niet? Omdat ik al een tijd niet meer blog en dan zou ik ineens wel weer samenwerkingen gaan doen. Nee, dat voelde alles behalve goed.

Goed, maart dus. Wat een rare maand. Eind februari dacht ik nog dat het wel mee zou vallen met dat coronavirus hier. Niets bleek minder waar en dat hoef ik jou niet te vertellen. Ik was er best laconiek onder en nu denk ik: Angela, Angela, Angela toch hoe kon je nu zo denken?! Maar dat is hoe ik ben: mijn nuchtere zelf. Daar kwam ik snel van terug, mijn man ook en het werd voor mijn gevoel pas echt toen de horeca en de scholen dicht gingen. Wanneer maak je dat nou mee? Precies, nooit, maar wel in het jaar 2020. Zoals Rutte al zei tijdens een persconferentie: dit is de zwaarste crisis die we als land meemaken na de twee oorlogen. Hij heeft gelijk en weet je wat ik denk? En jij misschien ook wel. De grootste (economische) klap komt nog.

Soms loop ik buiten en dan voelt het zo onwerkelijk. Heb jij dat ook? Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw, maar daar is ook alles mee gezegd. Als je de supermarkt inloopt dan zijn er looprichtingen, ik draag handschoentjes, ben zonder kinderen (dat is dan wel weer HEERLIJK!!), overal hangen tussen de kassa’s schermen en 1,5 meter afstand houden is soms best wel een uitdaging. Wekelijks moet ik op zoek naar eieren, want die zijn er simpelweg niet. Dat geldt overigens voor wel meer producten, maar wij hamsteren niet. Doen we nooit, ook niet tijdens de hamsterweken van Albert Heijn, maar zeker nu niet. Al dacht menig Nederlander daar wel anders over. Maar goed daar hebben we het maar niet meer over.

Waar ik het nog wel over wil hebben is het stukje thuisonderwijs. Je wil niet weten hoe blij ik ben dat wij alleen een kleuter in huis hebben. En natuurlijk Daniël, onze peuter, maar die gaat nog niet naar school. Moet je je voorstellen dat je aan de slag moet met de stelling van Pythagoras. Dat is voor mij zeg maar een dingetje geweest in mijn middelbare schooltijd. Maar het gaat zoals het gaat. We doen wat de juffen zeggen dat we moeten doen en Naomi is dikke fan van Squla. Zij blij, wij blij. Daniël iets minder blij, want hij wil dat ook en dat mag dus niet van Naomi. Je kent het vast wel die strijd tussen kinderen onderling. Zo niet? Fijn voor jou.

Verder missen de kinderen school, de bso, het kinderdagverblijf, hun opa’s, oma’s en vriendjes en vriendinnetjes enzovoorts. En ik mis dat ook. Gewoon het normale leven. Het normale ritme. Want dit leven hoe het nu is, is alles behalve normaal.

2020 is het jaar dat we nooit meer vergeten en stiekem geniet ik ook van deze tijd als gezin. Wat een unicum en zo kijken wij er als gezin naar.

Tot de volgende blog!

Hoe gaat het bij jou?

Liefs Angela

You Might Also Like

3 Comments

Leave a Reply

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Deze content is beveiliigd