Ik ben geboren met een grote moedervlek

Laatst las ik ergens dat maar 1% van de baby’s geboren wordt met een moedervlek. De medische naam hiervoor is congenitale naevus. Zo’n 27 jaar geleden was er nog een stuk minder bekend over de aangeboren moedervlek, dan nu. Ik ben er dus ook mee geboren. De moedervlek ontstond dus al toen mijn moeder zwanger was van mij. Hij kan roze tot bruin gekleurd zijn en heeft een bobbelig oppervlak. De moedervlek groeide mee terwijl ik groter werd. Hij zit op mijn rechterwijsvinger onder het eerste vingerkootje, zoals je hierboven op de foto kunt zien bij mini Angela.  Ik was ‘bang’ dat Naomi en Daniël ook een moedervlek zouden krijgen. Niet dat het per se erfelijk is, maar toch. Zij hebben er beide geen gekregen overigens!


Controle is belangrijk

Bij een aangeboren moedervlek is er een teveel aan pigmentvormende cellen in de huid. Het is niet duidelijk waarom de afwijking ontstaat, maar het ontstaat al tijdens de zwangerschap. Erfelijkheid lijkt geen grote rol te spelen. Zo’n moedervlek is niet ernstig, maar je moet het wel goed in de gaten houden. Daarom liep ik voor controle tot en met mijn 16e in het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. In het begin op redelijk intensieve controle en later wat minder. Vanaf mijn zestiende moest ik het zelf in de gaten houden en aan de bel trekken als ik het niet vertrouwde. Ik heb die moedervlek nooit als vervelend ervaren. Ik vond hem niet mooi, maar ook niet zo storend. Ik ben er ook nooit mee gepest gelukkig. Op zich viel hij niet eens zo op. Als ik foto’s van mezelf terugkijk in mijn baby en kindertijd, dan vind ik het nu gek om het te zien. Dan denk ik: Oja, dat is waar. Ik had daar een moedervlek.

Had? Ja, want ik heb hem weg laten halen. Ik deel mijn ervaring omdat iemand er wellicht iets aan heeft.

Weg laten halen
Inmiddels is dat al ruim zeven jaar geleden. Dat had een reden. Moedervlekken moet je altijd in de gaten houden. Je moet letten op verandering in: kleur, dikte, vorm, bultjes, blaasjes, haartjes. Alles wat er maar op duidt dat anders is als normaal, is reden om een bezoekje te brengen aan de huisarts. Ik bracht dus een bezoekje aan de huisarts is november 2009. Aangezien huisartsen van dit soort moedervlekken te weinig kennis hebben, werd ik doorgestuurd naar het Erasmus MC in Rotterdam.

De dermatoloog keek zo eens naar mijn dossier en naar die moedervlek en zag inderdaad dat hij wat dikker was geworden, meer haartjes erop zaten, bultjes en blaasjes en korstjes bloed. Ik krabde hem namelijk open. De moedervlek jeukte als een gek. Verder was er, voor zover hij kon zien, niets aan de hand. Gelukkig maar, toch wilde ik hem weg hebben. Ik had al die 19 jaar geen last gehad van dat ding en nu ineens wel. De gedachte dat het een melanoom (huidkanker) kon worden, zat me niet lekker. Die kans is bij zulke moedervlekken een stukje groter namelijk. Op zijn advies kreeg ik een zalf mee tegen de jeuk en moest ik nadenken of ik hem echt wel weg wilde halen. In december volgde dan een telefonisch consult.

De weken verstreken en de zalf hielp zeker tegen de jeuk. Echter stond mijn besluit vast, ik wilde hem weghalen. Ik besprak het ook nog eens met mijn ouders en die stonden achter mij. Ik was immers de 18 gepasseerd, dus ik mocht er ook zelf over beslissen. Nam niet weg dat ik het heel erg spannend vond en ook wel doodeng. Het zou mijn eerste operatie worden namelijk. Daarnaast had ik er 19 jaar geen last van gehad. Maar bovenal het hoorde gewoon bij mij. Het telefonische consult volgde en ik gaf mijn antwoord aan de dermatoloog. Hij snapte mij volledig en we planden een afspraak in om de operatie te bespreken.

Eerste afspraak voor de operatie
Ik vond het toch best spannend die eerste echte afspraak. Ik wilde ook wel dat het mooi gedaan werd, want een litteken zou ik sowieso krijgen. Twee zelfs, omdat ze op die plek natuurlijk wel huid moesten terugzetten. Bij grote moedervlekken halen ze de huid meestal weg bij je bil, bovenbeen of je lies. In mijn geval schraapten ze een stuk huid weg van mijn rechter onderarm. Het idee van schrapen klonk mij erg naar, moest meteen denken aan een kaasschaaf en zei dat dus ook. De plastisch chirurg moest lachen en vertelde dat ik het ook gewoon zo moest zien. Het zou een dagopname worden. Binnen 75 minuten zou het gepiept moeten zijn.

Operatie
Op 4 maart 2010 ben ik geopereerd. Mijn vader en een vriendin gingen mee. De operatie duurde echter langer dan gepland. De verdoving werkte bij mij helaas niet zo goed. Op het moment van snijden voelde ik dat dus ook en moest er verdoving bij. Dat moet inwerken en dat kostte nog meer tijd. Tot twee keer toe werd er verdoving bijgezet. Toen de operatie eenmaal echt kon beginnen waren we al een hele tijd verder. Eerst werd het stuk huid van mijn onderarm weggehaald. Daar werden gaatjes in gemaakt zodat het kon ademen en het werd goed bewaard zodat ze het konden terugzetten. Vervolgens werd heel zorgvuldig de moedervlek weggesneden. Precisiewerkje, want het is lastig te zien of ze de gehele moedervlek weg konden halen. Er werd namelijk exact langs de rand van de moedervlek gesneden. De operatie verliep voorspoedig. Ze lieten mij de moedervlek nog even zien, voordat hij in een potje werd gestopt voor onderzoek. Ze wilden natuurlijk wel weten of er kwaadaardige kankercellen in zaten.

Na ruim 3 uur kwam ik weer terug. Een stukje later dan de geplande 75 minuten. Pijn had ik nog niet, maar daar zorgde de paracetamol ook voor. Wel zou ik hulp nodig hebben bij douchen, mijzelf aankleden en naar de wc gaan. Ik was immers ook rechts, dus ik kon tijdens mijn HBO studie Communicatie ook geen aantekeningen maken, maar daar heb je vriendinnen voor. De eerste tijd hielp mijn moeder mij met douchen e.d. en uiteindelijk word je wel handig in het gebruik van 1 arm. Ik droeg vaak rokjes en jurkjes zodat ik wel zelf naar de wc kon gaan.

Genezingsproces
Ik moest de eerste tijd veel op controle en mijn verband vervangen. Het was erg handig dat ik in Rotterdam studeerde, dat scheelde toch weer een paar ritjes. Ze moesten bekijken of het litteken goed genas en of de huid op mijn rechterwijsvinger goed zou aanhechten en niet zou afsterven. Daarom zaten er ook gaatjes in, zodat het kon ademen. Het litteken op mijn onderarm genas niet zo heel mooi helaas. Ik kreeg daarom ook extra dikachtige pleister (sorry ben de benaming kwijt en kan het online niet vinden), waardoor die huid weer netjes dun zou moeten worden. Het hielp een beetje, maar niet volledig. Niets aan te doen, dat heeft te maken met je huid en mijn huid reageert blijkbaar niet zo goed op operatielittekens.

Naarmate de tijd verstreek, genas de plek waar de moedervlek zat, wel erg mooi. Wel zijn er nog hele kleine moedervlekjes te vinden op de rand. Ze konden dit nog wel weghalen, maar ik vond het wel prima zo. Hoe hebben ze dat niet kunnen zien dan? Zodra ze aan het opereren zijn komt er veel bloed bij kijken, moedervlek weefsel is niet anders dan huidweefsel. Ze hebben exact op de rand gesneden, maar tijdens het genezingsproces zijn er toch weer wat moedervlekjes ontstaan buiten die rand. Daar zat toch nog moedervlek weefsel. Uit het ondrrzoek onderzoek kwam dat de moedervlek geen kankercellen bevatte.

Rare gewaarwording
Ik heb het en hele tijd een raar gezicht gevonden. Daar zat een moedervlek die gewoon bij mij hoorde. Alle foto’s die tot en met mijn 19e gemaakt zijn, die zijn met moedervlek. Gek dat de rest van mijn leven dat niet meer te zien zal zijn. Als ik nu mijn babyfoto’s terugkijk, dan vind ik het gewoon weer gek! Alsnog ben ik blij met mijn keuze hoor, het voelde gewoon niet goed.

En zo ziet het er nu uit:

Ik ben blij dat ik hem weg heb laten halen. Ik zou het zo weer doen. Dus mocht jij twijfelen? Wellicht heb je iets aan mijn verhaal.   Behoor jij ook tot die 1% of ken jij iemand?

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Liefs Angela

You Might Also Like

3 Comments

  • Reply
    Nicole
    26 juli 2017 at 05:32

    Milo heeft moedervlekjes, van die kleintjes en die zijn niet bol. Had er eigenlijk nooit zo over nagedacht!
    Nicole onlangs geplaatst…Weekend vlog #3 | Date night & shoppenMy Profile

  • Reply
    Mathiske -gelukineenrompertje-
    26 juli 2017 at 16:26

    Bij mijn geboorte geen moedervlekken, nu heb ik er wel meer dan gemiddeld en Paul nog meer. Emily krijgt ook nu pas moedervlekken. Ik heb er met de tijd al wel een paar weg moeten laten halen omdat ze op onhandige plaatsen zaten, gelukkig nooit wat kwaadaardigs. Goed dat je je verhaal deelt
    Mathiske -gelukineenrompertje- onlangs geplaatst…Floor| wishlist voor babyboy My Profile

  • Reply
    jodi - liefthuis
    26 juli 2017 at 20:02

    Ik zit nu helemaal onder nu, maar volgens mij had ik er geen als baby.
    jodi – liefthuis onlangs geplaatst…Wat begrijpt onze spruit van de zwangerschap???My Profile

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd