Het is een veelgestelde vraag aan mij; hoe hou je het al die maanden vol? Eerlijk gezegd vraag ik me dat zelf ook geregeld af. Ik zit er namelijk ook vaak doorheen, doe lelijk naar mijn man om niks, dan moet ik ineens weer huilen én op een ander moment wil ik het liefst gillen. Verre van relaxt, maar ik ben ook maar een mens denk ik dan. De ene nacht is overigens beter dan de andere nacht hoor. De nachten dat hij twee keer komt en snel slaapt, zijn een cadeautje. Alleen zijn er ook momenten dat ik er wel zes of zeven keer uit moet. Toch zijn er wel wat dingen die mij helpen om te dealen met die gebroken nachten.
Op tijd naar bed gaan
Natuurlijk wil ik ook het liefst die film nog kijken of de laatste aflevering van Grey’s Anatomy. Nog even die blog afmaken of een tijdschrift lezen. Soms doe ik dat ook, maar vaak heb ik er midden in de nacht spijt van. Dus op tijd naar bed is toch wel heel belangrijk.
Niet stil staan bij hoe laat het is
Er is niks vervelender dan bedenken hoeveel uur je nog kunt slapen. Ik doe dat op de een of andere manier altijd. Ik ben dat mezelf aan het afleren, omdat ik er erg onrustig van word. De ene dag gaat het beter dan de andere dag. Maar iedere dag dat het lukt is er eentje!
Social Media en Whatsapp
Er is niets slechter dan op je telefoon voordat je gaat slapen. Midden in de nacht vast ook niet. Geloof me, midden in de nacht is het voor mij een uitkomst als hij alleen bij mij rustig in mijn armen kan liggen.
Hup tepel erin!
Ik ben de moeilijkste niet. Zeker die eerste maanden voedde ik gewoon altijd. Na maximaal 25 minuten lag hij dan weer in bed. Dat vond ik makkelijker dan met hem rondlopen. Vanaf een maand of 8 ben ik daar mee gestopt. Althans, hij krijgt 1 voeding midden in de nacht als hij wakker wordt. De andere keren probeer ik met hem rond te lopen om hem vervolgens weer weg te leggen. Als dat niet werkt, dan wil ik hem toch nog weleens proberen te voeden. En natuurlijk maak ik dan Stephan wakker, want hij krijgt Daniël sneller in bed op zo’n moment.
Je hart luchten
Wat mij enorm helpt is mijn hart te luchten. Dit doe ik in gebed, maar ook tegen vriendinnen. Het is zo fijn als je gewoon even kan spuien. Op de een of andere manier lucht dat op en kun je toch weer even door.
Accepteren, het is een fase
Zo’n dooddoener en ik hoor hem liever ook niet. Toch is het waar. Het gaat een keer over. Wanneer? Tja, dat is een ding he. Dat weet je helaas nooit. Naomi sliep na 10 maanden door uit zichzelf. Ik had echt van alles geprobeerd, van papflessen tot aan flesjes afgekolfde melk. Niks hielp, dus bij Daniël ben ik daar niet eens aan begonnen. Ik probeer te accepteren dat het nu eenmaal zo is. En ook hier geldt, dat lukt de ene keer beter dan de andere keer.
Bovenstaande lukt dus lang niet altijd. Het ene moment kan ik er prima mee omgaan en het andere moment absoluut niet. Op dit moment hebben we een aantal goede nachten achter de rug. Verbaasd ben ik, want het enige dat we nu anders doen is een balsem smeren; de Booboo balsem slaap lekker. Over een aantal dagen komt daar een blog over online! Is het toeval of toch niet? Ik ga mijn ervaring delen.
De foto bovenaan dit artikel komt van Shutterstock.
Liefs Angela
No Comments