Mijn bevalling

Al vanaf zwangerschapsweek 30 liepen Stephan en ik in het ziekenhuis omdat Naomi een groeiachterstand zou hebben. Dan was het hoofdje aan de kleine kant en twee weken later opeens het buikje. Niet fijn, want tijdens verlof met 34,5 week zat ik om de dag in het ziekenhuis voor een gesprek met de gynaecoloog, voor een groeiecho of voor een CTG (hartfilmpje) van Naomi. Daarnaast lag Naomi sinds zwangerschapsweek 20 in stuitligging, dus we moesten nadenken over een draaipoging, stuitbevalling of keizersnede (als de draaipoging niet kon met achterstand groei). Lees in mijn blogreeks “De mooie en onzekere kanten van mijn zwangerschap” hier meer over!

Het is dinsdag 19 mei, samen met een vriendin ga ik naar het ziekenhuis. Stephan zou alle belangrijke afspraken met de gynaecoloog en de groeiecho’s meegaan, zoals we altijd al deden, dus dit keer niet. De CTG zag er goed uit, maar gynaecoloog nummer 5 vertelde simpelweg het volgende: “Mevrouw Lodder, het hartfilmpje van uw baby ziet er goed uit, maar we gaan u toch inleiden.” Honderden vragen spookten door mijn hoofd, de tranen prikten in mijn ogen. Ondertussen vertelde hij verder: “u bent vandaag precies 37 weken zwanger en aangezien de baby niet veel gegroeid is en nu nog in goede conditie is, willen we dit doen. Als de conditie van de baby ineens wijzigt heeft u grote kans op een spoedkeizersnede en daarbij moet u nu al zo vaak naar het ziekenhuis komen dat dat ook stress oplevert voor u en dat is niet goed voor de baby. Daar had hij een punt, want ik werd sinds die maandag wel wat stresserig.

De tranen rolden over mijn wangen en ik was blij dat mijn vriendin mee was. Al mijn vragen hebben ze goed beantwoord. Nadat ik een beetje bedaard was, heb ik Stephan gebeld. Hij schrok ook, want dat betekende dat we binnen uiterlijk 4 dagen echt papa en mama werden. Thuis heb ik de laatste spullen van Stephan ingepakt, samen het huis goed achtergelaten en om 14:15 uur waren we in het ziekenhuis. Het wachten kon beginnen….

En we wachten tot het ballonnetje uitvalt!

Om 16:30 uur ben ik ingeleid met een ballonkatheter. Voordat ze hem plaatsten had ik 1 cm ontsluiting. Ze vertelden dat het wel 12-18 uur kon duren voordat deze zou uitvallen, dus we hadden totaal niet verwacht dat hij om 22:45 uur al uit zou vallen! Moest de krampen ook echt wegpuffen. Dat kon niet liggend, maar moest echt staand en Stephan hielp me hierbij! Dat beloofde wat voor de echte bevalling… Toen de ballon uitviel waren de zeer hevige krampen meteen weg, had ik zo’n 3 centimeter ontsluiting en hebben we samen een goede nacht gehad in het ziekenhuis. Mijn bevalling kwam niet uit zichzelf op gang.

20 mei, de dag van de bevalling!

ziekenhuis

Laat die bevalling maar komen!

In de vroege ochtend moest ik nog even aan de CTG en toen verhuisden we naar de kraamsuite. Even lekker gedoucht en gegeten. Om 9:00 uur hebben ze mijn vliezen gebroken en mij aan het infuus gelegd voor de weeënopwekkers. Daarnaast werd de hartslag van de baby door middel van inwendige registratie in de gaten gehouden. Dan wordt er een draadje met aan het uiteinde een klein haakje op het hoofdje geplaatst. Ook werd er een flexibel buisje ingebracht zodat ze mijn weeën konden registreren en ik zo meer bewegingsvrijheid had. Normaal wachten ze een uur om te kijken wat je lijf doet, maar omdat ik een hele nacht nergens last van had gehad, besloten ze dat niet te doen en meteen de weeënopwekkers toe te dienen.

Tot 11:00 uur had ik alleen een beetje krampen, maar verder niets bijzonders. Dit hield ik wel vol joh! Ze voerden het echter ieder half uur op. Om 11:15 uur kwamen de weeën heel snel achter elkaar. Ik kon ze liggend op bed niet wegpuffen, maar staand en hangend over het bed ging goed. Ik kon helaas niet in bad of onder de douche door alle toeters en bellen, dus had ik alleen een kruik. Pijnstilling uiteraard wel overwogen, maar ik moest dan op bed gaan liggen en aangezien ik ze daar ook niet weg kon puffen, heb ik besloten om geen pijnstilling te nemen. Ik heb ontzettend veel aan mijn man gehad, hij pufte mee, sprak me bemoedigende woorden toe, we waren echt een goed team! Zonder hem had ik dit niet gekund!

Ik heb me ook nog eens behoorlijk beroerd gevoeld tijdens de bevalling, zelfs twee keer overgegeven. Eén keer netjes in het bakje en de andere keer over mijn man, het bed en de verpleegkundige heen. Dat was nadat de verloskundige had bekeken hoeveel cm ontsluiting ik had. Ik vond het trouwens verschrikkelijk om op bed te liggen voor die controles! Om 12:00 uur had ik zo’n 6 cm en om 13:00 uur 8 cm.

Op een gegeven moment had ik echt geen rust meer tussen de weeën door, omdat de druk daar beneden zo groot werd. Toen mocht ik af en toe meegeven en dat gaf verlichting. Om 14:15 uur had ik al volledige ontsluiting en mocht ik nog even niet persen, omdat ze alles nog klaar moesten zetten. Om 14:54 uur is ze geboren, na 24 minuten persen. Dat vond ik overigens erg meevallen in vergelijking met die weeën. Het meest bijzondere vond ik het moment dat ik Naomi mocht pakken en op mijn borst mocht leggen. Wauw, zet dat echt in je bevallingsplan! Ze huilde meteen en dronk ook goed.

De placenta kwam echter niet en dat was nog even spannend. Aan de navelstreng zat alleen een stuk vlies, maar meer niet. De verloskundige duwde op mijn buik en ik moest persen. Toch kwam hij maar niet. Ze belden op dat moment de gynaecoloog. Ik moest dan naar de OK voor een roesje zodat hij hem eruit kon halen, anders was dat te pijnlijk. Toen ze de telefoon hadden opgehangen voelde ik drang om te persen, dus ze zei doe maar en ze duwde nog één keer op mijn buik. En jawel daar kwam hij! Wat een opluchting! Ik had geen knip, wat scheurtjes en maar 4 hechtingen. Het was heftig, maar ik kijk er met een goed gevoel op terug!

Onze prachtige dochter Naomi

Onze prachtige dochter Naomi

Naomi woog 2670 gram en was 47 cm lang. Gelukkig had het ziekenhuis dit dus niet goed ingeschat!

Liefs Angela

You Might Also Like

3 Comments

  • Reply
    mathiske's mamablog
    18 mei 2016 at 15:07

    Deze had ik nog niet gelezen. Wat een.mooi maar heftig verhaal. En die foto van jullie drieën zo mooi! Ik zag er zo stralend niet uit hoor, zo vlak na mn bevalling. Toch maar goed dat Naomi zwaarder was dan geschat. Nu bijna een jaar geleden al.
    mathiske’s mamablog onlangs geplaatst…Dingen die niet handig zijn aan de zomer.My Profile

    • Reply
      Angela Lodder
      18 mei 2016 at 22:10

      Wat een lieve reactie Mathiske! X
      Jaaa bizar he, overmorgen is ze gewoon 1!

  • Reply
    quote for insurace Whitney, Texas
    1 mei 2017 at 23:11

    One more thing I would like to convey is that as opposed to trying to accommodate all your online degree training on times that you end work (since the majority of people are drained when they return), try to have most of your lessons on the weekends and only one or two courses in weekdays, even if it means a little time off your weekend. This pays off because on the week-ends, you will be much more rested as well as concentrated upon school work. Thanks a lot for the different suggestions I have acquired from your blog.

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd