Brief aan de borstvoedende vrouw in het openbaar

Lieve borstvoedende vrouw,

Ik zag je laatst. Jij kent mij niet en ik jou niet. Ik wilde zo graag wat tegen je zeggen, maar het kwam er niet van op dat moment. Ik zag je zoeken naar een rustig plekje. Dat je hard aan het bedenken was hoe je aan dat tafeltje zou gaan zitten. Het was druk en er waren maar weinig plekjes. Je besloot aan de zijkant te gaan zitten, waar je niet volledig omringt bent door anderen.

Je kindje ging steeds harder huilen, want hij had immers honger. Je pakte snel een spuugdoekje, een grote hydrofiele doek en ondertussen probeerde je je peuter in een stoel te zetten met een koekje en een pakje drinken.

Ik zag de vermoeidheid en de wanhoop in je ogen. Ik kan mij zo bedenken dat je voor het eerst bedacht om even uit huis te gaan. Even met de kids op stap. Je zou het vast wel redden om weer thuis te voeden. Dat liep echter anders, dus besloot je toch gewoon in het openbaar te voeden.

Je was zenuwachtig, bestelde snel een glas water voor jezelf. Ondertussen voelde je de ogen prikken van de mensen om je heen. Nog meer druk om te voeden in het openbaar. Je probeerde je kindje aan te leggen, in alle rust. Alleen had je de rust zelf nog niet helemaal gevonden.

Je peuter kneep immers haar pakje drinken leeg, je baby was nog steeds aan het huilen en je wist het even niet meer. Je had spijt dat je überhaupt de deur uit was gegaan niet waar? Met man en macht maakte je snel je peuter schoon. Gaf haar een rietjesbeker uit je tas en waagde een tweede poging om te voeden.

Je deed je shirt voorzichtig omhoog. Pakte de grote hydrofiele doek en keek om je heen of niemand het zag. Op dat moment kruiste onze blikken elkaar. Je zag mij en wierp een blik op mijn zoon. Je zag mij in alle rust Daniël voeden, niks geen gedoe met een doek over zijn hoofd. Ook mijn peuter was aan het knoeien. We begrepen elkaar. Ik schonk je de grootste glimlach en gaf je een bemoedigend knikje. Ik wilde zeggen: Je kan het mama, trek je alsjeblieft niets aan van al die mensen.

Ik zag de minachtende blikken van sommige mensen namelijk ook. En ook die deden mij zeer. Want hoewel ik overal voed en dat mij echt geen bal interesseert, doen die blikken je wel wat. We zijn allemaal mensen met gevoelens, dus als iemand je afkeurt op wat voor manier dan ook, dan doet dat pijn. En ook dat voelde jij.

Het voeden van een kindje is voor jou en mij de normaalste zaak van de wereld, maar blijkbaar is dat dus niet zo. Dat kun je wel zien aan de blikken van sommige mensen. Jammer eigenlijk, want topless op het strand zonnen, billboards met halfnaakte vrouwen en reclames met halfnaakte vrouwen op televisie, dat is blijkbaar een stuk normaler.

Je zag mij discreet voeden, zelfs zonder hydrofiele doek. Ik hoop dat je zag dat zo’n doek echt niet nodig is. Door een voedingstop onder je iets wijdere shirt of blouse te dragen, kun je zeer discreet voeden. Wellicht zien mensen een milliseconde iets van je borst, je moet je kindje immers wel aanleggen, maar dat is maar huid. Wil je die doek alsnog gebruiken, helemaal goed natuurlijk, maar lieve vrouw doe dat dan wel voor jezelf. Niet voor die ander die een afkeurende blik werpt op jou. Die persoon moet maar gewoon zijn hoofd wegdraaien.

Ik had geen tijd om je bemoedigende woorden toe te spreken, gelukkig was daar de oudere dame in kwestie. Ze had al eerder naar mij gelachen en dat deed mij heel goed. Ook al kon ik niet verstaan wat ze zei. Aan je gezichtsuitdrukking en die van haar, kon ik opmaken dat ze je een hart onder de riem stak. Precies dát had je nodig!

Gelukkig zijn er ook genoeg mensen die een borstvoedende vrouw wél weten te waarderen. Dank lieve oudere vrouw en andere mensen voor de lieve blikken en lieve woorden als ik of iemand anders in het openbaar voed. Blijf dit doen!

De foto bovenaan dit artikel komt van Shutterstock.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Liefs Angela

You Might Also Like

9 Comments

  • Reply
    Barbara Gelens
    10 september 2017 at 08:33

    Mooi maar gelukkig niet heel herkenbaar Of wilde ik de blikken niet zien? Hoewel ik bij de eerste wel veel meer rommelde en bij de tweede veel handiger was en zelf echt maling had aan de rest. Ooit eens met een dame van de bediening zitten praten die pas zag dat ik zat te voeden toen ze zich voorover boog om mijn zoon goed te bekijken.

  • Reply
    Marit
    10 september 2017 at 10:41

    Kwam op je blog via het bloghoppen en dit was het eerste wat ik las. Wat mooi geschreven! En zo herkenbaar! Ik ben 34 weken zwanger van ons 3e kindje, dus ik mag straks weer! 😀 Heel veel zin in! Alleen soms die blikken van mensen…die kunnen me erg onzeker maken.. alsof je iets verkeerds aan het doen bent.. 🙁
    Maar, net zoals bij mn andere 2 kindjes, is het in het begin wennen, maar hoe langer ik voed hoe minder me het kan schelen!!

  • Reply
    Maaike
    10 september 2017 at 11:54

    Ik kan niet geloven dat er mensen met minachting naar een borstvoedende vrouw kijken. Zoiets moois en normaals! Gelukkig heb ik dat hier in Spanje nog nooit meegemaakt of gezien. Hier glimlachen de mensen altijd lief naar me als ik mijn baby voed.
    Maaike onlangs geplaatst…Emma ❤My Profile

  • Reply
    Lily
    10 september 2017 at 11:58

    Wat een mooie blog, Angela, …. meteen mijn favoriet van jouw hand! Ik vind de herkenning jouwerzijds mooi beschreven en daarmee samenvallend de compassie van moeder tot moeder die eruit spreekt zo mooi! Ik kon mezelf zo zien zitten in mijn toekomstige situatie, hoewel ook ik in mijn eerste borstvoedingsavontuur maling had aan wat andere mensen wellicht zouden denken….de situatie op zich is ’n uitdaging, hoe senang je je ook voelt bij voeden in het openbaar! Ik kijk uit nr een 2e avontuur, dat zich – als alles goed gaat – binnenkort aandient;-)

  • Reply
    Jodi - liefthuis
    10 september 2017 at 15:17

    Mooi geschreven meis. Ben het volledig met je eens en hoop dat als ik een borstvoedende mama zie, dat ik haar ook even een bemoedigende glimlach kan geven.
    Jodi – liefthuis onlangs geplaatst…WIN een kraambox of veeeeeeele andere prijzen – BloggersdagMy Profile

  • Reply
    Simone
    10 september 2017 at 15:35

    Mooi stuk ❤
    Simone onlangs geplaatst…Een jongen of een meisje? Gender reveal! | 15 weken zwangerMy Profile

  • Reply
    Iris
    18 september 2017 at 09:22

    Prachtig artikel! Zo herkenbaar.
    Van al die anti-openbaar-borstvoeden artikelen word ik altijd zo kwaad, en lekker recalcitrant. Ik voedde gewoon lekker zonder doek, puh! Wel met voedingstop hoor (verdediging, verdediging)

  • Reply
    Anne
    18 september 2017 at 10:33

    Mooi geschreven. Herkenbaar, want ik was de borstvoedende moeder die de bemoedigende glimlach zo hard nodig had. Maar in plaats daar van kreeg ik eerder te horen ‘stop toch, als het niet lekker loopt, ach ja het doet zeer maar dan had je maar voor fv moeten kiezen ‘ etc. Doordat mijn voeding nihil was en Nore niet voldoende aankwam moest ik stoppen maar alle opmerkingen en blikken kwamen hard binnen. Of ik een volgende keer weer voor bv zou kiezen weet ik niet, mijn lichaam liet afweten maar de afkeurende blikken vond ik veel erger. Ja, ik ben zo’n moeder die me dat aantrekt..

  • Reply
    Marian Zw
    18 juli 2018 at 13:04

    Inderdaad! Gewoon voeden…alhoewel het soms echt lastig is, zoveel afkeurende blikken, zelf mensen die je aanspreken dat zr het onsmakelijk vinden. Of ik niet in het toilet kon gaan zitten en noem maar op. Inmiddels is de jongste 6 en zijn we deze fase allang voorbij. Maar AUB alle voedende mama’s blijf voeden waar en wanneer jij en je baby het willen

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd