Mama vertelt: Als zwanger worden met een IVF traject is gelukt!

Het is de week van de vruchtbaarheid. Freya besteedt hier aandacht aan met de vraag of vrouwen hier open over willen zijn. Het taboe te doorbreken, want zwanger worden is niet voor iedereen zo vanzelfsprekend. Mijn hart werd geraakt deze week, want zeker 15 vrouwen die ik volg via Instagram zijn 1 op de 6. Zo ook Deborah van Beschuitzondermuisjes. Jullie kennen haar verhaal vast nog wel (klik!). Zij deelde dat zwanger worden niet vanzelfsprekend is. Vandaag is zij weer aan het woord met wel heel mooi nieuws!

“Ik werd gevraagd door Angela om een update te geven over onze situatie. Mijn laatste blog is alweer ruim 7 maanden geleden en er is in de tussentijd enorm veel gebeurd! Zoals ik in mijn vorige blog vertelde, beheerde ik het Instagram account ‘Beschuitzondermuisjes’. Mocht je nu druk gaan zoeken op Instagram of je mij kunt vinden, dat gaat je niet lukken hihi. Want sinds een aantal weken heet mijn Instagram account ‘Beschuitmetrozemuisjes’! Ja je leest het goed, MET muisjes!

IVF traject
Destijds stonden wij aan het prille begin van ons IVF traject. Een spannend en heftig traject. We hadden net alle voorbereidende onderzoeken en bijeenkomsten gehad en we waren aan het wachten op ons officiële startsignaal. Dit signaal kwam eind april en daar begon ons traject!

Ik begon met één injectie op een dag, decapeptyl, deze zorgde ervoor dat mijn cyclus stil kwam te liggen. Mijn lichaam mocht zich niet langer meer bemoeien met de aanmaak van eicellen etc. Alles zou vanaf nu geregeld worden met medicatie. Toen deze medicatie goed aansloeg, mochten we een dag na mijn 25e verjaardag starten met de maak van onze baby eitjes. Ik ging er een tweede hormoon injectie bij spuiten. Toen wij nog niet actief bezig waren met onze kinderwens hadden wij bedacht om op mijn 25e verjaardag te gaan voor ons eerste kindje, totdat manlief besloot dat hij er al een paar jaar eerder klaar voor was. Hoe bizar is het dan dat we een dag na mijn 25e verjaardag mochten starten met het maken van ons kindje, alleen dan met een beetje hulp.

Grote teleurstelling
Na een kleine twee weken was mijn lichaam klaar voor een punctie. De eitjes waren mooi gegroeid en klaar om te springen. Nog één injectie pregnyl en ik mocht mij gaan melden voor de punctie. Zondag 29 mei was de grote dag. Ik denk dat wij deze dag niet snel zullen vergeten. Het was heftig, emotioneel, pijnlijk en bijzonder tegelijk. Er werden 21 eicellen gevonden en daar waren wij enorm blij mee! We gingen tevreden en opgelucht naar huis. Een paar dagen later kregen we een telefoontje met de uitslag hoeveel bevruchtingen er plaats hadden gevonden. Helaas kregen we niet heel positief nieuws. Van de 21 eicellen was er uiteindelijk maar één bevrucht. Oh wat waren we teleurgesteld en verdrietig..

Die middag moesten wij ons weer melden in het ziekenhuis waar we een paar dagen eerder de punctie hadden gehad. Het embryootje zag er perfect uit. Scoorde meteen het hoogste cijfer. Dus we moesten wel positief zijn! Het werd teruggeplaatst op de juiste plek en de wachtweken waren begonnen.. Ik voelde mij vanaf dag één helemaal zwanger. Ik praatte tegen mijn buik, wreef er zachtjes over en voelde me echt trots. Wat er ook zou gebeuren, ik heb een klein embryootje in mijn buik. En we konden alleen maar duimen dat we dit wondertje de komende jaren bij ons mochten houden.

De zoveelste zwangerschapstest
Twee weken later zat ik dan weer op het randje van mijn bed. Een potje urine en een zwangerschapstest in mijn handen. Hoe vaak ik zo wel niet heb gezeten de afgelopen jaren, was ontelbaar. Het moment van de waarheid…. Ik was totaal niet zenuwachtig eigenlijk, ik wilde het gewoon weten. Ik durfde niet te hopen. Ik doopte het teststripje in de urine en legde de test aan de kant. Ik was alleen thuis en het leek wel een uur te duren. Na een aantal minuten kon ik niet meer wachten en keek op het testje. Ik zag in de verte een heeeeel licht klein tweede streepje! Zie ik dat nou goed? Echt? Is het streepje niet veel te licht? Zit het er wel echt? Is het geen indrooglijntje? Ik maakte mezelf compleet gek.

De dagen gingen voorbij en iedere ochtend deed ik trouw een testje. Na drie dagen werden de testjes zo duidelijk, dat ik een digitale test van clearblue heb gehaald. Als deze ‘zwanger’ zou zeggen, dan moest het wel echt waar zijn. Zo gezegd zo gedaan, testje gedaan en na HEEELEEE lange minuten kwam er in het venstertje ‘zwanger 1-2’ te staan. JEETJE!!! Ik ben echt zwanger!!!!

Verrassing voor manlief
Jullie zullen je wel afvragen, waar is je man in dit hele verhaal? Nou die wist nog helemaal van niets, haha. Ik heb het donderdag, vrijdag en zaterdag geheim gehouden. Zondag deed ik de clearblue test en ik wou het op een speciale manier vertellen. Ik had al wat maandjes contact met een fotograaf. Ze zou het moment fotograferen als ik het manlief zou vertellen. Zaterdag op zondag nacht heb ik contact met haar opgenomen of het misschien uit kwam dat we die zondag ergens zouden afspreken. Met een smoes heb ik die middag manlief in de auto gezet. Hij wist van helemaal niets. Ik was stikzenuwachtig! Hoe zou hij reageren? Zal hij boos zijn omdat ik hem (nog) niets heb verteld? Moet hij huilen? Hoe reageer ik? Oooh wat spannend!

Het moment was FAN-TAS-TISCH. Ik had bordjes gekocht en we moesten van de fotograaf iets liefs voor elkaar opschrijven. Manlief schreef op zijn bordje ‘Een geweldige vrouw’. En ik schreef op mijn bordje ‘Je wordt papa!’. We stonden tegenover elkaar en we draaide tegelijk onze bordjes om. Je zag manlief lezen, naar mij kijken, nog eens lezen, nog een keer kijken en nog eens lezen om vervolgens vol ongeloof te vragen of ik serieus was. ‘Ja schat! Je wordt echt papa! Wij zijn zwanger!!’. En daar waren de tranen, we knuffelde elkaar en lachten. Ik moest het bewijs natuurlijk meteen leveren, mijn hele handtas zat vol met zwangerschapstesten en we stonden samen vol ongeloof alle testen te bekijken. Wauw, dit was zo ontzettend gaaf om te doen en de foto’s die we nu hebben zijn voor ons onbetaalbaar.

je-wordt-papa

De blauwe of toch een roze wolk?
We zaten compleet op een roze wolk. Die week hebben we het meteen aan onze ouders, familie en beste vrienden vertelt. Ik heb nog nooit zo vaak mensen aan het huilen gekregen. Een aantal weken later hadden we onze eerste echo en wat waren we trots. Een mooi kloppend hartje met een super mooi kindje. De termijnecho vervolgens was perfect en vanaf toen mocht de rest van de wereld het ook weten. Wij worden papa en mama! De reacties waren hartverwarmend en super fijn. Mijn buikje begon al snel te groeien en wat was ik trots. Rond 16 weken hebben we een geslachtsbepaling laten doen en kregen wij te horen dat wij papa en mama worden van een meisje! Totaal niet verwacht, want vanaf de eerste dag waren wij er van overtuigd dat het een jongetje zou zijn. Ik had bijna alles al blauw geschilderd omdat ik er zo overtuigd van was, gelukkig heb ik dat gelaten. Onze wereld kleurt roze.

Ruim over de helft
We zijn ondertussen ruim 24 weken zwanger van ons meisje en alles verloopt super. Ze is lekker beweeglijk, ik geniet van alle schopjes en plopjes in mijn buik en ik geniet van mijn man die glundert van oor tot oor als hij mij ziet met mijn babybuik. Over ongeveer 16 weken hebben we gewoon een klein meisje  waar we zo ontzettend hard voor hebben gevochten. Achteraf was het de jaren allemaal waard, alle pijn, verdriet, wachten, onderzoeken, onzekerheid.. Ze is nu al perfect!

Deze week is het de week van de vruchtbaarheid. Ik ben vrij open over ons traject. Ons verhaal deel ik met iedereen en wij zijn dankbaar dat we nu uiteindelijk onze grootste wens mochten vervullen. Ik weet dat ik veel volgers heb die mijn verhaal als voorbeeld zien en dat vind ik zo ontzettend mooi. Ik wil jullie allemaal een hele dikke virtuele knuffel geven. Ik kwam van de week een gedicht tegen die ik vorig jaar zelf tegenkwam en deelde op mijn Instagram account. Speciaal voor alle wensmama’s.”

gedicht

 

Bewaren

Liefs Angela

You Might Also Like

1 Comment

  • Reply
    Bertine
    6 november 2016 at 19:27

    oh wauw, die fotoshoot: geweldig! moet er bijna van huilen (het helpt ook niet mee dat ik ook zwanger ben natuurlijk maargoed…)
    wat fijn dat jullie een wondertje mogen verwachten, helemaal na alles wat jullie ervoor hebben gedaan! knap dat je zoiets bespreekbaar maakt!

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd