Ik heb ontslag genomen

Mijn hoofd stroomt over met allerlei gedachten. Mijn buik heeft een vreemde kriebel. En van mijn gezicht is alleen maar blijdschap te lezen. The word is out! Ik heb ontslag genomen. Een enorme last die van mijn schouders is gevallen. Niet eerder besefte ik dat dit een enorme last was die ik bij mij droeg. Tot het moment dat ik huilend op de bank zat en het allemaal niet meer wist. Dit was hét moment dat ik eigenlijk al langer uitstelde. Ik moest een keuze maken, want dit kon zo niet langer.

Maak die keuze nu eens
Een innerlijke strijd die ik best wel heftig vond. Moest ik dit wel doen? Je zit toch goed bij Zuidwester? Weet je wel wat je weggooit? Wat als het allemaal ineens minder wordt? Er werd enorm gespeeld met mijn gevoelens. Ontzettend irritant, maar blijkbaar is dat nodig ofzo. Lang leve goede gesprekken met dierbaren. Met mijn man, vriendinnen, andere ondernemers, enkele collega’s en niet te vergeten met God. Al die gesprekken en gebeden waren nodig om het besluit te nemen. Het is een sprong in het diepe, want alle zekerheid die ik heb, zeg ik op. Alhoewel, hoeveel zekerheid heb je in het leven? Maar je snapt vast wat ik bedoel.

Toen ik alleen maar dacht aan mijn droomleven wist ik het gewoon. Mijn hart ligt ergens anders. Ik heb een droom en die wordt alleen werkelijkheid als ik er echt voor ga. De passie voor de zorgorganisatie is niet verdwenen. Zuidwester is een fijne werkgever waar ik enorm veel kansen heb gekregen. Zes jaar geleden startte ik daar met een kleine rugzak en ik vertrek straks met een koffer vol kennis, ervaring en herinneringen. Met een traan en een lach neem ik afscheid. Echt waar.

Opgelucht
Het is nog een klein beetje onwerkelijk en ergens voelt het ook zo gewoon. Zes jaar geleden kwam ik op 5 februari in dienst, zes jaar later nam ik op die datum ontslag. Ironisch he? Ik ben enorm opgelucht dat ik het nu kan delen. Dat ik het niet meer voor mij hoef te houden. Het was maar een paar dagen, maar als je heel graag dingen deelt, dan is dat enorm moeilijk. Hoe meer ik erover nadenk, hoe vreemder het is dat het zo gewoon voelt. Ik heb gewoon mijn baan opgezegd en dat is verre van gewoon. Misschien komt het omdat dit de enige stap is die ik voor mezelf kon maken. Een stap richting de toekomst, richting het ondernemerschap. Nog meer daarover te leren, mijn blog te laten groeien en te schrijven voor ondernemers die dit echt kunnen gebruiken. Ik heb er zoveel zin in, dat is niet in woorden uit te drukken.

Aftellen
Ik heb genoeg uren dus ik zou al eerder kunnen stoppen. Dat ga ik echter niet doen, want ik zit mijn opzegtermijn, plus nog iets meer, uit. Ik wil het goed achterlaten en afsluiten, want dat voelt goed. De vacature staat snel online en ik hoop dat we tijdig een vervanger vinden. Iemand die ik nog een maand in kan werken, zodat ik alles kan overdragen. Op 30 april is dan echt mijn laatste werkdag. Tot die tijd bouw ik rustig verder door aan mijn bedrijven. Plant ik hier en daar zaadjes en kan ik wellicht ook al wat oogsten. 2019 is nu al een mooi jaar, kan niet wachten wat het mij en mijn gezin nog meer gaat brengen.

Dus…. als jij of iemand die je kent op zoek is naar een tekstschrijver, je weet wie je moet aanbevelen he? 😉 Ga naar www.angelalodder.nl.

Let’s do this!

Liefs Angela