Als zestienjarige voelde ik mij niet altijd even prettig. Een lastige periode vond ik het, druk aan het puberen, eigenwijs en de wereld aan het ontdekken op mijn manier. Het duurt gelukkig nog héél lang, maar ik wilde alvast een brief schrijven aan de 16-jarige Naomi. We maken dus een flinke sprong naar het jaar 2031.
Lieve Naomi,
Je bent nog klein als mama deze brief aan je schrijft. Als jij deze brief leest op je 16e, dan ben ik 42. Oei dat klinkt oud. Wie weet wil je hem niet eens lezen als je 16 bent of heb je hem gelezen en denk je: het zal wel, ik ben heel anders dan jij. Toch schrijf ik deze brief aan je, ik neem je mee in mijn tijd toen ik 16 was. Hoe ik mij op dat moment voelde en met dingen omging.
Lieverd, ook al heb je soms het gevoel dat ik je totaal niet begrijp, dat doet ik wel. Ik ben namelijk ook 16 geweest. Ik voelde mij vaak zo onzeker. Zat zo in de knoei met al mijn gevoelens over van alles en nog wat. Ik had toen nog een bril en mijn hoofd en rug waren een soort van gebergte. Vreselijk vond ik het al die puistjes…. Ik voelde mij vaak ook echt niet mooi. Smeerde mijn gezicht vol met foundation en ma, jouw oma dus, maar roepen dat dat niet goed was. Dat ik beter niets kon gebruiken, dat was veel beter. “Uhuh mam, jij hoeft niet met je puistenhoofd over straat,” is wat ik dacht. Ze had overigens helemaal gelijk, want die foundation verstopte al mijn poriën. En ik gebruikte ook zo’n middel speciaal voor puistjes, Clearasil. Ook niet goed, want dat zat vol met alcohol. Als ik iets geleerd heb de afgelopen jaren is dat je goede producten moet gebruiken en regelmatig bij een schoonheidsspecialiste langs moet gaan. Dus lieve schat, dat gaan wij dan ook doen, al hoop ik dat je er gewoon niet zoveel last van hebt als ik. Daarnaast vond ik mezelf veel te lang en te dun. Alle jongens waren kleiner dan mij, ook al zo irritant. Gelukkig leerde ik jouw papa kennen die wél langer was.
Nog zo’n ding, ik mocht echt niks, dat riep ik heel vaak. Als ik eraan terugdenk mocht ik zo ontzettend veel. Pa en ma lieten mij heel vrij en dat zorgde er wel voor dat ik altijd eerlijk was over waar ik was. Dat was namelijk heel belangrijk, want als er dan iets is, dan weten ze ook waar ze mij moesten vinden. Eerlijkheid stond bovenaan en ook alles kunnen zeggen. Er werd, en dat is nog steeds zo, open over van alles en nog wat gepraat. Iets dat ik nog steeds als heel bijzonder ervaar en hoop dat jou ook te bieden. Ik heb echt wel dingen op moeten biechten en dat was verre van leuk om te doen. Uiteraard werden ze boos, maar alleen maar omdat ze zoveel van mij houden. Net als dat ik zoveel van jou houd.
De pubertijd is er om jezelf te leren kennen. Om volwassen te worden op jouw eigen manier. Je vader en ik kunnen hooguit handvatten bieden, jij moet de rest zelf doen. Het is een vervelende periode, maar niet altijd. Je moet er doorheen, je wordt er echt sterker van, ook al lijkt dat nu niet zo! En je doet het niet helemaal alleen, maar met Jezus. Tenminste, ik leerde Jezus pas echt kennen toen ik je vader leerde kennen. Langzaam aan vielen de puzzelstukjes op de juiste plaats. In tijden dat ik het moeilijk had, was Hij bij mij, dat realiseerde ik mij toen. Hij liep toen niet naast me, maar droeg mij. Ik hoop dat je kracht haalt uit het geloof. Dat je met je hele hart gelooft dat Jezus voor jouw zonden is gestorven. Dat is mijn gebed voor jou, vanaf het eerste moment dat je in mijn buik zat. Misschien heb je op dit moment trouwens helemaal niets met het geloof, dan ben ik nog steeds aan het bidden, want dat gebed stopt nooit.
Het jaar 2031 is nog heel ver weg en ik maak mezelf wel een voorstelling van jouw opvoeding, maar het loopt toch altijd anders dan gepland. Ik hoop je vooral de juiste normen en waarden mee te geven. Dat je goed moet zijn voor je medemens, dat je beter kunt geven dan nemen en dat je tevreden moet zijn met wat je hebt. Dat je hard moet werken om ver te komen, want echt lieverd het komt niet aanwaaien. Dat je werkelijk alles kunt zeggen tegen je vader en tegen mij. Dat je ons kunt vertrouwen. Je denkt misschien dat ik je niet begrijp en dat je niks mag, maar lieverd ik begrijp je wel en je mag wel veel, maar inderdaad niet alles. Ik heb het beste met je voor, jouw geluk heb ik voor ogen, niet jouw ongeluk zoals dat ook zo mooi in de Bijbel staat. Dat is echt het enige dat telt.
Ow en die hele pubertijd, ja dat is ook echt niet tof, maar je hebt het nodig. Je hebt het nodig voor jouw ontwikkeling, onthoudt dat als het even een rotdag is.
Dikke kus mama
De foto bovenaan dit artikel komt van Shutterstock.
Liefs Angela
1 Comment
Annemieke
28 februari 2017 at 00:47Heel mooi!! ♡