Help! Een flesweigeraar

Ik had nooit gedacht dat onze kinderen de fles zou weigeren. Ik had gewoon niet nagedacht over die optie. Stom natuurlijk, want net als uit de borst leren drinken, moeten ze dat ook uit de fles. We oefenden wel trouw, vanaf vier weken oud met afgekolfde melk. En toen… toen waren we wat lakser geworden, gestopt met oefenen én kwam de drie maanden in zicht. Drie weken voordat ik ging werken hadden we flesweigeraar genaamd Naomi. Zij is niet de enige, want ook Daniël weigert de fles. HELP!

Denk dat ik wel uren op Google heb gezeten om te lezen over baby’s die de fles weigeren en op forums heb gekeken om tips van anderen te lezen. Ook besloot ik de lactatiekundige te bellen: Helaas komt het soms voor dat baby’s de fles weigeren. Dat kan voor ouders erg vervelend zijn. Gelukkig komt het ook regelmatig weer goed. Weigert je kindje de fles, probeer dan niet te wanhopen. Tussen de 8 en de 12 weken, komt het veel voor dat baby’s die borstvoeding krijgen de fles weigeren. Baby’s hebben rond die periode door wat ze in hun mond stoppen, aldus de lactatiekundige. Zij gaf ook nog als tip om geen andere spenen te kopen, juist omdat er eerst wel uit de fles werd gedronken. Een echte flesweigeraar duld geen enkele speen en had ook nooit eerder uit een flesje gedronken.

Oké, het komt regelmatig weer goed en niet wanhopen, dat is makkelijk praten?! Dat betekent dus dat er ook situaties zijn waarin dat niet goed komt. En dat wanhopen dat ging bij mij zo: Hoe moet dat dan als ik drie dagen ga werken? Ik wil niet stoppen met borstvoeding geven, maar kan ook niet heen en weer om te voeden? Wat als ik moet stoppen met werken, omdat mijn kind anders verhongert? En de tranen vloeiden rijkelijk bij mij, ik zag alleen maar doemscenario’s voor me. Stephan vond dit uiteraard ook niet fijn, maar maakte niet van een mug een olifant, zoals ik deed. Hij bleef rustig en we zouden het blijven proberen. Gelukkig had hij op dat moment drie weken vakantie en konden we dit echt samen doen.

Een lijstje van wat wij probeerden:

• De oma’s een flesje laten geven, want bij Stephan weigerde ze ook en bij mij al helemaal natuurlijk;
• Fles rustig aanbieden, eerst de speen op de lippen en wachten tot de mond open ging;
• Even op Stephan zijn vinger zuigen en dan vervangen door de fles;
• Eerst foppen met de borst en snel de fles er in;
• Verschillende houdingen, zittend met het ruggetje tegen ons aan op schoot of liggend in de box;
• Verse afgekolfde melk, want uit de koelkast of diepvries smaakt het anders;
• Variëren met temperatuur, iets kouder, iets warmer;
• Fles geven als ze nog slaperig is in haar slaapkamer;
• Haar afleiden;
• Speen in mijn bh dragen, zodat deze minder naar plastic smaakte;
• Speen warm maken onder de kraan;
• Zelf niet in de ruimte zijn, zodat je baby je niet kunt ruiken, je niet hoort en je aanwezigheid niet voelt. Gevolg: ik zat boven te huilen, omdat ik aan Naomi hoorde dat ze echt honger had. Ondertussen waagde Stephan beneden een poging.

Is het gelukt bij Naomi?
Op een ochtend na ruim twee weken oefenen, werd ik wakker en zag op de babyfoon dat Naomi langzaam aan het ontwaken was. Ik besloot snel een fles te pakken met een beetje melk en die in haar mond te stoppen. Het was pikdonker in haar kamer en ze dronk! Ik riep Stephan snel voor meer melk en ook dat dronk ze op. Helaas was het van korte duur, want ze kreeg het door. We waren wel opgelucht dat ze wel wist hoe het moest. Met doorzettingsvermogen zouden we er vast komen. Onze succesformule was liggend in de box met de boxmobiel aan en de speen warm maken onder de kraan. Op die manier dronk ze en dit hebben we een hele tijd zo volgehouden. Bij de oma’s dronk ze wel gewoon zittend op schoot, dus dat was fijn! We besloten, omdat Stephan toch vakantie had, door te blijven gaan met de fles en niet maar één keer per dag. Ik kolfde al mijn melk af, behalve in de avond en in de nacht en Stephan gaf dan het flesje.

En Daniël dan?
Het zou ons geen tweede keer overkomen dat we een flesweigeraar zouden krijgen. Mis! Daniël weigert de fles ook. We zijn zelf laks geweest door het niet meer aan te bieden. Het ligt niet alleen daar aan, want ook hij is bijna 3 maanden en weet het verschil tussen borst en speen prima. En geef hem eens ongelijk, plastic smaakt toch nergens naar. Neemt niet weg dat de paniek weer ontstond en de tranen achter mijn ogen prikten. Het moest ons weer een tweede keer lukken. Daniël is rustiger dan Naomi, accepteert dingen sneller en dus ook de fles. Als hij echt honger heeft en ik absoluut niet in de buurt ben, dan drinkt hij wel. We zijn al dagen bezig met twee keer per dag een flesje. Dit blijven we doen tot ik ga werken, want anders gaat het misschien weer mis.

Herkenbaar of juist niet? Heb jij nog andere tips voor mama’s? 

Bewaren