Zwangerschapsupdate week 32 – Voorweeën, bezoekje ziekenhuis én onverwachts eerder met verlof

Een hele aparte week met een bezoekje aan het ziekenhuis, een groeiecho, rust houden en onverwachts eerder met verlof. Je leest er alles over in deze lange update.

Wat een mega rare week was dit. Ik kan het niet anders omschrijven dan dat, maar daar kom ik zo op terug. Ik had afgelopen week ook de intake van de kraamzorg. Aangezien dit mijn tweede zwangerschap is, doen ze dat telefonisch. Handig! Het was een fijn gesprek waarin we het hadden over mijn kraamweek bij Naomi. Dat was zo’n fijne tijd, we hadden een top kraamverzorgster. We hebben gevraagd of we haar weer kunnen krijgen, dus dat staat genoteerd. Het is geen garantie natuurlijk, maar het is fijn dat ze kijken of dat gaat lukken. Uiteraard gaf ik aan weer borstvoeding te willen geven. Zij legde uit hoeveel uren ik krijg en dat is standaard 49 uur, zoals bij iedereen. Als je een nachtje moet blijven in het ziekenhuis gaan er 6 uren af en als er iets is in je kraamweek, dan kunnen er uren bij komen. Duidelijk verhaal allemaal en fijn dat ook dat nu geregeld is. Langzaam aan maar eens kijken om die klossen onder het bed te huren enzo! Ook had ik een groeiecho. Naomi was mee en gedroeg zich voorbeeldig, schattig hoe ze zo op die stoel zat naast mij.  Onze zoon groeit nog steeds goed, dus geen groeiecho’s meer, ook niet voor de zekerheid. Heerlijk, want dat was bij Naomi natuurlijk heel anders. Hij weegt op dit moment 1994 gram!

Harde buiken, voorweeën?
Goed terug naar die rare week…. In de vorige update kon je al lezen dat ik veel last had van harde buiken. Een teken dat je rustiger aan moet doen dus. Zondagochtend in de kerk was het echter zo hevig, dat het echt pijn deed en dat horen harde buiken niet te doen. Ik had de baby ook al een tijd niet gevoeld. Na een belletje met de verloskundige moest ik naar huis. Kijken of het met warmte weg zou gaan. Ik besloot nog even 5 minuten te wachten in de kerkdienst, maar het deed zo pijn dat ik ze echt weg moest puffen. Een vriendin van mij zat met haar man achter ons en liep met mij mee. Ze stelde mij gerust en haalde daarna Stephan. Ondertussen lichtte zij mijn schoonouders in, zodat zij Naomi mee konden nemen. Thuis aangekomen zorgde Stephan heel goed voor me. We waren een team en ik kreeg flashbacks naar mijn bevalling van Naomi. Ik wilde dit niet, niet nu! Het voelde namelijk echt als beginnende weeën en misschien werd het ook erger, omdat ik mij er zo druk om maakte. Ik heb geen idee, maar het was verre van prettig. Het was even te doen, maar daarna niet. Dit voelde als beginnende weeën, dit waren geen normale harde buiken. De kruik hielp maar heel licht, dus ik besloot te douchen, maar dat werkte al helemaal niet. De harde buiken, voorweeën, hoe je ze ook wilt noemen, bleven. Inmiddels was de verloskundige gearriveerd en constateerde na inwendig onderzoek 1 cm ontsluiting. Ze schrok eerst even, omdat ze het hoofdje goed voelde zitten, maar hij ligt gewoon al enorm diep. Mijn baarmoeder zat nog heel hoog, goed teken. Die ontsluiting, dat schijnen veel vrouwen te hebben zonder dat ze het weten trouwens. We moesten naar het ziekenhuis om uit te sluiten dat mijn bevalling was begonnen. Ik moest huilen, want ik was als de dood dat het begonnen was. Zo voelde het namelijk wel. Stephan gaf mij een knuffel en zei: haal je niets in je hoofd, we zijn in goede handen, het is uit voorzorg, het was een drukke week, we zijn niet alleen, God is erbij. En hij had gelijk, helemaal gelijk, het zou gewoon goed komen.

Het ziekenhuis
In de auto was het totaal niet tof, want het deed pijn en ik moest ze echt wel weg zuchten. Ik was blij dat we in het ziekenhuis aankwamen. Daar begonnen alle onderzoeken. Urine inleveren om blaasontsteking uit te sluiten, een uitstrijkje om eventuele bacteriën te onderzoeken (belangrijk voor als de baby zou komen), inwendig onderzoek of de ontsluiting bij 1 cm was gebleven en de gynaecoloog die inwendig een echo maakte om mijn baarmoederhals op te meten. Die was nog mooi lang, dus goed teken. Als laatste nog aan de CTG en als die goed was, mochten we naar huis. Gelukkig was dat zo! Als het weer zou verergeren of wat ook, dan moest ik weer bellen. Advies: rustig aan doen, eerder met verlof. De harde buiken kwamen snel weer helemaal terug, maar niet zo hevig als die ochtend. Ze deden geen pijn, dus dan zijn het gewoon harde buiken. Ik deed rustig aan, sliep wat en Naomi kwam weer thuis. De planning was om te barbecueën met zijn drietjes en dat deden we. Even ontspanning, even genieten van elkaar in die heerlijke zon. De harde buiken bleven, dus ik nam weer contact op met de verloskundige. Ik moest het aankijken en als het erger zou worden of ik zou het niet vertrouwen, dan meteen weer bellen. Ik had een redelijke nacht slaap, af en toe wel wakker met harde buiken, maar ik kon wel slapen gelukkig.

Rust houden, eerder met verlof
Ik besloot om mijn leidinggevende niet meteen die zondagavond te bellen, maar maandagochtend. Ik legde de situatie uit en dat ik graag wel mijn werk wilde overdragen aan mijn vervanger en zelf nog wat dingen wilde doen. Eerder dan dat zou ik namelijk ook geen rust hebben. Ik kan niet weglopen en zeggen: zoek het maar uit. Mijn directe collega’s had ik zondag al via whatsapp op de hoogte gehouden, dat zijn ook gewoon echt wel vriendinnen. Ik zou met 35 weken met verlof gaan, maar dat wordt dus 34 weken. Dat betekent dat 18 april mijn laatste werkdag al is, de dag na Pasen. Heel raar gevoel. Die harde buiken die ik er zo’n 6-8 in een uur heb moesten stoppen en dat kan alleen door rust. Maandag had ik er nog steeds heel veel, maar einde van de middag werden ze al minder gelukkig. Wel had ik de hele dag constante krampen onderin mijn buik en dat voelde niet prettig. Ik moest het van de verloskundige aankijken en meteen bellen als het dus pijn ging doen of als ik het zelf niet zou vertrouwen. ik hield nauw contact met de verloskundige, want dit was volkomen nieuw voor mij. Dinsdag had ik ook veel harde buiken, maar dat was te verklaren, ik was te druk met het afronden van werkzaamheden vanuit huis. In de middag deed ik niets en de harde buiken namen af tot zo’n 4/5 in een uur.

Groeiecho en hoe zit het nu met die harde buiken?
De harde buiken blijven en het kan geen kwaad, zolang ze met rust maar minderen. Dat doen ze ook gelukkig. Zodra ik ook maar iets ga doen, wordt het meteen weer erger. Nu is mijn baarmoeder ook te geprikkeld, dus gebeurd dat natuurlijk sneller. Ik moet daarom nu zoveel mogelijk rust houden, zodat die baarmoeder rust krijgt. Deze week nog één ding afronden voor het werk, omdat ik dat zelf wil en dan is het klaar. Ik hoop dat daarna de harde buiken gewoon verdwijnen of dat het er nog veel minder worden. Een paar op een dag in plaats van een paar in een uur zou heel fijn zijn, want die nachten met weinig slaap is ook niet fijn. We gaan het zien, het belangrijkste is dat rust houden dus wel echt werkt en daar ben ik blij om. Want heel eerlijk? Het voelt als falen dat ik nu eerder met verlof moet en ik mijn werk op deze manier over moet dragen. Gelukkig heb ik top collega’s en die zien dat uiteraard niet zo, dus ik laat dat gevoel ook los. Op naar de 40 weken!

En verder…..
Mijn bekken daarentegen gaan best goed nu, maar komt misschien ook door de rust die ik neem. Daarnaast doe ik nog steeds trouw mijn oefeningen en dat werkt dus. Ben ik heel blij mee 🙂 Verder krijg ik minder lucht door de baby en als ik buk, dan gaat dat eigenlijk niet omdat die baarmoeder al zo hoog zit. Mijn ribben moeten er vaak aan geloven en dat is soms best pijnlijk. Ik ken dat gevoel natuurlijk helemaal niet, omdat Naomi tot 5 dagen voor de bevalling in stuit lag en door de draaipoging meteen ook in daalde in mijn bekken. Ik heb haar wel bovenin voelen trappelen, maar mijn ribben moesten het toen niet ontgelden en nu wel. Hij is ook echt een stuk sterker dan Naomi, voetballer in de dop? Verder nog steeds zoveel plassen, maar ja dat hoort er ook bij he! Kortom gewoon de normale dingen eigenlijk.

Vandaag heb ik een afspraak bij mijn verloskundige, staat de buikfoto in de planning om te maken (dan zijn we toch in de buurt) en that’s it. Naomi en ik doen rustig aan vandaag. Althans, dat doe ik en ik hoop dat ze fijn alleen kan spelen en anders gaat ze weer wat keren extra voor de televisie, zodat ik goed rust kan houden. Fijne dag allemaal!

Tot de volgende update!

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Liefs Angela

You Might Also Like

18 Comments

  • Reply
    Loes Johanna
    13 april 2017 at 00:43

    Poeh, wat een spannende week is het geweest voor jullie! Fijn dat de harde buiken door de rust minder worden, en heel goed dat je eerder met verlof gaat. Absoluut geen falen, goed voor jezelf en jullie zoontje zorgen!!
    Loes Johanna onlangs geplaatst…Loes’ Photo Diary 8My Profile

    • Reply
      Angela
      15 april 2017 at 19:34

      Dankjewel meis! Lief, dat je benoemd dat het geen falen is. Soms heb je die woorden zwart op wit ook nodig!

  • Reply
    Nicole
    13 april 2017 at 06:39

    Pfff meis ik wist t natuurlijk al maar als ik dit zo onder elkaar lees. Bah, vervelend! Dan valt mijn zaterdag met die harde buiken/voorweeen die ik had ook in het niet. En goed dat je eerder met verlof gaat. Dat is iets wat ik misschien ook moet, maar waaraan ik nu nog even niet wil denken. Stiekem hoop ik dat het meevalt en ik gewoon toch tot 26 april zelf kan blijven werken!
    Nicole onlangs geplaatst…Paasrecept | salade met gerookte kip en perzikMy Profile

    • Reply
      Angela
      15 april 2017 at 19:34

      Ja zo fijn dat ik je even kon appen 🙂 Nou voor jou was dat ook best pittig hoor, zoals ik het las. Het is toch schrikken als dat ineens zo komt! Ik duim voor je dat 26 april je laatste werkdag is. X

  • Reply
    Charlotte
    13 april 2017 at 07:18

    Oh meis wat een week zeg. Kan me voorstellen dat je geschrokken bent. Probeer nu idd maar wat meer rust te pakken en goed naar je lichaam te luisteren.
    Charlotte onlangs geplaatst…Review: Easywalker Mosey+My Profile

    • Reply
      Angela
      15 april 2017 at 19:33

      Dankjewel! Dat luisteren naar mijn lichaam moet ik zeker doen, soms wat lastig, maar nu versta ik het beter 😉

  • Reply
    Mathiske -gelukineenrompertje-
    13 april 2017 at 08:19

    Pfoe, wat een week. Wel even schrikken hoor, jeetje. Lekker je rust pakken en naar je .lichaam luisteren.
    Mathiske -gelukineenrompertje- onlangs geplaatst…13x Heimelijke genoegen en Guilty Pleasure’s My Profile

    • Reply
      Angela
      15 april 2017 at 19:33

      Thanks Mathiske! Luisteren naar mijn lichaam is soms lastig, maar het moet nu gewoon echt!

  • Reply
    Wilmaaa
    13 april 2017 at 19:31

    Ooh wat schrikken meis, wat fijn dat het niet doorgezet heeft! Nu maar lekker je rust nemen, je hebt ook drukke tijden gehad 😉 Dus dat mag best!
    Wilmaaa onlangs geplaatst…A mom´s diary | hoe gaat dat nou met twee kindjes?My Profile

    • Reply
      Angela
      15 april 2017 at 19:33

      Dankjewel meis! Dat doe ik zeker en inderdaad het waren drukke tijden met de verhuizing. X

  • Reply
    Anja
    13 april 2017 at 22:32

    Zo, dat zal best even schrikken zijn geweest. Rust houden… zo makkelijk gezegd, maar soms zo moeilijk te doen 🙂
    Anja onlangs geplaatst…De schoenentrends lente zomer 2017My Profile

    • Reply
      Angela
      15 april 2017 at 19:32

      Klopt dat is wat lastig, maar onze bijna peuter gaat wel nog drie dagen per week naar haar oma’s en het kinderdagverblijf 🙂 Dus dat scheelt wel heel veel!

  • Reply
    jodi - liefthuis
    14 april 2017 at 14:48

    Wat een week meis, zoveel spanning. Goed dat je nu verlof hebt en rust. Heerlijk even alleen jezelf en de kleine man…ow ja en je kleine meid en grote man :p
    jodi – liefthuis onlangs geplaatst…Alles nieuw of alles hergebruiken??? Ideaal of juist saai???My Profile

    • Reply
      Angela
      15 april 2017 at 19:32

      Thanks lieverd! X

  • Reply
    Simone
    14 april 2017 at 16:14

    Wow dat is schrikken Angela. Gelukkig dat het niet doorzet. Doe rustig aan en houd nog even een paar weekjes dat ventje in je buik 😉
    Simone onlangs geplaatst…Welterusten! Avondroutine met dreumesMy Profile

    • Reply
      Angela
      15 april 2017 at 19:32

      Dat was het zeker. Zondag dacht ik echt: het gebeurd nu gewoon! Gelukkig vals alarm, maar het was enorm schrikken. Deze kleine man komt gewoon pas in juni!

  • Reply
    Leonie van Mil
    15 april 2017 at 09:40

    Wat schrikken zeg!! Geniet lekker van je verlof.
    Leonie van Mil onlangs geplaatst…Het is bijna Pasen – TagMy Profile

    • Reply
      Angela
      15 april 2017 at 19:31

      Dankjewel Leonie!

    Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd