Ik was thuis en ineens was mijn kind weg

Lang heb ik getwijfeld of ik hier over zou schrijven. Ik ben zelf namelijk enorm geschrokken en voel mij ook mega dom. Ik deel het dus wel omdat ik er zelf nooit bij stil had gestaan en wellicht andere mama’s ook niet. Want even serieus hoe kun je je kind thuis nou kwijtraken?! Nou zo dus….

“Het was eind van de middag. Ik was druk in de keuken aan het koken en zoals altijd kijkt Naomi dan televisie. Het is dan stil en af en toe kijk ik even om het hoekje of komt zij bij mij kijken. Zo gaat dat al maanden goed. Naomi gaat steeds meer op ontdekkingsreis, zo kon ze de deuren bij mijn schoonouders al langere tijd open krijgen, maar bij mijn ouders en bij ons niet. Zeker niet in het oude huis, want die deuren zijn hoger dan in dit huis. Ze kreeg de deur naar de hal al een weekje open, de deur van de wc ook. De deurklinken zijn alleen zo, dat we ze niet rechtop kunnen zetten. De buitendeur en de deur naar de garage krijgt ze sowieso niet open, dus niks aan de hand. Dat zijn zware deuren, dus die kracht heeft ze simpelweg niet. Tot die ene middag…

Ik heb geen idee hoe lang ze al weg was, maar ze zat niet op de bank, de deur naar de hal was open en de voordeur ook. HOE HEEFT ZE DAT DAN VOOR ELKAAR GEKREGEN!? Paniek slaat toe, ik ren naar de keuken, pak mijn sleutels en trek mijn laarzen aan. “Rustig blijven Angela”, zeg ik tegen mezelf. Ik besloot meteen vanaf de oprit naar rechts te rennen, geen idee waarom, een voorgevoel. Meteen het steegje in naast het huis van onze buurman. En daar zie ik haar halverwege staan…. “mama, mama bal, bal”. De tranen rollen over mijn wangen, ik ben zo blij dat ze niks mankeert. “Mama nie juilen” zegt Naomi. Ik moest nog harder huilen en leg haar uit dat ik geschrokken ben en dat ze niet weg had moeten lopen. Ze begrijpt er natuurlijk niets van en begint weer te roepen “mama, mama, bal” en wijst naar boven. Ik zie geen bal (letterlijk niet, want mijn ogen zitten vol tranen), pak haar op en loop terug naar huis. De harde buiken negeer ik, want ik heb mijn kind veilig in mijn armen en dat is even belangrijker. Het kleine stukje lopen doet mij goed en dan realiseer ik mij ineens wat ze bedoelt met die bal. Vanuit haar slaapkamerraam kunnen we in de achtertuinen van de buren kijken. Op het dak van een van die schuurtjes lag een paar dagen al een gekleurde bal. Dat bedoelde ze dus.

Eenmaal binnen is het huis blauw en het vlees aangebrand. Ohja, ik was aan het koken. Ik zet het vuur uit, vertel Naomi nog een keer dat ze niet weg moet lopen, omdat papa en mama dan enorm schrikken en niet weten waar ze is. En als ze naar buiten wil, dat ze dat dan moet zeggen. Geen idee of het aankomt, dat hopen we maar.”

Ik had nooit gedacht dat ze dat zou doen. Die deur open maken is één ding, maar dan ook weglopen. Stom natuurlijk, maar ik had er echt niet bij stilgestaan. Mijn moeder zei meteen tegen mij dat ik er ook aan moet denken om altijd een sleutel op zak te hebben als ik buiten ben. Of dat nu in de tuin is, even het vuilnis buiten zetten of wat ook. Binnen hebben we namelijk deuren die op de knip kunnen. Naomi kan deze prima naar beneden doen, maar omhoog dat gaat niet. Stel dat ik buiten ben, Naomi ineens bedenkt om dat te doen en ik geen sleutel heb, dan kan ik ook niet naar binnen. Om die reden heb ik nu ook een sleutel aan een keycord in huis liggen. Ik pak deze zodra ik dus even het vuilnis buiten zet, de was aan het ophangen ben of wat ook. Meestal gaat ze even mee, maar ook daar kan ik niet op vertrouwen.

En… voortaan is bij ons de voordeur dus op slot, dat zul je wel begrijpen.

Is jou zoiets weleens overkomen?

De foto bovenaan dit artikel komt van Shutterstock.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Liefs Angela

You Might Also Like

10 Comments

  • Reply
    Nicole
    5 mei 2017 at 07:06

    Gelukkig nog niet maar het gevaar ligt wel op de loer. Ons zoontje kan ook de deuren open maken, inclusief voordeur en daarom houden wij altijd de deur naar de gang dicht. Die klink staat omhoog en kan hij niet open maken. Maar van de week bij mijn vader maakte hij dus zo de voordeur open. Gelukkig stond ik er toen naast dus ik was op tijd. Doodeng soms die kleintjes!
    Nicole onlangs geplaatst…Uit de ontkenningsfase: ik word grijsMy Profile

  • Reply
    Simone
    5 mei 2017 at 07:37

    Hier stond ze in de deuropening naar buiten te kijken toen ik ontdekte dat ze hem open had. Toen ik riep dat het niet mocht gooide ze de deur snel dicht en keek ze heel onschuldig. Ik ben blij dat die kleine vingertjes er niet tussen zijn beland. Ik vind het goed dat je dit deelt. Het had ons allemaal kunen gebeuren. Gelukkig is ze ongedeerd.
    Simone onlangs geplaatst…Wat betekent vrijheid voor mij?My Profile

  • Reply
    Marieke
    5 mei 2017 at 07:43

    Pfff dat is schrikken!
    Het is niet thuis gebeurd maar wel in de Efteling. Zo was ze in de speeltuin. En zo was ze weg. Ik ben nog nooit zo in paniek geweest als toen.
    Dikke knuffel voor jou.
    Marieke onlangs geplaatst…The Boyfriend Tag My Profile

  • Reply
    Erika van Koert
    5 mei 2017 at 07:51

    Zulke dingen overkomt iedere moeder denk ik wel eens. Zo ben ik mijn zoontje van 1.5 kwijt geraakt in een kleine zeeman in het dorp. Ik had hem twee tellen neergezet om de juiste maat uit het rek te pakken. Draai me om en kind weg. Met het personeel de winkel doorzocht. Buiten in paniek alle kanten op en alle winkels door. Tot hij doodleuk met iemand van de zeeman naar buiten kwam. Hij was met een boekje achter een stelling kleding gekropen

  • Reply
    Nicole
    5 mei 2017 at 09:10

    Oh wat moet dat spannend en eng zijn geweest. Hier zou ik ook een hartverzakking krijgen maar vooral omdat we aan een mega drukke straat wonen. Twee stappen naar buiten en ze ligt onder een vrachtwagen bij wijze van spreken!
    Nicole onlangs geplaatst…Zwangerschap | week 35 – afspraken, playdate en gewichtMy Profile

  • Reply
    Christa
    5 mei 2017 at 12:07

    Gelukkig nog nooit gebeurd, maar snap wel dat je geschrokken bent! Bah!
    Kan iedereen overkomen inderdaad.
    Die voordeur nu ook maar op slot houden dan!
    Christa onlangs geplaatst…Ik heb het opgegevenMy Profile

  • Reply
    Linda
    5 mei 2017 at 15:30

    Zo dat is schrikken!! Ik moet er niet aan denken dat ons dit een keer overkomt.
    Maar jezelf niets verwijten hoor hierin. Je had nooit gedacht dat dit zou gebeuren. Voortaan deur opslot en hopelijk vind ze niet een andere weg.

  • Reply
    Hendrien
    5 mei 2017 at 19:35

    Jepp hier ook.. ze kon de poort open krijgen en was ergens bij de buren van een paar huizen verder in de tuin.. toen werd ze terug gebracht door de buurvrouw.. gelijk maar een slot op de poort gemaakt!

  • Reply
    Leonie van Mil
    6 mei 2017 at 10:31

    Pff schrikken zeg! Ik snap dat je daar niet over nadenkt. Je verwacht het gewoon niet. Gelukkig is het goed afgelopen.
    Leonie van Mil onlangs geplaatst…It’s mommy’s birthday – tagMy Profile

  • Reply
    Annemieke
    6 mei 2017 at 15:33

    Oh wat is dat schrikken zeg… Zou hier ook zo kunnen gebeuren. Goed dat je het deelt!

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd