Dit vind ik als moeder spannend aan de basisschool

Ondertussen gaat Naomi al zo’n twee weken naar de basisschool. Er zijn een aantal dingen die ik als moeder vooraf heel spannend vond en sommigen nog steeds vind.

Hoe werkt dat schoolplein?
Sta je gewoon ergens en komt je kind naar je toe? Ga je op jezelf staan of bij een clubje moeders? Maar bij welke moeders dan, want ik ken er niet zo heel veel. Vraag je nog even aan de juf hoe het is gegaan die eerste paar keren? Kortom zijn er regels en zo ja welke zijn dat dan?! Ik vind het maar ingewikkeld allemaal.

Wat doet ze de hele dag?
Ik weet dat ze bid, (bijbel)verhaaltjes leest, buiten speelt, in de speelhoeken speelt, wat eet en drinkt, maar verder is het een groot raadsel. Moet je dan alles weten? Zeker niet, maar ik vind het een raar idee, omdat je van de oma’s precies hoort wat ze gedaan hebben en ook het kinderdagverblijf houd je op de hoogte met tekst en foto’s. Nu ontdekt ze alles in haar eentje en ben ik er niet bij.

Vindt ze haar plekje wel?
De juf verzekerde mij ervan dat dit allemaal goed komt. Fijn, heb ook alle vertrouwen in beide juffen, twee lieve vrouwen en ik vind de school fantastisch. Ook het kinderdagverblijf zei dat ze het prima redt op de basisschool. Toch vind ik het spannend, maar dat laat ik niet merken aan Naomi hoor. Ik hoop gewoon dat ze vriendjes en vriendinnetjes krijgt, ze zich op haar gemak voelt en gewoon mee kan op school. Dat het een hele fijne tijd voor haar is, meer wens ik niet.

Wat als…?
Er komen momenten dat ze verdrietig is omdat ze niet uitgenodigd wordt voor een feestje, omdat ze niet wil overblijven, maar dat toch moet, omdat ze met iemand wil spelen, maar dat kindje niet met haar. Ik krijg er gewoon buikpijn van als ik eraan denk. Het hoort er allemaal bij, maar ik vind dat lastig. Of nog erger dat mijn prachtige meisje gepest wordt, ik krijg er tranen van in mijn ogen als ik daaraan denk. Nu heb ik ook alle vertrouwen in de school en de juffen dat ze dit opmerken. Ik ben er niet bij en dan hoop ik dat ze het thuis ook kan vertellen.

Het hoort er allemaal bij, dat weet ik wel, maar mijn moederhart vindt het heel intens. Het is loslaten zoals je je kind nog nooit hebt losgelaten. Brengen bij het kinderdagverblijf is er niks bij. Dat vond ik al een heel ding, maar dit is nog intenser. Het is niet alleen voor Naomi een nieuwe fase, maar ook voor ons. We omarmen hem met liefde en ze vindt het leuk om te gaan. Daar zijn wij als ouders heel blij mee.

Liefs Angela