Struggles tijdens het derde trimester

Het derde trimester. Het zwaarste trimester als je het mij vraagt. Die buik wordt dikker en je kunt zelf veel minder. Althans, dat vind ik deze zwangerschap. Mijn zwangerschap van Naomi liep lichamelijk gezien op rolletjes: geen last van mijn bekken, een buik die weinig in de weg zat, ik liep zelfs op hakken tot en met mijn bevalling. Het is dus compleet anders, logisch ook, want er loopt ook nog een bijna peuter rond. Welke struggles ervaar ik tijdens dit derde trimester? Je leest het hieronder.

• Scheren, zowel je benen als je bikinilijn. Moet ik dit überhaupt uitleggen? Volgens mij niet he?!
• Iets oprapen van de grond. Je moet uitkijken dat je niet voorover kukelt doordat je je evenwicht verliest.
• Mijn sokken aandoen…. Het is een heel gedoe, maar het lukt. Vraag niet hoe….
• En dan… schoenen aan en veters strikken… Ik kocht laatst nieuwe schoenen en ik vraag mij af waarom ik voor veters koos.
• Volgens mij ben ik al een beetje aan het waggelen en dat is niet zo charmant….
• Je moet niezen of hoesten, terwijl je eigenlijk ook moest plassen… Jep, been there…. a lot….
• In een te lage bank gaan zitten en vervolgens helemaal niet of moeilijk overeind moet komen…
• Plinten afstoffen. Echt dat is geen doen hoor! Net als de rest van het huis schoonmaken waarbij je veel moet bukken trouwens.
• Naar de wc gaan en als ik net 1 minuut op de bank zit of in bed lig, dan moet ik alweer… en alweer… en alweer…. (Drink ik misschien teveel Fanta?)
• Harde buiken/oefenweeën. Het schijnt bij een tweede, derde, vierde zwangerschap vaker voor te komen. Een paar op een dag is niet erg, maar bij mij waren het er een paar in een uur. Gelukkig nu nog maar een paar op een dag.
  
• Ik weet heel goed waar mijn ribben zitten. AUW! Onze zoon wordt een profvoetballer of kickbokser, zo hard dat hij trapt. Ik ben gewoon bont en blauw van binnen.
• Maagzuur… oh bah. Ook zo eentje, met name als je ligt in bed, dan komt het ineens. Ulgh.
• Lijstjes, lijstjes, lijstjes. Ik was al vergeetachtig, maar de laatste weken is het abnormaal.
• Ik ergens langs wil lopen, maar even vergeet dat er een buik zit.
• Rechtop moeten zitten op de stoel of de bank, omdat je het anders benauwd krijgt met die dikke buik. Een beetje hangen is er niet meer bij….
• Naast het peuterbed van Naomi zitten en niet meer overeind kunnen komen. Je vervolgens dan kruipend de kamer uitgaat en je aan het traphekje optrekt…

Ze zijn stuk voor stuk waar en stiekem moet ik er ook wel een beetje om lachen. Jij ook? Heb jij nog aanvullingen?

De foto hierboven is van 2 weken geleden, de buik is inmiddels weer dikker 🙂

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Liefs Angela