Van onrustige baby naar tevreden baby

Hoe lang mag een baby huilen voordat hij in slaap valt? Baby slaapt nauwelijks overdag, wat nu? Baby 1 maand oud huilt ’s avonds veel is dat normaal? Baby slaapt alleen in draagdoek wat nu? Baby erg onrustig, tips? Zomaar wat zaken die ik Google stelde. Ja, ik weet het, dat is geen goede raadgever….

De eerste week sliep Naomi voorbeeldig, op één avond na, maar toen de kraamhulp weg was, begon het pas echt. Naomi sliep nauwelijks overdag, huilde standaard als ze in haar bedje werd gelegd en ze was heel onrustig. We liepen constant met haar rond, met name de avonden waren echt zwaar. Ik was blij dat Stephan er dan was en het van mij over kon nemen, want ik had soms echt geen rust in mijn lijf en dat merkte Naomi natuurlijk ook. Een vriendin tipte mij dat je baby dragen ook een goede oplossing kon zijn en dat hielp! Ze sliep en ik had mijn handen vrij.

Het consultatiebureau adviseerde mij om Naomi in te bakeren. Met dragen was niets mis, maar een baby moet wel in zijn eigen bed slapen, aldus de mevrouw. We moesten dit minimaal tien dagen volhouden, want anders zou het geen resultaat hebben. Ik, als onzekere mama, volgde de instructies op. Naarmate de dagen vorderden werd het huilen iets minder en sliep ze iets beter, maar echt goed resultaat had het eigenlijk niet…. Stephan vond het er overigens maar eng en zielig uit zien en had niet echt een goed gevoel bij het inbakeren, ik zag het als laatste redmiddel…. Daarbij spuugde ze best wel veel en ik dacht aan reflux. De dokter zei dat het niet zorgelijk was en dat eigenlijk alle baby’s iets weg hebben van reflux. Het enige dat we konden doen was de melk indikken, maar dat is vrij lastig met borstvoeding. Naomi heeft een keer de kap van de kinderwagen onder gespuugd en zelfs de muur vanuit haar ledikantje. Projectielbraken noemen ze dat, zo ontzettend eng als je het er met golven uit ziet komen. De dokter vertelde dat sommige baby’s erg sterke reflexen hebben en dan met zoveel kracht spugen, Naomi was dus één van die baby’s. Reflux was het ook niet en toen de tien dagen voorbij waren zei mijn gevoel dat er gewoon iets met haar was, alsof ze pijn had.

Uiteindelijk besloten we om mijn oude middelbare school vriendin te bellen. Zij heeft een eigen osteopathiepraktijk en is gespecialiseerd in zwangere vrouwen en baby’s. Ik weet dat de meningen over osteopathie verdeeld zijn, maar wij hadden er baat bij! Nadat zij mijn verhaal aanhoorde, hebben we een afspraak bij haar gemaakt en een week later konden we terecht. Mijn moederinstinct klopte, Naomi had pijn! Ik vond het zo erg dat ik niet door had dat mijn kind pijn had. De osteopaat constateerde dat het volgende niet lekker zat bij haar:
– nekwervel, waardoor ze voorkeursligging had;
– slokdarm;
– darmpjes;
– heiligbeen (dit kwam door de stuitligging).

Zoals jullie weten ben ik ingeleid en dat is niet niks voor baby’s. De osteopaat gaf de volgende vergelijking: “Je moet je voorstellen dat je in een bad zit, het plafond komt naar beneden en de enige uitgang die er is, is dat kleine putje waar het water wegloopt. Zo ervaart een baby dat ook. Er wordt van alles in gang gezet en een baby moet daarin mee.”

Na de eerste behandeling zagen we al resultaat en binnen een paar weken hadden we een heel ander kindje! We stopten op een gegeven moment met inbakeren en ook zonder doeken sliep ze goed! We liepen ook niet meer dagen met haar rond. Ze spuugde ook nauwelijks meer en de voorkeursligging was verdwenen. Ze huilde wel even voordat ze in slaap viel, maar dat was een heel ander huiltje. Kortom de behandelingen hadden ons onrustige kindje verandert in een tevreden kindje! En dat eventjes huilen voor het slapen, dat hoort gewoon bij Naomi!

Wat zijn jullie ervaringen met een osteopaat?

Liefs Angela