Zwangerschapsupdate week 30: inpakken, verhuizen, schuldig voelen en groeiecho

Vandaag weer een update van mijn dertigste zwangerschapsweek. Er moet nog een hoop gebeuren voor mijn gevoel en daar heb ik nu pas tijd voor. Of eigenlijk, daar neem ik nu pas tijd voor. Het klussen en de verhuizing is nu achter de rug en dan is er toch echt tijd om ons hier volledig te settelen en klaar te maken voor de komst van onze babyboy!
Deze week was druk, intensief, spannend en heel bijzonder. Dozen inpakken, verhuizen en een groeiecho stonden op de planning. Over een week of zeven mag de kleine boy zich officieel aandienen, maar wat mij betreft blijft hij nog een week of 10 zitten! Ik vind juni een hele mooie maand om te bevallen en vermoed eerlijk gezegd dat hij ook wat langer blijft zitten.

Dozen inpakken en bekkeninstabiliteit
Geen goede combi he?! Een vriendin kwam met haar dochtertje (zij is vijf dagen ouder dan Naomi) helpen met inpakken op donderdagochtend. Heel erg fijn, want we hebben een hoop gedaan en lol gehad met de meiden. Mijn schoonzus kwam in de middag helpen met inpakken. En waar ze best streng voor mij waren met inpakken (ik ben vrij eigenwijs namelijk) heb ik mij redelijk in acht gehouden. Toch te weinig blijkbaar want in de avond had ik megalast. Was te verwachten natuurlijk… Vrijdag hebben we het nieuwe huis schoongemaakt en daar heb ik niet het zware intensieve schoonmaken gedaan. Dat deden mijn schoonzus en mijn moeder! Trouw doe ik overigens iedere avond mijn oefeningen die ik ontving van de bekkenfysiotherapeut en dat geeft enorm veel verlichting. Die avond kwam mijn oom met een goede vriend van hem onze kledingkast uit elkaar halen, om hem vervolgens in het nieuwe huis weer in elkaar te zetten. En daarnaast de andere klussen af te ronden. Toen bedachten al die mannen, laten we het voetbord en hoofdbord ook maar alvast van het bed afhalen en naar het huis brengen. Ik had het moeten filmen, want wat een crime was dat zeg voor die mannen! Die donderdagavond stonden er dus al een hoop spullen in ons nieuwe huis, want ook alles van 0ns bergzoldertje ging al over. Mijn schoonzus en zwager waren druk aan het sjouwen en Naomi stuiterde vrolijk rond tot 20:00 uur, want de rust was wedergekeerd.

Emotioneel
Ik ben altijd al een emotioneel persoon, maar die zwangerschap maakt het nog een tikkie erger. De tranen rolden over mijn wangen vrijdagavond toen ik met Stephan op de bank zat. Het was namelijk gewoon de laatste avond in ons huis. Het huis waar we 3,5 jaar geleden samen aan ons leven begonnen. Wat een prachtige tijd hebben we daar gehad, het is ook goed zo. Op naar een nieuw avontuur.

Verhuizen
Zaterdag was het dan echt zo ver, verhuizen! Naomi was die dag bij mijn moeder en daar sliep ze die avond ook. Stephan, mijn vader, broertje, schoonvader, zwagers, vrienden, schoonmoeder en een hele goede vriendin van mij, kwamen ons helpen. De mannen deden het zware werk en wij het opruimwerk. Ik moet je zeggen dat ik het overzicht even niet had in de ochtend en dat het mij ook teveel werd…. Tranen tot gevolg, maar een knuffel van mijn schoonzus deed wonderen, zo fijn dat ze weer kwam helpen voordat ze moest werken. Zonder de hulp van mijn schoonmoeder, schoonzus en goede vriendin had ik alles niet zo netjes op kunnen ruimen. Dus ladies, nogmaals dank! In de avond hebben we gegeten met Stephan zijn broers en mijn andere schoonzus. Mijn schoonouders hebben het behang bij Naomi nog afgemaakt, want dat kwam onverwachts nog binnen. Er is dus wederom megahard gewerkt door iedereen, fantastisch. Zondag haalden we Naomi op en maakte zij kennis met haar kamertje, een heel bijzonder en leuk moment. Hoe we het precies hebben aangepakt met Naomi lees je in een aparte blog, maar ik kan je vertellen dat ze het fantastisch heeft gedaan.

Wennen of een verademing?
Het is wennen een ander huis. Nog niet alles heeft helemaal zijn plek, er zijn nog wat kleine dingen die we graag willen, zoals een grotere televisie, ander meubel daarvoor en een hoekje voor de kids met keukentje en tafeltje waar Naomi kan kleuren en lampen ook nog. Dat allemaal komt langzaam aan wel. Het is bizar wat er in 3,5 week is klaargespeeld in het huis en we mogen enorm in onze handen knijpen dat we dit fantastische resultaat hebben met al die hulp. De babykamer is ook af, maar ik moet daar nog wel alle dozen opruimen van de baby. Ik heb eigenlijk nog een heel lijstje en ik moet dat eens voor mezelf gaan opschrijven, want bij Naomi was ik allang klaar met alles! Ik zal dat lijstje binnenkort ook delen met jullie, schrik niet, want het is echt nog een hele waslijst vermoed ik.

Ik ben ook nog eens zwanger
Joh echt?! Door de verhuizing en dat soort zaken treedt zo’n zwangerschap toch meer naar de achtergrond. De focus lag even ergens anders, maar sinds afgelopen zondag is die weer volledig terug. Die bekkeninstabiliteit is niet zo tof, maar iedere week een bezoekje aan de bekkenfysio is fijn. Wat ik vooral lastig vindt is dat ik niet kan doen met Naomi wat zij wil. Op de grond spelen is gewoon heel lastig, omdat het vaak pijn doet. Ik probeer haar nauwelijks te tillen en dat soort zaken. Voel mij dan ook schuldig naar haar, maar Stephan heeft gelijk als hij zegt dat dat niet nodig is. Alleen je gevoel uitzetten is een beetje lastig. Overigens is ze slimmer dan we soms denken. Ze vroeg gisteren of ik met haar wilde spelen op de grond. Ik legde kort uit dat dat niet ging, omdat ik last had van mijn bekken door de zwangerschap. Haar antwoord met een verontwaardigd gezicht: “Baby stom”. Dus…..

Daarnaast is onze babyboy lekker druk in mijn buik en zie ik die ook regelmatig heen en weer gaan. Ik probeer het op film te krijgen, maar net als zijn zus, stopt hij er dan mee. Dat gaat dus even duren, maar het gaat mij lukken hoor. Ik vind het namelijk zo bijzonder om dat op film te hebben! Hij drukt overigens heerlijk met zijn hoofdje op mijn blaas, wat resulteert dat ik heel vaak moet plassen. Als ik moet niezen en hoesten moet ik heel goed opletten zeg maar. Niet echt prettig en dit is voor mij ook compleet nieuw. Bij Naomi had ik dat helemaal niet zo, maar zij lag natuurlijk tot en met 36+3 weken overwegend in stuitligging. Misschien is dat het verschil? Geen idee, maar dit kwaaltje mag van mij wel weg hoor haha.

Groeiecho
Ik was zo enorm zenuwachtig sinds dinsdagavond. Ineens bekroop mij zo’n gevoel van:  wat als hij nou toch niet goed groeit net als Naomi? Dat kan ik echt niet aan. Een vervelend gevoel kan ik je vertellen, want ik had zoveel vertrouwen dacht ik. Gisteren was het zo ver en mijn mams ging mee. Stephan was thuis voor Naomi, want zij lag te slapen. De zenuwen gierden door mijn lijf en waar je normaal altijd wel even moet wachten in het ziekenhuis, waren we meteen aan de beurt. Een vertrouwd gezicht, want het was de echoscopiste die al mijn groeiecho’s bij Naomi deed vanaf 30 weken zwangerschap. Ze snapten mijn zenuwen volledig. Daarnaast was mijn verloskundige er ook, want zij volgt een opleiding voor echoscopiste. En??? HIJ GROEIT GOED! Wat heerlijk om te horen, wat heerlijk om die grafieken te zien. Een mannetje dat mooi groeit. Hij weegt 1577 gram en dat is dus helemaal prima voor deze termijn. Zijn hoofd kon echter niet goed gemeten worden, want hij ligt al behoorlijk diep. Over twee weekjes mag ik nog een keertje terug om te kijken of hij zijn lijntje nog steeds mooi volgt. Vind ik enorm fijn dat dat kan!

Dat was week 30, half in ons oude huis en half in ons nieuwe huis. De komende week staat de overdracht van het oude huis op ons te wachten. Ik krijg vandaag, donderdag dus, de prik voor mijn Rhesus D en mag nog een keer spieken bij de baby…. Wish me luck voor de prik, hij schijnt niet zo prettig te zijn namelijk.

Hoe gaat het met jou?

 

Liefs Angela

You Might Also Like

5 Comments

  • Reply
    simpel, met een snufje liefde
    30 maart 2017 at 06:13

    Je hebt een drukke week gehad zo te lezen. Wel fijn dat het nu achter de rug is en je echt kunt gaan settelen. Ik heb de prik zelf niet gehad maar ik heb inderdaad ook weleens gehoord dat het niet zo’n fijne prik is.
    simpel, met een snufje liefde onlangs geplaatst…De eerste uitslag van het fertiliteit onderzoek.My Profile

  • Reply
    Joyce
    30 maart 2017 at 06:51

    De prik is tijdens het geven beetje een rotgevoel, daarna niks meer van gevoeld!
    Heb hem bij allebei m’n zwangerschappen gehad! Kreeg hem wel in m’n bovenbeen trouwens! Succes!

  • Reply
    Nicole
    30 maart 2017 at 08:03

    Oh ja die prik.. Die deed behoorlijk pijn en moet ik ook nog.
    Help moet nog afspraak maken daarvoor!
    Nicole onlangs geplaatst…Kinderkamer update | hoe nu verder?My Profile

  • Reply
    Mathiske -gelukineenrompertje-
    30 maart 2017 at 09:24

    Wat Fijn dat de verhuizing zo soepel verliep. Ik ga je n appje sturen om te komen kijken hoor. Die bekkenpijn is zo rot, ik deed de oefeningen soms wel 3x op n dag en dat scheelde echt. Hopen dat het niet erger word!
    Mathiske -gelukineenrompertje- onlangs geplaatst…Emily en opa. 4 handen op 1 buik.My Profile

  • Reply
    jodi - liefthuis
    31 maart 2017 at 14:10

    Wat een heftige tijd meis, maar je mannetje doet het zo goed. Nu heb je rust en kunnen jullie heerlijk gaan wennen aan t nieuwe huis, jullie plekje, jullie plaatsje. Alles inrichten voor de baby boy en vooral genieten. fijn dat de oefeningen bij jou zo goed werken, heel fijn meis.
    jodi – liefthuis onlangs geplaatst…Bumpdate week 13/ 14: Doei 1e trimester, ziek, pilates en last van mijn bekken…My Profile

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd