Zwangerschapsupdate week 37 – Buikschildering, ziekenhuisbezoekje én pittige laatste loodjes

Ongeveer 8 maanden geleden had ik een positieve zwangerschapstest in handen en nu ben ik gewoon alweer 38! weken zwanger. Al zes dagen langer zwanger dan bij mijn eerste zwangerschap en dat is ergens toch best gek. Deze zwangerschappen staan totaal los van elkaar, zoals dat met iedere zwangerschap is.

Buikschildering
In mijn vorige update had ik niet gemeld dat ik een buikschildering heb gekregen. Iets met zwangerschapsdementie? Ik had toen nog niet de foto van de fotograaf, maar had het alvast met jullie willen delen hoe bijzonder dat was en dat vergat ik dus. Daarom vandaag. De lieve vriendin van Stephan’s neef is een kei in schminken. Dat niet alleen, ook in het maken van buikschilderingen. Ik kreeg er eentje van haar en vond dat enorm gaaf en heel lief. Zelf heeft zij twee dochters en bij beide zwangerschappen een buikschildering gekregen.

Ik vond het heel erg ontspannen. Net als een bezoekje aan de kapper, schoonheidsspecialiste of pedicure. Het gekriebel van die kwast is heel fijn en ook onze zoon vond het fijn. Hij reageerde echt op de aanrakingen van die kwast, dat vond ik heel bijzonder. Tussendoor maakte ze foto’s als er een stukje af was, zodat ik echt mee kon kijken. Deze foto’s ga ik met jullie delen. Het eindresultaat heb je hierboven natuurlijk al gezien! Ik ben echt heel blij met het resultaat.

Laatste loodjes
Oh boy, ik vind het pittig hoor die laatste loodjes. En nee, ik ben niet zielig, dit is ook geen klaagzang, maar het is de realiteit. Lieve mama’s en ook de mama’s op Instagram, bedankt voor jullie bemoedigende en lieve woorden. Dat ik dus echt niet de enige ben. Een zwangerschap is niet bij iedereen alleen maar fantastisch. De ongemakken op dit moment van deze zwangerschap vind ik pittig. Veel harde buiken, nauwelijks slaap, veel krampen en steken in mijn buik en liezen. Ik kan niet zoveel doordat die buik in de weg zit en dat merkt Naomi ook aan alle kanten. Ze is een echte peuterpuber en voelt haarfijn aan dat er iets staat te gebeuren. Het hoort er allemaal bij en het heten niet voor niets de laatste loodjes natuurlijk. Bij Naomi hadden we zorgen om haar en voelde ik mij lichamelijk top. Deze zwangerschap eigenlijk geen zorgen om onze kleine man, behalve dan het hartje waar eerst een extra slag in zat, maar voel ik mij lichamelijk toch een stuk slechter. Ik kies dan liever hier voor, want zolang de kleine man het goed doet, is deze mama meer dan tevreden!

Onverwachts weer een ziekenhuisbezoekje
En daar zat ik dan, weer in het ziekenhuis. Ik had last van hoofdpijn, voelde een strakke band om mijn buik die wel snel weg was, zag sterretjes en was misselijk. Ik dacht weer een lage bloeddruk, al kon ik die band om mijn buik dan niet verklaren. Uiteraard contact gezocht met de verloskundige en zij zei: “eerder een te hoge bloeddruk, dan te laag. Ik kom nu naar je toe en even je plas ophouden, dat wil ik ook testen.” Afijn, ze was er snel en mijn bloeddruk was inderdaad voor mijn doen hoog (135/80) en had wat eiwitten in urine, maar niet veel. Ze overlegde even met het ziekenhuis en ik moest komen. Toen begon het regelen om 18:00 uur: Naomi was bij mijn schoonouders, Stephan nog niet thuis. Mijn ouders hadden een afspraak. Ik moest naar dat ziekenhuis en niet zelf rijden met dat sterretjes zien. Mijn schoonvader ging mee. Thank you! In het ziekenhuis moest ik meteen plassen, aan de ctg en de bloeddrukmeter. Onze zoon doet het fantastisch, woehoe! Mijn bloeddruk niet zo. Al zijn de metingen erg wisselend (150/80, 147/92, 140/85 etcetera). Al snel bleek dat het nog wel even kon gaan duren. En afhankelijk van uitslagen of ik zou moeten blijven. In overleg met schoonvader werd besloten dat Naomi daar zou blijven slapen. Hij zou wat spulletjes bij ons vandaan meenemen naar hun en in de tussentijd zou ik wachten op Stephan. Na een tijdje werd er bloed afgenomen. Dat ging allemaal naar het lab, maar dat kon wel vijf kwartier duren. Stephan was er om 20:00 uur en om 20:20 stonden we buiten. Alle waardes in mijn bloed waren goed en mijn plas was vrij van eiwitten. Yes, geen zwangerschapsvergiftiging. Wat het dan wel was die hoge bloeddruk? Geen idee! Misschien toch stress ofzo? Maandag moest ik in ieder geval weer terug omdat ik toch nog misselijk was, hoofdpijn had e.d. Zo gingen we het weekend in.

Controle verloskundige en ziekenhuis
Ik vond het toch best spannend, dus mijn vriendin ging mee. Heel fijn! Bij de verloskundige was mijn bloeddruk weer normaal maandag. Ik was opgelucht en maakte mij totaal geen zorgen meer om de controle die daarop zou volgen in het ziekenhuis. Dan zou mijn bloeddruk daar ook goed zijn. Ik vertelde de verloskundige wel dat het mij allemaal zwaar valt door slaaptekort en dat ik mij misschien daardoor wel helemaal niet lekker voel en zoveel hoofdpijn heb. Een logische verklaring, want wie voelt zich wel goed als hij al een aantal weken slecht slaapt? Even doorbijten dus, ik heb nog wel even te gaan waarschijnlijk. In het ziekenhuis was mijn bloeddruk ook goed en dus hoefde er geen bloed te worden afgenomen en hoefde ik niet te plassen in een potje. De verloskundige die mij daar aan de ctg legde, had overigens mijn bevalling bij Naomi gedaan en wat echo’s. Grappig om haar dan toch weer te zien! Verder dus op de dagen dat Naomi er niet is, helemaal niks doen en veel slapen. Dat is het recept. Maandag en dinsdag was Naomi op het kinderdagverblijf en bij mijn moeder, dus had ik alleen mezelf. Daar ben ik toch behoorlijk van opgeknapt! Verder doet onze kleine man het dus fantastisch en dat is het belangrijkste. Het is een echte drukteschopper! Zo filmde ik gisterenavond even mijn buik. Mijn placenta ligt aan de voorkant, maar je ziet het toch behoorlijk goed!

Genieten
Kortom, de laatste loodjes zijn zwaar, maar ik geniet wel nog volop hoor! Wellicht is dit gewoon mijn allerlaatste zwangerschap en zo beleef ik hem ook wel gewoon. Hoe bijzonder dat er een klein mannetje in mijn buik groeit, ik kan het soms nog niet bevatten. Nog maar even en dan heb ik mijn zoon in mijn armen. Zie ik mijn man voor de tweede keer vader worden en Naomi wordt grote zus. Ik kijk er enorm naar uit en het kan van mij niet snel genoeg gaan. Al wil ik dolgraag eerst Naomi’s verjaardag zaterdag vieren en daarna mag hij komen wanneer hij er klaar voor is! Het gaat wel steeds meer kriebelen. Een vrouwtje uit mijn zwangerschapsyoga groep is namelijk van de week bevallen en een andere vriendin ook, maar dan van een tweeling!

Wauw dit blijft toch mega bijzonder. Placenta ligt voor by the way! Een magisch gevoel😍 okee en soms ook pijnlijk hihi. Onze babyboy💙 Benieuwd wanneer hij er klaar voor is!

Een bericht gedeeld door Angela www.mamametpassie.nl (@mamametpassie_nl) op 17 Mei 2017 om 11:58 PDT

Tot de volgende update of misschien ook wel niet?!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Liefs Angela