Een rijdende trein die alleen maar doorgaat en niet stopt

Ik val maar meteen met de deur in huis: de nachten vallen me zwaar! Iedere ouder heeft natuurlijk zulke nachten, baby’s zijn ziek, er komen tandjes door, willen even de geborgenheid van papa of mama voelen, een speen of een knuffel dat kwijt is enzovoorts. In een eerdere blog schreef ik dat ik ook de zwaardere kant van het moederschap zou benadrukken, dus bij deze. In een whatsapp gesprek met mijn vriendin, met een zoontje dat ruim een maand jonger is dan Naomi, kwam de vraag op: hoe lang duurt het voordat je weer bijgeslapen bent. We kwamen tot de conclusie dat dat niet gaat gebeuren, omdat we meenden dat ergens gelezen te hebben 😉 Iedere ochtend laten we elkaar weten hoe de nacht is geweest, fijn om even elkaar te bemoedigen en te juichen als haar zoontje weer een goede nacht heeft gehad! Met liefde ga ik mijn bed uit voor haar, maar dat betekent niet dat het makkelijk is. Ik vind het oprecht zwaar en de ene nacht gaat het beter dan de andere nacht. Voorheen sliep ik ook snel in als ik Naomi weer terug in bed legde, schijnt te maken te hebben met een stofje als je borstvoeding geeft, maar dat is er de laatste weken niet meer bij. Ik lig soms gerust een uur wakker voordat ik weer in slaap val.

Een week of drie geleden heb ik 7,5 uur achter elkaar kunnen doorslapen, wat heerlijk. Ik merkte echt dat ik een stuk fitter was, maar het was helaas maar eenmalig.

Laatst las ik in een artikel op mamaplaats dat uit een Brits onderzoek blijkt dat een baby ouders in het eerste jaar 44 dagen slaap kost. Dit is berekend op basis van 8 uur slaap per nacht en onderzocht onder 1800 mensen. Het blijkt dat ouders in het eerste jaar na de geboorte, maar 5,1 uur nachtrust krijgt. Dit komt voornamelijk door huilende kindjes, nachtvoedingen of bezorgdheid. Natuurlijk zijn er ook baby’s die al snel de nacht doorslapen en ook overdag lange dutjes doen. Maar daarnaast zijn er, helaas voor de ouders, ook baby’s die maandenlang, of soms zelfs tot kinderen 2 jaar zijn, slecht inslapen, vaak wakker worden, overdag geen of hele korte dutjes doen of veel te vroeg wakker worden. Die ouders komen aan nog minder slaap dan de gemiddelde uitkomst uit het onderzoek.

De dagen voelen voor ons momenteel alsof je op een rijdende trein zit die alleen maar doorgaat en niet stopt.

Ik zei gisteren tegen Stephan dat ik me nog nooit in mijn hele leven zo gevoeld hebt. Een gevoel dat ik niet goed kan uitleggen. Als ik in de ochtend op sta ben ik moe, maar dan niet het moe dat ik hiervoor kon, een ander soort moe. Na een douche kom ik wel wat bij, maar ik merk aan mijn lijf dat het niet zichzelf is als het ware. Slaapgebrek doet echt iets met je. We hebben slaap nodig om geestelijk en lichamelijk te functioneren. De dagen voelen voor ons momenteel alsof je op een rijdende trein zit die alleen maar doorgaat en niet stopt. Dat maakt dat je keuzes gaat maken. We kunnen niet alles blijven doen zoals we deden voordat Naomi er was, tenminste zo ervaren wij dat. En die keuzes zijn niet altijd makkelijk, maar wel nodig en dat helpt! Alleen dingen doen die je energie geven en de zaken die energie kosten links laten liggen. Daarbij gaan we ook vroeger naar bed, wat ervoor zorgt dat we iets meer slaap pakken. Op mijn vrije dagen lukt het mij niet altijd om ’s middags even te gaan slapen als Naomi ook slaapt en ik heb daar ook niet altijd zin in als ik heel eerlijk ben.

Begrijp me niet verkeerd, ik geniet enorm van het moederschap en van Naomi, maar zal blij zijn als zulke nachten er alleen zijn als Naomi ziek is, een tandje krijgt of weer zo’n bekend “oei ik groei sprongetje” heeft. Dat het aantal nachten dat we door kunnen slapen veel groter is dan die andere nachten, dat zou al een hoop schelen. Ik laat het jullie weten als dat zo is 😉

Het is fijn te weten dat we niet de enige zijn, dus heb je tips? Dan hoor ik het graag!

Liefs Angela