Het is zó anders! Zwangerschap 1 vs. zwangerschap 2

Je zou denken dat je het klappen van de zweep wel kent als je al een zwangerschap achter de rug hebt. Dat je dan ook niet meer zo zenuwachtig bent of twijfelt, omdat je weet hoe het is. Uhm… in mijn geval klopt dat niet. Deze zwangerschap is op álle vlakken zó anders dan mijn eerste zwangerschap.

Zwanger en een dreumes
Het allergrootste verschil is natuurlijk dat er een dreumes van 1,5 jaar in huis is. Zij loopt rond, rent, gooit met speelgoed, pakt alle boekjes uit de kast en komt ze bij mama brengen. Of ze klimt op de bank en gaat op mij springen, dat is vooral ook favoriet. Heel logisch allemaal, maar dat trek ik niet altijd, omdat ik zo moe ben. Lang leve de televisie, ik kan Bumba gewoon niet meer zien…. Daarnaast gaf ik natuurlijk enorm over dat er zelfs medicijnen nodig waren om dat tegen te gaan. Die eerste 12 weken waren gewoon niet tof, echt genieten kon ik niet. Naomi kwam, als ik moest overgeven, bij mij in de wc en wreef met haar handjes over mijn rug. Dat is echt de omgekeerde wereld. Bij mijn eerste zwangerschap gaf ik ook over, maar dat was alleen maar met het avondeten. Dat hield ik gewoon niet binnen en ook koken was drama, omdat ik de geur van vlees niet fijn vond.

Uitslapen, wat is dat?
Waar ik bij mijn eerste zwangerschap heerlijk uit kon slapen, de hele dag onder een dekentje kon liggen met Netflix of een goed boek, kan dat nu echt niet. Onze wekker heeft een naam: Naomi. Met een beetje geluk is het 7:00 uur, maar vaak toch 6:15 uur. Iets te vroeg als je het mij vraagt, maar hee je raakt eraan gewend soort van.

Fantaseren en kopen
Mijn eerste zwangerschap was ik al druk aan het nadenken over de babykamer en kocht ik allemaal spulletjes. Ook gingen we alle spullen bij mijn nichten ophalen, zij wilden er van af en ons maakten ze er erg blij mee. De kinderwagen hadden we ook al snel gekocht en het kamertje was met 16 weken zwangerschap zo goed als klaar. Op dit moment ben ik 14 weken zwanger en weet ik welke commode ik wil en de kleur voor in het kamertje, maar dat is het. De koopdrang is er ook gewoon niet, omdat we al zoveel spullen hebben van Naomi. Ik heb wel een wensenlijstje van de spullen die ik wil, deze deel ik binnenkort op mijn website 😉

Naïef, naïever, naïefst
Ik was twee jaar geleden naïef en niet zo’n beetje ook… Ik was er helemaal niet mee bezig dat ik een miskraam kon krijgen in die eerste weken, dat de 20-wekenecho gewoon goed zou zijn en zo kan ik nog wel even doorgaan. Natuurlijk weet je het ergens wel, maar ik zat op een mega grote roze wolk. Ik genoot van mijn groeiende buik, van iedere beweging in mijn buik enzovoorts. Zelfs toen we het nieuws kregen met 30 weken zwangerschap dat Naomi niet goed groeide, bleef ik vol vertrouwen en zat het gewoon goed voor mijn gevoel. Ook al had ik mijn zwangerschapsverlof totaal anders voorgesteld, ik genoot! Er zijn genoeg tranen gevloeid overigens en ik heb ook momenten gehad dat ik wel bang was, maar die verdwenen ook weer zo snel als dat ze kwamen. De steun die we hadden bij elkaar, onze dierbaren en bij God waren erg fijn.

Nu ben ik helemaal niet naïef. Vanaf het eerste moment van de positieve test was ik uiteraard dol bij, maar ook meteen kwamen de zorgen. De afgelopen maanden heb ik een hoop verhalen gehoord van mensen die ik ken met miskramen, maar ook met kindjes die net voor de 24 weken in de buik overleden. Vreselijk, een nachtmerrie voor die ouders en dierbaren. Hoewel je daar niet aan moet denken, doe je het onbewust toch, zeker toen ik ook bloed verloor. Alsof ik mij deze zwangerschap pas écht realiseer hoe bijzonder het is om zwanger te zijn. Dat het überhaupt mag lukken om zwanger te worden en je een kindje mag voldragen en het leven mag geven. Iedere echo was ik zenuwachtig en niet zo’n beetje ook. Het klinkt misschien gek, maar nu Naomi hier rondloopt besef ik pas echt dat er weer zo’n prachtig mensje in mijn buik groeit. Een lief klein meisje of jongetje die druk aan het groeien is om over 6 maanden op de wereld te komen. Naïef ben ik dus echt niet meer.

Het lijkt nu misschien alsof ik niet geniet van deze zwangerschap, maar dat doe ik zeker wel hoor! Ik vind het fantastisch om zwanger te zijn. Om af en toe al plopjes te voelen van onze zoon of dochter. Ik geniet ook van mijn groeiende buik, het hartje luisteren bij de verloskundige en de echo’s. Het is alleen dat er af en toe wat door je hoofd schiet en daar doe je erg weinig aan. Die hormonsters werken natuurlijk ook niet mee…..

Voor mij is deze zwangerschap dus heel anders. Hoe is dat voor andere mama’s? Had jij dat ook of helemaal niet?

Foto bovenaan het artikel is mijn buik toen ik 35 weken zwanger was van Naomi.

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Liefs Angela

You Might Also Like

5 Comments

  • Reply
    Anne
    5 december 2016 at 08:23

    Ik kan het me helemaal voorstellen. Alles behalve vanzelfsprekend een zwangerschap. En dat onzekere, hoort er gewoon bij denk ik. Juist omdat je nu weet hoe bijzonder het is. Bij je eerste zwangerschap is er eigenlijk ook niet echt iets tastbaar.. nu zie je bij je 2e zwangerschap een kleine peuter rondhobbelen waardoor het tastbaarder is denk ik! Hoe vind naomi het dat ze grote zus word?
    Anne onlangs geplaatst…Dreumesstreken.My Profile

    • Reply
      Angela
      5 december 2016 at 16:35

      Ja je hebt gelijk Anne, het is gewoon tastbaarder 😉 Naomi snapt dat helemaal nog niet, daar is ze ook te klein voor. Ze wijst naar mijn buik en zegt: baby. Of naar haar eigen buik en zegt dan ook baby. Ze is natuurlijk nog maar 1,5. Ik denk dat een kindje van vier het pas echt snapt, tenminste ik was vier toen mijn broertje geboren is en mijn moeder zei dat ik het toen heel goed snapte.

  • Reply
    Nicole
    5 december 2016 at 12:01

    Oh dat herken ik wel, mijn peuter kan al veel zelf maar vraagt nog steeds enorm veel aandacht. Tel daarbij op dat ik in mn eerste trimester na bijna 3 jaar weer ben gaan werken en je snapt dat ik kapot ben telkens. Ook was ik inderdaad naiever die eerste zwangerschap en nu heel onzeker. En heb nog niets gekocht.
    Nicole onlangs geplaatst…Kerstfilms op Netflix: de leukste op een rijMy Profile

  • Reply
    Jodi - liefthuis
    5 december 2016 at 18:47

    De zorgen zijn logisch…je weet zoveel beter wat je er voor terug krijgt wat het ook spannender maakt. Ik ben wel heeel benieuwd naar de commode en de kleur op de muur
    Jodi – liefthuis onlangs geplaatst…Lieve Roosje…- Papa beschrijft de heftige bevalling van Roosje…My Profile

  • Reply
    Charlotte
    5 december 2016 at 19:21

    Hihi ja herkenbaar hoor. Bij mij is het ook anders. Ook een stuk minder naïef en vind het ook een stukje zwaarder met peuter inderdaad. Iedere zwangerschap is toch weer heel anders…
    Charlotte onlangs geplaatst…Dezelfde naam als het kindje van vrienden, ja of nee?My Profile

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd