Zo blij met deze meestgelezen rubriek op mijn blog. Iedere week op zondag een Mama Vertelt online. Altijd leuk om te zien hoe andere mama’s in het leven staan, wat zij belangrijk vinden.
Even voorstellen….
Hi! Mijn naam is Merel, samen met Ro en moeder van drie dochters (June van 11, Rose van 3 en de tweejarige May). Ik ben schrijver van beroep en blog dagelijks op Lotuswritings.nl: een nuchtere en informatieve blog over ouderschap en alles dat me opvalt. Naar mijn mening bestaat er geen eenduidige manier van opvoeden en zo probeer ik mijn lezers ook te benaderen: wil je liever starten met de fles na de geboorte? Prima! Maar als je groot voorstander bent van borstvoeding, kan je ook genoeg informatie vinden. Dat wissel ik af met een gezonde dosis zelfspot, herkenbaarheid en verwondering.
Heb jij lang moeten wachten op je kindje?
Eigenlijk niet lang, we hebben heel veel geluk gehad wat dat betreft. Daar ben ik enorm dankbaar voor. Als je alle verhalen leest van ouders die lang moeten wachten, dan mag je echt in je handjes knijpen wanneer je hun verdriet en onzekerheid niet hoeft te doorstaan. Meer dan de negen maanden die er voor je zwangerschap staan, waren het dus niet.
Wat dacht je toen je jouw kindje voor het eerst in je armen had?
‘Er zat echt een klein mensje in mijn buik’. Klinkt misschien gek, want je hoort meestal dat ouders denken: ‘Wat is ze mooi! Volmaakt…’ Maar ik verwonderde me in eerste instantie vooral over het wonder dat een zwangerschap eigenlijk is. Hoe is het mogelijk? Van twee minuscule cellen tot zoiets moois! Dat ze volmaakt was, volgde daarna. Want dat is ze. Dat zijn ze alle drie.
Hoe vond je het om de eerste nacht ‘alleen’ te zijn met je kindje(s)?
Heel verdrietig. Ik lag in het ziekenhuis en Junes vader was al naar huis. Halverwege de nacht sliepen we eindelijk echt een beetje, toen een andere baby op de kamer begon te huilen. Daarop vond de zuster het nodig onze kinderen weg te rijden naar een andere ruimte zodat de moeders ‘nog even konden rusten’. Je snapt vast wel dat ik geen oog heb dichtgedaan. Ik voelde me verschrikkelijk schuldig dat ik toeliet dat iemand mijn dochter had weggereden. Zoiets zal me ook nooit meer gebeuren.
Was de geboorte van je kind life changing of zoals je verwacht had?
Nog meer dan ik ooit kon bedenken zelfs. De geboorte van een kindje heeft invloed op werkelijk alles. De meest vanzelfsprekende dingen als boodschappen doen of een wandelingetje maken, veranderen in een enorme uitdaging met een pasgeboren baby: luiertas pakken, luiertas controleren, baby verschonen, luiertas nog maar eens controleren (want: zwangerschapsdementie), nog maar een pakket extra kleertjes erbij, twijfelen over de hoeveelheid kleding die ze aan moest… Noem het maar op. Bij de jongste twee draaide ik mijn hand er niet meer voor om en maakte me veel minder zorgen om alles. Je weet dan toch dat het allemaal wel goed komt. Al moest Ro nog wel de luiertas controleren, want ik vergat na de geboorte gewoon alles en durfde niet meer op mijn eigen geheugen te vertrouwen.
Wat is je mooiste herinnering uit je eigen jeugd?
Ik kan er niet echt één kiezen. Wat ik heel fijn vond, was dat mijn moeder er altijd voor ons was, zomers buitenspelen tot in de late uurtjes, geheime hutten bouwen, ‘avonturen’ beleven en eigen clubjes verzinnen, met mijn vader filosoferen over het leven en spontaan logeren bij onze opa en oma, de overburen of beste vriendinnetjes. We hadden een heel onbezorgde jeugd en daar ben ik mijn ouders erg dankbaar voor.
Wat neem je mee uit je eigen opvoeding?
De losse houding van mijn ouders: intens kunnen genieten van de ‘kleine dingen’, de natuur ingaan en je verwonderen over wat je tegenkomt, niet te knieperig doen of spontaan een (veel te) duur paar schoenen kopen – gewoon omdat het kan. Natuurlijk is sparen etc. ook belangrijk, maar nu genieten van wat je hebt ook.
Rust, reinheid en regelmaat. Waarheid voor jou of onzin?
Absoluut waarheid. Want hoewel ik soms spontaan op de bank spring om te dansen met de kinderen of in een opwelling naar het strand kan rijden op dinsdagmorgen, vinden we rust, reinheid en regelmaat zeker ook belangrijk. Het gaat dan bijvoorbeeld om vroeg naar huis gaan van een feestje omdat de kinderen op tijd op bed moeten liggen. We merken aan alles dat onze dochters daar behoefte aan hebben en spelen daar op in. Onze tijd komt wel weer.
Jij als mama: dezelfde als wie je was of toch een beetje anders?
Anders, zonder twijfel. Het heeft wel iets langer nodig gehad, ook omdat ik 22 was toen ik June kreeg en lange tijd bleef uitgaan als zij bij haar vader was. Maar inmiddels ben ik veel minder rusteloos, loop ik gerust de deur uit zonder make-up en met een knot op mijn hoofd.. Ik ben gewoon een stuk minder oppervlakkig geworden en dankbaarder ook. Voor mijn jeugd, voor wie ik ben en om me heen heb, voor mijn gezondheid. Daarnaast maakte het een soort oergevoel in me los. Kan veel makkelijker beslissen wie ik toelaat in mijn (gevoels)leven en wie niet meer. Lucht enorm op!
Als je moet kiezen: Joggingpak of strak in de kleren?
Zolang het maar comfortabel zit. Ik wissel het momenteel af. Als ik de deur niet uit hoef een joggingbroek, als ik iets leuks ga doen dan doe ik meer moeite.
Wat is er veranderd in je leven sinds je moeder bent?
Zo’n beetje alles. Op een positieve manier. Ik besefte voor het eerst waar het leven voor mij om draait.
Welke dag in je leven zou je nog eens over willen doen?
De geboorte van June. Vooral omdat ik inmiddels genoeg zelfvertrouwen en assertiviteit zou hebben om de verpleegster tegen te houden.
Als je moet kiezen: newbornshoot of cakesmash fotoshoot?
Lastig! Newborn vind ik echt prachtig, maar cakesmash zo schattig. Laatst zag ik de foto’s van Charlotte (AukjesWereld) en die waren echt geweldig. Zo zou ik ze ook willen 😀
Wat is de mooiste herinnering aan je eigen moeder?
Dat ze er was. Eigenlijk is het zo simpel als dat. Ze nam de tijd om met ons te knutselen, luisterde naar onze verhalen en gaf heel eerlijk antwoord op alles dat we wilden weten.
Hoe wil je dat jouw kindje je als moeder zal herinneren?
Als ambitieus, duidelijk maar relaxed en met een open mind.
Wat is volgens jou het geheim van een goede moeder zijn?
Ik denk dat een goede moeder elke dag opnieuw blijft streven naar de beste opvoeding voor haar kindje. Er is namelijk niet één weg die naar Rome leidt. Misschien heeft jouw zoon juist wel heel veel behoefte aan structuur en is je dochter heel jong zelfstandig. Daar moet je op inspelen, niet op wat de rest van de wereld denkt en vindt. Een goede moeder vertrouwt op haar instinct en weet dat het allemaal wel goed zal komen.
Wat is voor jou het meest ideale leeftijdsverschil tussen kindjes?
We hebben hier van alles wat: aan de ene kant 7-8 jaar en aan de andere kant elf maanden. Ik geloof dat voor beide iets te zeggen valt. Misschien is er ook niet echt zoiets als een ideaal verschil hoor, het draait uiteindelijk toch meer om de match tussen verschillende karakters. Al kan ik me voorstellen dat het als ouder prettig is wanneer je eerste al bijna naar de basisschool gaat wanneer er een baby is. Dan kun je daar weer volledig van gaan genieten.
In welke “dit zal ik nooit doen” valkuil ben jij al gestapt?
Allemaal vrees ik haha. ‘Nooit overstappen op de fles binnen een paar maanden, nooit televisie kijken, nooit plastic speelgoed met irritante melodietjes, nooit fruit of groenten uit potjes, nooit patat, nooit…’ Nou ja, noem ze maar op.
Wat is jouw motto als moeder?
Je bent nooit te oud om te leren. Of het nu gaat om wie Bo/Bokado is (de favoriete YouTuber van June), hoe je een teek verwijdert of waarom onze peuters onder tafel liggen als je ‘poep’ zegt. Gelukkig staat Ro ook zou in zijn ouderschap. We vinden het interessant om van alles te weten te komen over opvoeding, gezond eten en wie de ‘helden’ van onze kinderen zijn. Tegelijkertijd proberen we daar wel nuchter in te zijn. Perfectie bestaat niet en altijd serieus zijn is maar saai.
Lieve Merel, dankjewel voor je oprechte en uitgebreide antwoorden. Ik vind je een prachtig mens. Ik volg je blogs ontzettend graag, omdat je diverse onderwerpen aanstipt op je blog. Je bent open en eerlijk en daar hou ik van! De allereerste keer dat ik je live ontmoette is inmiddels een jaar geleden. Dat was gezellig en enkele weken geleden was dat het weer toen we elkaar wederom zagen op de Negenmaandenbeurs. Ik vind het mooi om te zien dat jij echt voor je blog gaat. Het is geen hobby meer, het is jouw bedrijf. Stoer dat je dat besluit hebt genomen!
Je kunt Merel volgen op Instagram via: @lotus_writings. Wil je op de hoogte blijven van al haar open en eerlijke blogs? Volg haar dan op Facebook.
Liefs Angela
No Comments