Het werd mij allemaal even teveel

Het gaat mij al een lange tijd behoorlijk voor de wind. Je zou denken dat het dan een keer tegen moet zitten. Het kan niet altijd zo goed gaan. Een gevoel dat mij soms bekruipt, maar daar sta ik niet lang bij stil. Zolang het goed gaat, gaat het goed toch? Tot mijn vader ruim 1,5 week geleden belde of ik met hem naar de spoedeisende hulp wilde gaan. Huh? Hij had koorts en was goed ziek, maar de spoedeisende hulp dat is best heftig. Een aantal dagen zaten we in behoorlijke onzekerheid en ik had totaal geen zin om vooruit te werken aan mijn website. Er waren belangrijkere zaken om bij stil te staan, omdat niet alleen mijn vader maar ook twee andere familieleden van Stephan en mij een pittige tijd doormaken. Alles kwam ineens bij elkaar… Het werd mij even teveel.

Mijn vader is nooit ziek, laat staan dat hij in het ziekenhuis ligt. Al 53 jaar loopt hij rond op deze aardbol, zonder ooit in het ziekenhuis gelegen te hebben. Ziekenhuizen zijn voor hele zieke mensen, niet voor vaders… Stomme gedachte natuurlijk, want je bent niets beter dan een ander. Eng vond ik het wel. Doodeng, omdat ze niet goed wisten waarom hij van bepaalde zaken last had. Een longontsteking was het sowieso en dat is al heftig genoeg. Dat verklaarde de andere zaken alleen niet. Tranen vloeiden over mijn wangen en niet alleen over die van mij, maar bij ons allemaal.

Mijn geloof is mijn houvast, dat is het al jaren. Toch voelde het nu anders, want ik was bang. Voor het eerst in mijn geloofsleven was ik echt bang. Bang, omdat de artsen niet alles konden verklaren. Ik bad met heel mijn hart of God de artsen wilde helpen mijn vader beter te maken. Vroeg de vrouwen van bijbelstudie om ook te bidden en ook andere mensen in de kerk namen pa mee in gebed. Ik sprak met Stephan, mijn moeder, broertje, vriendinnen en schoonfamilie over mijn zorgen. Die deelden wij allemaal. Hij zag er nu eenmaal echt niet goed uit. Hij werd zieker en zieker.

Er ging geen dag voorbij of ik dacht aan hem, ging bij hem langs, belde hem op, whatsappte hem enzovoorts. Mijn vader en ik zijn vier handen op één buik en daar ligt hij dan in dat ziekenhuis. De artsen waren hard op zoek naar de oorzaak, onderzoek aan onderzoek. En ik vouwde mijn handen iedere dag om te bidden voor mijn vader, maar ook voor de andere familieleden…

Toen kwam na 1,5 week het verlossende woord. Het is toch echt ‘alleen’ een hele zware longontsteking en alle andere klachten verdwenen als sneeuw voor de zon. De antibiotica slaat aan. Hij ligt er nog steeds en voorlopig mag hij ook nog niet weg. Maar zijn gezondheid gaat de goede kant op. DANKBAAR! Ik heb mijn paps weer terug!

Begin en eindig je dag met dankbaarheid

Wat zijn we blij en dankbaar! Gisteravond ging ik naar de praisedienst in onze kerk. Het thema was dankbaarheid. Toeval? Ik weet wel zeker van niet. Dit had ik echt nodig. Alle liederen die het gospelkoor met en voor ons zong, waren zorgvuldig samengesteld. Muziek raakt mij, zo ook gisteravond. Mijn hart werd gevuld met liefde en dankbaarheid.

De woorden die de spreker sprak, waren zo raak. Zijn wij eigenlijk nog wel echt dankbaar? Of zien we het als normaal als alles goed gaat? Dat zette mij aan het denken. Ben ik eigenlijk wel zo dankbaar? Nu uiteraard wel, maar als het allemaal voor de wind gaat, sta ik daar een stuk minder bij stil.

Ik bid tot God en vraag aan hem of hij bij Stephan wil zijn en hem wil helpen zodat hij slaagt voor zijn examen. Dan is het niet meer dan normaal dat ik God ook dank daarvoor. Als ik een cadeautje krijg of als iemand mij helpt, dan zeg ik immers ook dankjewel. Op de een of andere manier verdwijnt datgene wat je vraagt en vervuld is, soms dan in de waan van de dag. Waar ik denk dat ik iedere dag bid en vooral ook dank, realiseerde ik mij gisteravond dat ik te weinig dank. Daar kunnen we iets aan doen! Jep, net als iedereen ben ook ik als christen ben niet perfect. Dit is een van de liederen die mij diep raakte.

Ik ben dankbaar dat ik hier mag zijn en mijn geloof uit mag dragen zonder dat ik daarvoor vervolgd wordt. Dankbaar dat mijn vaders gezondheid de goede kant op gaat. Dankbaar voor mijn prachtige gezin, familie en vrienden. Ik ben dankbaar dat ik leven mag in vrijheid.

Wees altijd verheugd, bid onophoudelijk, dank God onder alle omstandigheden, want dat is wat hij van u, die één bent met Christus Jezus, verlangt. 1 Tessalonicenzen 5:16-18.

De komende tijd schrijf ik iedere dag minimaal één ding op waar ik dankbaar voor ben. Dan kan ik dat in de avond meenemen in mijn gebed. En starten met God te danken en daarna pas te bidden, dat zal mij vast ook helpen.

Dan wil ik nog één ding zeggen: neem niet alles voor lief, juist ook als alles goed gaat in het leven. Een dankbaar mens, is een gelukkig mens!

Sta jij daar weleens bij stil? Waar ben jij dankbaar voor?