De eerste ontmoeting en tijd tussen broer en zus

Oh jongens wat heb ik van die eerste ontmoeting gedroomd. Ik heb er over gefantaseerd, levensechte nachtmerries gehad (ja dat doet een zwangerschap soms met je!), maar bovenal énorm naar uitgekeken.

Speciale behandeling?
Naomi is nog maar twee jaar. Ze begrijpt heel veel, maar niet dat er daadwerkelijk een mensje zoals zij in mijn buik groeide. Dat dat minimensje er ineens is en ook niet meer weggaat, dat snapt ze niet. We hebben goed nagedacht over hoe we het zouden aanpakken. Er waren voor ons twee opties:
1. Ik heb Daniël in mijn armen in bed als Stephan met Naomi binnenkomt.
2. Daniël ligt in zijn wieg en ik in bed als Stephan met Naomi binnenkomt.

Ik had geen idee of Naomi jaloers zou zijn, maar ik kon mij ergens wel voorstellen dat het gek is voor haar als ik ineens een baby vast heb. Aan de andere kant gaat ze dat veel vaker krijgen dat ik hem in mijn armen heb, dus moet ze er maar meteen aan wennen. Toch voelde dat laatste niet goed. We wilden dat zij zich nog steeds welkom voelt. Dat papa en mama er nog steeds zijn, dat dat niet verandert is. Dat er geen vervanging is voor haar. Aangezien ik om 16:59 uur bevallen ben en wij 19:00 uur thuis waren, sliep Naomi om die reden een nachtje bij mijn ouders. Daar was ze toch al en konden wij die eerste nacht doorkomen met Daniël. De eerste ontmoeting vond dus de volgende dag plaats.

Die eerste blik
Stephan haalde Naomi om 8:15 uur op bij mijn moeder. Net voordat zij naar haar werk ging. Ik was best wel zenuwachtig als ik heel eerlijk ben. Hoe zou ze het vinden? Zou ze mij ineens stom vinden? Zou ze gaan huilen? En toen was ze daar. Onze lieve mooie dochter. Daniël lag in zijn wieg, dat voelde voor ons het fijnst. Naomi kwam bij mij op schoot zitten en ik vertelde dat mijn dikke buik weg was. Dat ze een broertje heeft gekregen en dat hij lekker in de wieg slaapt. We keken samen in de wieg, terwijl Stephan bij de wieg op zijn hurken zat. Hij gaf Daniël aan mij en zo kon ze op haar gemak even kijken. Je ziet op bovenstaande foto aan haar dat ze er maar weinig van snapte. Toch vond ik het het meest mooie moment. De ontmoeting tussen broer en zus! Ons mooie gezin van vier.

Even wennen
Vanaf dat moment betrokken wij en de kraamverzorgster haar bij alle zorg om Daniël. Zo hielp ze bij het verschonen van de luier en zijn badje. Hem aanraken vond ze nog té spannend, dus dat volgende in de loop van de tijd. Ze is enorm lief voor hem. Heel zorgzaam en helpt nog steeds overal bij. Als Daniël huilt, dan komt ze naar mij toe en zegt ze dat ik met hem moet kroelen óf dat hij moet drinken. Zo schattig. Ze geeft luiers aan, helpt mij met zijn badje, brengt spuugdoekjes, sokjes en dekentjes. Een hele lieve zus is ze voor hem. Ze geeft hem nu kusjes en aait hem over zijn hoofdje en zijn buikje. We hebben haar alle tijd van de wereld gegeven. Niks geforceerd. Ze mocht gewoon zichzelf zijn en als ze niet naar hem omkeek dan was dat prima. Langzaam aan komt er steeds meer interesse voor hem. Zegt ze dat hij moet spelen op de grond. Wil ze dat hij puzzelstukjes vasthoudt voor haar. Heel aandoenlijk, want ze snapt niet dat hij dat nog niet kan. Ik ben zo blij hoe ze het doet.

Ook lastig
Uiteraard vindt ze het soms ook lastig. Als ik met haar aan het spelen ben en Daniël wordt wakker voor een voeding. Soms zegt ze dan zelf dat hij moet drinken en dan accepteert ze het. Maar als ze midden in haar spel zit met mij, dan wil ze dat niet onderbreken. Helaas moet dat dan wel en dat vindt ze lastig. Ik ga op de bank zitten en ze mag altijd met een boekje of puzzel naast mij zitten, zodat ik alsnog haar ook aandacht kan geven. Dat wil ze dan niet altijd en dat resulteert zich dan in tranen bij haar. Ook dat gaat steeds beter, ze moet het gewoon nog leren en dat is niet zo gek. Ze is nog maar twee jaar! Ook wil ze soms kroelen met mij als ik net Daniël in mijn armen heb omdat hij onrustig is of krampjes heeft. Allemaal logisch gedrag voor een peuter.

Trots
Stephan en ik zijn enorm trots op haar. Ze doet het zo goed, ook in de nachten slaapt ze gewoon door. In de ochtend wil ze meteen in zijn wieg kijken én dat vind ik zo gaaf. Het feit dat ze zó zorgzaam is, zoals ik al zei, en hoe ze bij alles helpt, dat is goud waard. Meer dan dit hadden Stephan en ik niet gehoopt. Een lieve grote zus, dat is wat Naomi is voor haar broertje Daniël. We kunnen niet wachten tot ze samen kunnen spelen, we zijn benieuwd hoe hun band zich gaat ontwikkelen. Deze eerste tijd was goud waard, heel waardevol. Ons mooie gezin van vier. Een zoon en een dochter. Wat een rijkdom.

Hoe ging die eerste ontmoeting bij jou?

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Liefs Angela