Zwanger, verhuizen met dreumes én de overgang naar een peuterbed? Zo doe je dat!

We zijn een week geleden verhuisd met onze dreumes en wat vond ik dat spannend. Niet alleen het verhuizen zelf, maar vooral omdat ik geen idee had hoe Naomi het zou doen. Het was niet alleen een nieuw huis voor haar, maar ze moest ook gaan slapen in een compleet andere kamer met andere meubels.

Ik las overal namelijk het advies dat je tot twee jaar de kamer zoveel mogelijk hetzelfde moest laten, omdat ze dat het beste aankunnen. Er is geloof ik geen vrouw op deze wereld die de slaapkamer van de kids precies weer hetzelfde gaat doen bij een verhuizing. Althans, ik grijp iedere kans aan om iets te veranderen als het kan. Wij besloten ook om Naomi meteen al naar een peuterbed te doen, een bewuste keuze om haar ledikant niet meer terug te zetten en ook nog niet te gaan naar een éénpersoonsbed. Waarom dan? Dat kun je hier lezen. Terug naar het verhuizen, hoe pakten wij dat aan?

Voor de verhuizing

      1. Vertellen dat je gaat verhuizen. Vanaf het moment dat we definitief het huis hadden gekocht, vertelden we Naomi dat we een ander huis hadden. Af en toe liepen we er langs of fietsten er langs. Geen uitgebreide uitleg, maar even benoemen dat er dus zeker iets gaat veranderen. Als we op stap gingen voor het huis voor raamdecoratie en Naomi was mee, dan vertelden we dat bijvoorbeeld ook. Overdreven? Onnodig? Wij vonden van niet, die kleintjes begrijpen en voelen meer dan wij soms denken.
      2. Laten zien hoe het huis eruit ziet. Toen we de sleutel van ons huis kregen, hebben we meteen met haar een rondje gedaan door het huis en de tuin. Daarbij uitgelegd dat papa en mama een nieuwe slaapkamer krijgen, Naomi ook en de kamer laten zien voor de baby. De zolder was vooral favoriet bij haar, want daar is een heel leuk balkon en dat vindt ze reuze interessant. We vonden het belangrijk om haar meteen vanaf het begin erbij te betrekken.
      3. Gezamenlijk eten als gezin. Het lastige voor Naomi waren de weken van het klussen. We aten wel als gezin, maar Stephan was vrij snel daarna alweer weg. Hij probeerde altijd even met haar te spelen, al was het maar 10 minuten. De eerste paar dagen waren moeizaam met het in slaap vallen van Naomi, maar als snel raakte ze er aan gewend dat papa er niet was. Zo erg zelfs, dat papa haar in de ochtend niet eens uit bed mocht halen. Dat was voor Stephan dan weer lastig, maar we wisten dat dit weer zou veranderen. Het was een fase waar we met elkaar doorheen moesten.
      4. Regelmatig buurten in het huis. Op zaterdag en de dagen dat ik vrij was, ging ik altijd even met Naomi naar het huis. Al was het maar een half uurtje. Ze vond het reuzegezellig al die mensen die aan het werk waren. Vooral de opa’s waren favoriet in het geheel! Na een week begreep ze namelijk dat het huis gelijk stond aan het harde werken van de opa’s. Ook als papa niet thuis was, dan zei ze: papa huis. Daarmee bedoelde ze dat papa in ons nieuwe huis was.
      5. Verhuisdozen samen inpakken met je kind(eren). De week voor het verhuizen was rommelig. Er moesten dozen ingepakt worden en dat deden we allemaal op donderdag. In de ochtend had ik hulp van een vriendin en haar dochtertje die 5 dagen ouder is dan Naomi. De meiden hebben lekker gespeeld en af en toe helpen inpakken. In de middag kwam mijn schoonzus helpen. Heel fijn! Als je zwanger bent, moet je namelijk niet alleen spullen pakken en met dozen sjouwen. Bij voorkeur helemaal niet, maar dat kon ik simpelweg niet.
      6. Niet krampachtig zijn. Donderdagavond verliep heel anders dan ik had verwacht. Die avond werd onze kledingkast uit elkaar gehaald en verhuisd. Ook ons hoofdbord en voetbord van het bed verhuisden al mee. Die avond was er namelijk een kar tot onze beschikking, waardoor er met man en macht ook al dozen werden verhuisd. Alles wat van onze zolder (lees: bergzoldertje) kwam, dat haalde mijn zwager en schoonzus al naar beneden. Naomi stuiterde vrolijk rond en had de grootste lol en een hele grote mond. Ik riep mijn broertje Pascal bijvoorbeeld en zij herhaalde heel hard: Lacal!! Hilarisch om te zien. Natuurlijk vond ik dat Naomi om 19:00 uur op bed had moeten liggen, maar hee het was niet anders. Relax nou gewoon, dacht ik en dat deed ik ook. Om 19:45 uur was de rust wedergekeerd en lag ze heerlijk te slapen.
      7. Kamer van je kids ook langzaam aan leegmaken als dat kan. Naomi’s kamer stond al een aantal dagen vol met spullen. Spullen voor de baby in dozen in bijvoorbeeld. Naomi’s kast werd ook al uit elkaar gehaald omdat deze niet mee zou verhuizen. De lades van de commode werden er ook uitgehaald en zo was ook haar kamer al een eind leeg. Tot onze verbazing had ze er helemaal geen last van met slapen. Ze snapte het geloof ik allemaal prima, we legden ook uit dat we langzaam aan het verhuizen waren.

Het verhuizen op de dag zelf

  1. Gezamenlijk ontbijten, zodat het een normale ochtend is. Zaterdagochtend aten we als gezin voor de laatste keer in ons oude huis. Naomi en ik vertrokken met haar slaapspullen, pandabeer en pop naar het nieuwe huis. Ondertussen kwam alle hulp voor het verhuizen, Naomi heeft van die drukte dus niets doorgehad.
  2. Eigen koffertje met spulletjes verhuizen. Naomi mocht die ochtend een koffertje vullen met spullen die ze mee wilde nemen naar het nieuwe huis. Wat boekjes deed ze erin, een knuffel en verder moest de pandabeer en de pop mee. We vertrokken samen naar het huis om het in haar kamer te leggen. Ze zag voor het eerst haar bed en sprong er meteen bovenop. De pandabeer lieten we daar achter, zodat hij daar alvast kon slapen.
  3. Je kind(eren) wegbrengen. Naomi is de hele dag bij mijn moeder geweest. Het is niet handig om een dreumes in de gaten te moeten houden tijdens het verhuizen. Dan loopt ze alleen maar in de weg.
  4. Als het nodig is, een nachtje laten slapen. We besloten dat Naomi bij mijn ouders bleef slapen. In ons hoofd was het allemaal nog erg rommelig en ik zag het eerlijk gezegd niet zitten om dan een nacht met een dreumes wakker te zijn. We wisten namelijk niet hoe ze het zou doen in haar nieuwe kamer en meer nog: in haar nieuwe bed.
  5. Als zwangere vrouw, af en toe gewoon gaan zitten en delegeren. Het is dat mijn schoonmoeder, schoonzus en vriendin dat zeiden, want echt ik ben mij een partij eigenwijs. Ik wil dan gewoon alsnog veel te veel doen en dat is met pijn aan je bekken niet zo verstandig.

Naomi’s overstap naar peuterbed in het nieuwe huis

  1. Kennis laten maken met het ingerichte huis. De eerste stap van Naomi in ons huis was fantastisch. Ze rende vrolijk door het huis, want die ruimte was er nu ook echt. Ze zag haar speelgoed natuurlijk staan en ook haar kinderstoel. En onze meubels waren ook herkenbaar.
  2. Op de nieuwe kamer laten spelen. Na een rondje beneden liepen we naar boven om haar kamer te showen. Ze pakte meteen haar boekjes en ging lezen. Papa moest bij haar zitten en het was een gezellige boel. We vertelden haar dat we weer naar beneden gingen om te eten en dat ze daarna hier mocht slapen. Haar antwoord: “Beer slapen, pop slapen, Naomi slapen”. Goed teken vonden wij.
  3. Eerst het middagslaapje proberen in het nieuwe bed. Ik vond het megaspannend om haar naar bed te doen. Aangezien Naomi overdag altijd wel goed slaapt, vond ik het fijn om dat eerst te proberen. Als dat al drama werd, dan wisten we wat we die avond ook konden verwachten. En als ze het echt niet zou doen in de middag, dan is het geen ramp als ze niet slaapt voor een keertje.
  4. Ritueel hetzelfde houden als voorheen. Ik heb niets speciaals gedaan. We hebben het ritueel hetzelfde gehouden.  Toen ik nog maar net de trap af was, begon ze te huilen en heel hard mama en papa te roepen. Via de camera zagen we dat ze bang was, waarop ik meteen naar haar toe ging. Naomi is een meisje dat af en toe wel miept voor het slapengaan, maar dit was echt huilen en dat past niet bij haar slaapje overdag. Ik ben in de schommelstoel gaan zitten, heb haar geknuffeld en lieve woorden tegen haar gezegd. Na 10 minuutjes heb ik haar weer teruggelegd en ze sliep meteen. Na twee uur zat haar eerste slaapje er op. Trotse ouders!
  5. Geen stress in de avond! Kinderen voelen alles haarfijn aan. Ik vreesde voor de avond, aangezien Naomi niet de meest makkelijke slaper is. Stephan was naar kerk, dus ik moest het alleen doen. Geen probleem, want dat deed ik al vier weken, ze was niet anders gewend en ik dus ook niet. Maar toch, in zo’n nieuw huis, ik vond het spannend. Wel sprak ik mezelf streng toe, doe relax! Ook hier hielden we het ritueel hetzelfde, maar ik voegde daarna nog 5 minuutjes knuffelen in de schommelstoel toe. Dat laatste deed ik met het licht uit. Ik legde haar in bed en via de camera kon ik zien dat ze haar draai nog niet helemaal kon vinden in bed. Ze huilde niet, maar ze sliep ook niet. Dit duurde eventjes, maar de volgende ochtend riep ze pas: mama uit!

Missie geslaagd dus! En het fijne is, mevrouw slaapt ook langer, zo tussen 6:30 en 7:15 uur wordt ze wakker. Dat is het betere werk, want 5:30 of 6:00 uur, dat zijn toch geen tijden om de dag te beginnen?! Trotse ouders hier dus!

Zo deden wij dat. Hoe pakte jij het aan? Nog een tip die hier niet tussen staat, maar wellicht wel anderen kunnen helpen?

 

 

 

 

 

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Liefs Angela

You Might Also Like

3 Comments

  • Reply
    Nicole
    4 april 2017 at 08:44

    Gelukkig zijn we nooit verhuisd met kinderen. Heb al zo’n hekel aan verhuizen. Maar de overgang naar peuterbed hebben we hier ook gehad en dat ging eigenlijk vrij soepel.
    Nicole onlangs geplaatst…Au! Borstvoeding geven met vasospasmenMy Profile

  • Reply
    Vlijtig Liesje
    4 april 2017 at 11:22

    Fijn dat het zo goed is verlopen. Wat een bijzondere voorgevel hebben jullie trouwens. Leuk zo met dat glas!
    Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Hoe bezoek en lees jij blogs?My Profile

  • Reply
    Simone
    5 april 2017 at 21:25

    Handig zo’n lijst met tips, dit is voor ons in de nabije toekomst wellicht heel interessant 🙂
    Simone onlangs geplaatst…Even bijkletsen: writer’s block & vlogtwijfelsMy Profile

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd