Bloed doneren | Ik maak een vuist voor een ander

Er zijn een heleboel mensen die door het bloed of plasma van een ander hun normale leven kunnen blijven leiden. Het zat al langer in mijn hoofd om bloed te doneren. Maar tijdens een zwangerschap mag het niet en met borstvoeding geven vond ik het zelf niet fijn. Dat vergde al genoeg van mijn lichaam.

Het belang van doneren
Het is zo nodig dat we bloed doneren. Zeker nu er een tekort is. Deze woorden die je vindt op de website van Sanquin, haalden mij over om mij aan te melden: “Ongeveer 30% van alle bloedproducten gaat naar patiënten met kanker, maar met het gedoneerde bloed worden bijvoorbeeld ook verkeersslachtoffers geholpen.

Rode bloedcellen gaan naar patiënten die veel bloed verloren hebben, bijvoorbeeld na een ongeluk of tijdens een grote operatie, en naar patiënten die zelf niet voldoende rode bloedcellen kunnen maken, bijvoorbeeld mensen met een beenmergafwijking.

Uit bloedplasma maken we belangrijke medicijnen. Daarnaast wordt plasma toegediend aan patiënten met brandwonden of zeer groot bloedverlies. 

De meeste bloedplaatjes gaan naar patiënten met een kwaadaardige bloedziekte, zoals leukemie. Zij worden behandeld met chemotherapie, die het beenmerg doodt dat bloedplaatjes aanmaakt. Daardoor krijgen ze tijdens de chemotherapie vaak een ernstig tekort aan bloedplaatjes. Met bloedplaatjes van donors kunnen patiënten deze gevaarlijke periode overbruggen.”

Aanmelden
In april zag ik het voorbij komen bij meerdere mensen dat ze donor waren. Ik las dus bovenstaande woorden, gaf geen borstvoeding meer en voelde aan alles dat ik mij wilde aanmelden. Ik belde met de gratis lijn van Sanquin, stelde wat vragen en meldde mij online aan. Een tijdje later ontving ik een afspraak om te kijken of ik geschikt ben als donor.

Eerste afspraak
Na het invullen van een formulier, dat doe je iedere keer als je komt doneren, heb je een gesprek met de donorarts. Hij of zij legt van alles uit, meet je bloeddruk en het HB van je bloed en dan mag je door voor drie buisjes bloed. That’s it. Laat het afwachten maar beginnen.

Oproepkaart
Een hele tijd later viel de oproepkaart op de mat. Ik mag bloed geven, yes! Ik was helemaal blij. De reden dat de oproepkaart wat later op de mat viel, is omdat er geen vaste locatie op Goeree-Overflakkee is. Het is een mobiele locatie in Sommelsdijk en dat is voor mij zo’n 20 minuten rijden. Geen enkel probleem, maar wel iets om rekening mee te houden mocht je bloed gaan geven. Je moet dan ook die dag komen, gelukkig kun je op de website de data van het gehele jaar vinden. Kun je er in je agenda alvast een beetje rekening mee houden.

Eerste keer doneren
Het was zo ontzettend warm die dag. Toen ik binnenkwam mocht ik mij eerst aanmelden en het formulier invullen. Daarna een paar glazen water drinken en ook al wat eten. Dat is normaal niet, maar gezien de warmte was het nodig. Toen kon ik plaatsnemen in de mobiele locatie, ofwel een bus op wielen. Na een gesprek met een vrouw daar, het doornemen van de lijst op bijzonderheden en het meten van mijn HB waarde (die was perfect!), restte mij alleen nog het meten van mijn bloeddruk. Deze was aan de lage kant, maar dat is voor mij niet zo gek. Dat is gewoon mijn bloeddruk en om die reden mocht ik dan ook wel bloed geven. Iedere vrouw die aan het werk is daar, vertelt dat het zo fijn is dat we massaal bloed komen geven deze dag. Het is echt nodig, want er is een tekort. Daarnaast zijn ze erg blij met mijn bloedgroep 0 negatief. Een bloedgroep die aan iedereen gegeven kan worden en maar 7% van de bevolking heeft. Blij dat ik mijn steentje kan bijdragen.

Ik vond het best spannend, maar zoals je ziet op de foto zit ik er met een big smile. Alles werd goed uitgelegd. Van het dichte systeem waar ze mee werken, tot aan hoe ze het behandelen. Nachtwerk voor de mensen die het bloed van die dag meteen onderzoeken in de ziekenhuizen en de bloedplaatjes dus ook scheiden. Binnen 10 minuten was ik klaar, maar bij een eerste donatie moet je dan nog 15 minuten blijven zitten. Ik mocht kiezen uit allerlei koeken en koos voor een roze koek. En vanwege de warmte kregen we ook een extra flesje water. Heel goed geregeld, want drinken na een donatie is heel belangrijk. Rust houden overigens ook.

Klaar!
Na die 15 minuten mocht ik weg en liep er een vrouw met mij mee. Ik voelde mij wel een beetje duizelig. Dus fijn dat ik niet alleen liep. Eenmaal binnen koos ik voor Fanta, nog meer water en wat lekkers. Daar zat ik nog een kwartier, omdat dit wel nodig was in mijn geval. Ik raakte aan de praat met allerlei mensen, zo gezellig. Je kent mij, ik houd van gesprekken voeren. Een man was er voor zijn 123e keer! Hoe gaaf en mooi is dat. Hij vertelde dat hij nu langer mag geven dan voorheen. Ze hebben de leeftijd namelijk verhoogd van 70 naar 80 jaar.

Hoe voelde ik mij daarna?
Nog een beetje lichtjes wel. Rust houden heb ik gedaan en voldoende gedronken en goed gegeten. Ik ben laat in de middag gegaan en dat was wel een goede keuze voor mij. Ik ben op tijd naar bed gegaan en de volgende dag had ik nergens last van.

Geef bloed als je kunt
Wist je trouwens dat ziekenhuizen mensen die vlakbij woonden vroeger uit bed belde om te doneren? De man waar ik eerder over vertelde, heeft dat meerdere keren meegemaakt toen hij al bloed doneerde. Vaak als er een ongeluk gebeurd was werd je uit bed gebeld. Zo bizar! Mooi dat dit nu niet meer nodig is, maar een tekort aan bloeddonoren is er wel! Veel vrouwen melden zich aan en dat is prachtig. Zij mogen echter maar 3 keer bloed geven in een jaar. Mannen mogen 5 keer bloed geven in een jaar. Het is zo’n kleine moeite. Het kost je tijd en maximaal een halve liter bloed. Er zijn uitzonderingen dat je niet mag doneren: als je zelf een bloedtransfusie hebt gehad, je diabetes hebt en nog wel meer zaken. Maar daar kom je vanzelf achter als je gewoon even belt of je laat onderzoeken 😉

Dus waar wacht je nog op? Of geef jij ook bloed?

Liefs Angela