“Wat is er?” Zodra ik dat hardop zeg, weet ik stiekem al hoe laat het is: sprongetjestijd… De een vindt het onzin, een ander niet. Ik behoor tot de laatste categorie. Laat ik voorop stellen dat ik er van overtuigd ben dat ieder kind anders is en we eigenlijk allemaal maar wat doen als ouders. In het boek Oei ik groei! vind ik herkenning. En als er iets fijn is tijdens de wondere wereld van het ouderschap, dan is het wel herkenning.
Baby’s en ontwikkelingen
Het is niet de eerste keer dat ik lees in het Oei ik Groei boek. Maar zoals alles wat je meerdere keren leest, ga je dingen toch weer anders zien. Zo ook dit keer. Ik ontving een hele tijd geleden van Kosmos Uitgeverij een versie van Oei ik Groei. Op 6 maart komt er een nieuwe versie uit inclusief een hoofdstuk over slaap. Dus ik dook er weer helemaal in! Ik vergelijk het nemen van een sprong voor een baby altijd met de eerste keer dat wij ergens komen. Dat je even moet acclimatiseren, moet kijken wat de gebruiken ergens zijn, wat wenselijk gedrag is, enzovoorts. Als een baby een ontwikkeling doormaakt gebeurt dat eigenlijk ook in zijn lichaam. Het verschil is dat wij volwassen zijn, onze hersenen al volgroeid en we niet spontaan gaan huilen of ons vastklampen aan onze partner. Voor een baby is werkelijk alles op deze wereld nieuw. Dus ik vind het niet vreemd dat die ontwikkelingen gepaard gaan met huilen, hangerig en humeurig zijn. Daarin verschilt iedere baby. De een heeft er vast meer last van dan de ander. Dat verschil is ook merkbaar bij mijn eigen kinderen. Bij Naomi waren de sprongen vele malen heftiger dan bij Daniël. Naomi’s karakter als baby was een stuk pittiger dan Daniël’s karakter, dus misschien dat het daardoor komt.
Sprongetje?
Oei, ik groei! beschrijft de tien sprongen in de mentale ontwikkeling die iedere baby doormaakt in zijn eerste twintig levensmaanden. Het boek vertelt hoe een baby’s kijk op de wereld met iedere sprong verandert en hoe hij dit inzicht kan gebruiken om nieuwe vaardigheden te ontwikkelen, vaardigheden die hij nodig heeft voor zijn verdere ontwikkeling. De sprongen zijn rond bepaalde weken. Je gaat altijd uit met tellen vanaf de uitgerekende datum. Dus is een sprong met 37 weken en is jouw kindje 3 weken te vroeg te geboren, dan is jouw kindje ongeveer 40 weken oud als de sprong zich aandient.
Herkenning
Ik zei het al eerder, maar die herkenning is fijn. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik vraag me geregeld af wat er aan de hand is als ik mijn zoon niet herken. Ik ga het hele riedeltje af: wordt hij ziek? Krijgt hij tandjes? Heeft hij een zere buik van een nieuw hapje? Als dat het allemaal niet is, dan is het 90% van de keren een sprongetje. Ik zet de data niet in mijn succesplanner, want er is een app die het keurig voor je bijhoudt. Eerlijk gezegd werd ik daar onrustig van, dus die heb ik niet meer. Eens in de zoveel tijd pak ik het boek er dus weer bij. Die app is trouwens ook fijn als je niet zo’n lezer bent. Al is het boek wel veel uitgebreider.
Heel veel speltips
Het boek geeft bijvoorbeeld bij iedere sprong aan wat je kindje allemaal kan na de betreffende sprong. Uiteraard doet hij niet alles in een keer, dat kost tijd, maar het vermogen heeft hij wel. Wat ik vooral fijn vind aan het boek is dat het veel opties geeft qua speltips. Ik ben zo’n moeder die zich regelmatig afvraagt wat ze nu weer met haar baby kan doen. Het is toch al je tweede baby, dus dat weet je toch wel? Zou je denken he, maar het is alsof het toch allemaal weer nieuw is. En ergens klopt dat ook wel, want Daniël is een ander kind dan Naomi. Vindt andere dingen leuk. Naomi was bijvoorbeeld van de rustige spelletjes, het lezen van boekjes en netjes een toren bouwen. Daniël maakt torens het liefst kapot en rustig zitten hoeft voor hem niet zo, hij gaat liever op ontdekking door het hele huis. Dat maakt dat ik andere dingen doe met Daniël dan ik met Naomi deed. En het boek biedt mij daar dus handvatten voor.
Einde sprong
Het is hier overigens een verademing als het einde van de sprong nadert. Dan heb ik namelijk weer mijn vrolijke baby weer terug. Op dit moment zit hij in de zesde sprong en gaat hij huilen bij iedere stap die ik zet. Als hij me ziet staan, pakt hij mijn been vast om zich op te trekken. Zit ik even op de grond, idem dito. Stiekem is dit natuurlijk heel erg fijn, want hij wil tijdens een sprong wel meer knuffelen. Ik vrees voor de 11 maandensprong, want die was bij Naomi echt vreselijk. Maar goed dat duurt gelukkig nog even.
Voor nu duik ik in het boek, ga ik nieuwe spelletjes met hem doen en als je een ouder kindje rond hebt lopen… Schakel hem of haar dan in om met je baby te spelen. Daniël vindt zijn zus reuze interessant, alsof hij dan ineens vergeet dat hij in een sprongetje zit 😉
Herken jij de sprongetjes of vind je het complete onzin?
Liefs Angela
No Comments