Ode aan mijn opa

Op 11 september is mijn opa overleden. Op 18 september was zijn begrafenis. Het was een prachtig afscheid. Toen de kist officieel dichtging, vond ik dat wel even slikken. Ik draaide de knoppen met mijn broertje, tante en een nichtje dicht. Lopend vertrokken we vanaf het huis van opa en oma naar de kerk. Het huis dat hij overigens met zijn eigen broers ook daadwerkelijk gebouwd heeft. Een mooie dienst, met prachtige liederen die oma uit heeft gekozen. Mooie woorden van de dominee, hij had het niet beter kunnen doen. Toen de dominee eerder die week vroeg of iemand tijdens de dienst iets persoonlijks of een gedicht wilde voorlezen, wilde ik dat graag. Die woorden ga je zo lezen. Samen met mijn moeder en een nicht heb ik de kist vanuit de kerk naar buiten gereden. Daarna met mijn broertje, twee nichten en twee neven de kist naar de begraafplaats gereden. En als laatste tilden wij de kist op het graf. Ik vond het heel mooi om dit te doen. Het was een emotionele, maar ook prachtige dag. Een waardig afscheid. 

Lieve opa,

Ik ben een van de negen kleinkinderen en je hebt ook nog tien achterkleinkinderen. We kennen jou als een mooie, sterke en lieve man. Eentje met een hart van goud. Een prater, een echte verhalenverteller. Het was heerlijk om naar je te luisteren. We hebben samen veel gelachen en gepraat over vroeger, over nu, over ooit. Opa, jou vergeten kunnen en zullen we nooit. Al die verhalen van vroeger toen je het bouwbedrijf nog had met je broers. Of hoe je de watersnoodramp beleefd had. Maar ook hoe het was om te trouwen met oma. Alle verhalen over de reizen naar Roemenië met allerlei spullen die de mensen daar nodig hadden. Het was fijn om die verhalen te horen. Al die verhalen zijn nu herinneringen voor ons als kleinkinderen.

Ze zeggen toch weleens dat herinneringen je levend houden? Ik denk nu dat het echt zo is. Want opa, de afgelopen dagen voelde het daardoor alsof je er toch nog een beetje was.

Denk aan de uitjes naar de dierentuin, het dolfinarium en pretparken. Sommigen herinneren we nog als de dag van gisteren. Weet je nog die keer dat we in Hellendoorn waren met alle kleinkinderen en het zo hard regende? Dat we in het busje zaten te koukleumen, want zelfs onze onderbroeken waren nat. Al die momenten bezorgden, door de tranen heen, een glimlach op ons gezicht. En zo zijn er veel meer herinneringen. Herinneringen die we los van elkaar met jou hebben.

Ik vind het bijzonder waardevol dat je er was toen ik mij liet dopen en belijdenis deed in de Doopsgezinde Gemeente in Ouddorp. Dat je er was op de dag dat ik trouwde met Stephan. Ik vergeet nooit jouw gezichtsuitdrukking toen je mijn kinderen, Naomi en Daniël, voor het eerst ontmoette. Zoveel trots in jouw ogen. En wat ben ik dankbaar voor de foto’s die ik heb met jou. De foto’s die mijn kinderen hebben met jou. Al die herinneringen en foto’s houden jou levend in onze harten. Dat geldt niet alleen voor mij, maar voor alle klein- en achterkleinkinderen.

Ik ben dankbaar dat ik je na onze vakantie nog heb gezien. Kon ik nog kort met je praten, over je hand wrijven en je een kus geven. Diep van binnen wist ik; dit is een afscheid. En opa ik zou zo graag nog een keer met je praten. Dan zou ik je vertellen hoeveel ik van je hou. Dat ik zo heb genoten van alle jaren die ik met je delen mocht. Jouw betrokkenheid als opa was geweldig. Altijd geïnteresseerd in hoe het met mij, de kinderen en met Stephan ging. Dat heb ik altijd gewaardeerd. En ik niet alleen, maar dat geldt voor al jouw klein- en achterkleinkinderen. Je was er altijd met verjaardagen en andere speciale gebeurtenissen. Ik kan mij niet herinneren dat jij er niet was.

Naomi en Daniël zijn nog te klein om het echt te begrijpen. Maar Naomi begrijpt al meer dan ik had gedacht. Zo zei ze vorige week; “Oma en mama verdrietig, want opa is niet meer” Ze heeft gelijk, je bent er niet meer en we zijn verdrietig.

Ik wil je niet missen, maar toch is het goed zo. Je bent thuis bij God de Vader in de hemel. Op een hele mooie plek, zonder pijn en verdriet. Dat geeft mij troost. Ik zeg geen dag, maar tot ziens opa. Want ooit zien we elkaar weer terug. Rust zacht.

Liefs

Liefs Angela

You Might Also Like

No Comments

Leave a Reply

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Deze content is beveiliigd