Negen maanden op en negen maanden af

Het is een veelgehoorde uitspraak. Naomi is morgen alweer 9 maanden oud, dus het leek mij wel leuk om te delen: Hoe zit het eigenlijk met het ontzwangeren?

Negen maanden is natuurlijk maar een gemiddelde. Voel ik mij echt zoveel anders dan voor mijn bevalling? Ik ben niet eens 9 maanden zwanger geweest, dus zou ik dan ook korter ontzwangeren? Ach, het doet er ook verder niet toe. Maar ontzwangeren bestaat dus echt.

Ontzwangeren: de tijd die je lichaam en je psyche nodig hebben om te herstellen van zwangerschap en geboorte.

Emotioneel gezien, voel ik mij wel anders. Ben echt een softie geworden. Ik werd altijd al heel snel emotioneel, maar dat is sinds mijn bevalling verergerd. Is dat een ramp? Nee hoor, maar bij het zien van “Over mijn lijk”, of bij het lezen van verhalen die mij raken gaat de kraan weer open. Ik kan ook rustig naar Naomi kijken als ze aan het spelen is en emotioneel worden. Weten jullie nog wat ik hier schreef? Mijn man heeft zijn laatste examen behaald! Hoera! Toen hij mij belde, moest ik huilen van blijdschap. De laatste loodjes van zijn studie gaan nu echt in. Nog een paar maanden en dan is zijn derde jaar praktijkstage ook afgerond en heeft hij zijn titel AA Accountant behaald. En als ik mijn man zo met Naomi zie, dan word ik ook emotioneel, maar dat hebben jullie vast ook toch? Afijn, dat is mijn emotionele gesteldheid.

Lichamelijk gezien is er zeker wat veranderd. Sommigen geloofden eerst niet eens dat ik al een kind had gebaard. Dat kon niet met zo’n lijf. Ja, ik ben zeker nog steeds slank, maar ook ik zie dat mijn lijf niet meer is wat het is geweest. Mijn lijf is anders en dat is volkomen logisch. Daar heb ik ook geen last van. Behalve dan, dat ik liever wat meer zou wegen. Ik zit namelijk nog steeds onder mijn gewicht voordat ik zwanger was. Met dank aan de voedingskundige gaat het goed. Mijn gewicht blijft stabiel! Verder is mijn buik nog een beetje slap, maar daar zal ik zelf wat aan moeten doen en die behoefte voel ik eerlijk gezegd nog niet haha. Wat ik overigens wel heel erg fijn vond was dat mijn menstruatie tot bijna 9 maanden weg is gebleven. De laatste keer was augustus 2014. In totaal dus 19 maanden niet ongesteld geweest, heerlijk! Die paar weken na de bevalling tel ik dan niet mee.

Er zijn heel veel kwaaltjes die bij het ontzwangeren horen. Dingen die ik eerlijk gezegd niet per se daar aan zou linken. Daarbij schijnt het zo te zijn, is niet bewezen, dat je met borstvoeding langer doet over het ontzwangeren. Dat als je stopt met het geven van borstvoeding, je pas echt voelt hoe je je die periode hebt gevoeld. Zoals je van de week kon lezen, heb ik nog niet inzichtelijk wanneer ik ga stoppen. Dus ik beloof bij deze dat ik er een blog aan wijd als ik niet meer voed en of ik dat dan inderdaad zo voel.

Heel je hormoonhuishouding staat op zijn kop als je zwanger bent. Als de placenta geboren is, dan vallen in één klap al die hormonen weg, aldus gynaecologen. Maar de kwaaltjes dus niet, die komen dan pas. Het is niet officieel bewezen, maar ik geef toch de hormonen de schuld. Aangezien alles weer in balans moet komen inclusief je hormoonhuishouding, komt het daar mijns inziens toch echt wel door. Hormonen hebben nou eenmaal invloed op je (geestelijke) gesteldheid. Zie hier de kwaaltjes die bij het ontzwangeren horen. Waar heb ik last van gehad en nog last van?

• Moeheid. Dat was echt heel erg. Niet heel gek als je maandenlang niet door hebt kunnen slapen. Zelfs zo erg dat ik dacht een ijzertekort te hebben. Gecheckt bij de dokter en daar was geen sprake van. De laatste maand ben ik niet meer zo moe, aangezien we nu heel veel nachten door kunnen slapen. Fijn!
• Slaapproblemen (ondanks dat je moe bent). Echt problemen zou ik het nu niet willen noemen. Soms duurt het wel even voordat ik in slaap val, maar dat had ik voordat ik zwanger was ook.
• Gestresst en gespannen zijn. Huh? Hoort dat er echt bij? Tja, dat ben ik wel eens. Heeft niet iedere moeder dat weleens? Je kind verzorgen, het huishouden runnen, goed functioneren op je werk inclusief deadlines en er ook nog voor je man zijn?
• Moeilijkere stoelgang.  Niet herkenbaar.
• Opvliegers die leiden tot duizeligheid en hoofdpijn. Ook niet herkenbaar!
• Haaruitval. Check, check, dubbelcheck. Oh my! Wat vreselijk was dat. Haar valt niet tot bijna niet uit tijdens je zwangerschap, dus daarna wel. Ik weet niet meer precies wanneer ik het kreeg. Ik denk toen ik weer ging werken. Overal lag haar. Op de trap, fijn met een witte trap, het doucheputje zat vol, ieuwww, en mijn haarborstel zat ook helemaal vol. En dan heb ik het nog niet eens over de haren op mijn zwarte blazer. Wat ben ik blij dat ik daar nu geen last meer van heb.
• Vergeetachtigheid. Check! Ik ben echt vergeetachtig. Stephan kan iets tegen mij vertellen en dan vraag ik het vervolgens gewoon weer. Ik zou zelfs die dingen op moeten schrijven. Op mijn werk heb ik een to-do-list! Zonder ben ik namelijk echt verloren…. Ik hoop dat dit toch wel overgaat.
• Concentratie problemen. Check. Dat vind ik echt een vervelende kwaal. De eerste maanden op mijn werk had ik daar echt last van. Het is nog steeds aanwezig, maar niet meer zo heel erg. Ik ben nog steeds goed in mijn werk en van de week heb ik een geniaal idee bedacht voor een filmpje. Hoera, ik kan het nog! Dat was het eerste dat ik dacht. Ik heb ooit ergens gelezen, dat je tijdens je zwangerschap tot wel 8% van je hersencapaciteit inlevert. Dat komt wel weer goed hoor, maar dat kost dus tijd.
• Conditie. Tja, die is niet zo best. Ik sport ook niet. Heb ik wel geprobeerd, maar was gewoon niet te combineren op dat moment. Ik zou echt weer moeten gaan sporten. Mijn man spoort mij aan om te gaan fietsen. Hij is er van overtuigd dat dit goed is voor mij. En daar heeft hij zeker gelijk in. Misschien toch maar eens gaan oppakken op de zaterdagochtend. To be continued…
• Depressie. Niet herkenbaar, maar voor mijn nichtje en vele anderen wel. Het hoeft niet altijd een ‘roze wolk’ te zijn, en schaam je niet om hulp in te schakelen. Lees het verhaal van mijn nichtje hier.
• Schildklier. Is bij mij ook gecheckt, maar deze was bij mij keurig. Deze wordt vaak verward met depressie omdat klachten erg overeen komen. Dus nog een reden om met een arts te overleggen als je denkt dat je depressief bent!.
  Bron: minime.nl

Dat was het dan, mijn ontzwanger perikelen. Valt eigenlijk best nog mee!

En van welke kwaaltjes heb jij last gehad tijdens het ontzwangeren?

Liefs Angela