Vaak wordt gezegd dat een geboorteplan onzin is. Je weet namelijk nooit hoe je bevalling loopt, dus wat heb je dan aan zo’n plan. Dat is dan de veel gehoorde redenatie. Mijn beide bevallingen waren totaal anders. Bij Naomi vulde ik er online eentje in, die downloadde ik en hup dat was het dan. De volgende keer zou ik het écht anders doen. Ik dacht er de tweede keer serieus over na en besprak hem volledig met mijn verloskundige. Het volste vertrouwen had ik in hen, want… dit keer zouden zij wél bij mijn bevalling zijn. Niet ineens een onverwachtse inleiding met 37 weken zwangerschap, in een ziekenhuis met een verloskundige die ik nog nooit had gezien. Overigens een prima bevalling hoor! Maar zoals alles met een eerste keer, er zijn altijd dingen die anders/beter kunnen.
Geen onzin
Ik vind het absoluut geen onzin om er eentje te schrijven. Uiteraard deel ik de mening dat je nooit weet hoe je bevalling loopt. Je hebt het niet altijd voor het kiezen namelijk. Als je een spoedkeizersnede krijgt, dan kun je moeilijk zeggen: “ja maar in mijn geboorteplan staat dat ik dat niet wil, dus verzin maar wat anders”. Dan gaat die spoedkeizersnede gewoon gebeuren. Maar.. je kunt wel aangeven wat je fijn vindt als je een (spoed)keizersnede zou krijgen. Bijvoorbeeld; direct huid-op-huid met je partner als dat met jou niet meteen kan. Of als je wil dat de navelstreng pas doorgeknipt wordt door je partner als hij volledig is uitgeklopt. Dat is heel mooi, maar onmogelijk als je kindje niet meteen huilend geboren wordt. Kortom een geboorteplan is in mijn ogen een plan dat jou helpt om je bevalling zo fijn mogelijk te laten verlopen. Dat je hebt nagedacht over wat jij fijn vindt, of dat nu thuis of in het ziekenhuis is.
LEES OOK: Mijn geboorteplan + tips!
En… was mijn geboorteplan zinvol?
Ja hij was zinvol en ik zou hem zo weer gebruiken bij een volgende bevalling als die er zou komen. Toch zijn de volgende dingen niet gegaan zoals ik had geschreven.
- Een rustige omgeving met muziek.
- Dit had ik thuis wel, maar vanaf het moment dat ik in de auto stapte, was die behoefte er totaal niet meer.
- Ik wil persen op de baarkruk
- Dat heb ik inderdaad gedaan. Welgeteld 1 wee en daarna riep ik heel hard dat mijn benen te zwaar waren. Overigens stelde de verloskundige nog voor dat ik ook staand mocht bevallen, vond ik heel lief. Ik had mijn weeën ook staand opgevangen, maar dat zag ik niet zitten. Ik wilde liggen.
Is dat erg? Nee zeker niet, want het was precies zoals ik wilde. Alle punten die verder in mijn bevalling stonden, zijn precies gegaan zoals ik geschreven had.
LEES OOK: Mijn bevallingsverhaal van Daniël
En dat vind ik zo fijn! Zoals; niet om de zoveel tijd ontsluiting controleren, maar alleen wanneer ik dat zelf wilde weten. Of de navelstreng uit laten kloppen en dan Stephan door laten knippen. Daniël op zijn gemak de tepel laten zaken om te drinken. En nog veel meer, maar dat kun je dus lezen in mijn geboorteplan waar ik ook tips deel.
En hoe kijk jij naar het geboorteplan?
De afbeelding hierboven komt van Shutterstock.
Liefs Angela
2 Comments
Leonie van Mil
12 juni 2018 at 11:10Ik had een prachtig geboorteplan geschreven voor de eerste bevalling. Die liep totaal anders dan ik had gewild. Voor de tweede werd het mij dus weer gevraagd of ik er één wilde schrijven. En toen heb ik “nee” gezegd. Ik ging het allemaal wel zien. Ik weet nog dat ik bij de eerste op een baarkruk wilde bevallen. Maar door de ruggenprik kon dat niet meer. Achteraf dacht ik ook dat ik waarschijnlijk helemaal geen zin had om mijn bed uit te komen. En dat was bij de tweede inderdaad het geval. Ik had er geen zin voor. En ook geen tijd meer voor. Uiteindelijk was mijn tweede een droombevalling en precies gegaan zoals ik een bevalling voor mij zag. Dus geen plan voor nodig geweest 🙂
Leonie van Mil onlangs geplaatst…Waarom het belangrijk is om een burn-out serieus te nemen
Ilse Visscher
12 juni 2018 at 16:23Goed stuk! Mij gaf het ook heel veel rust, ook al komt er van de helft niets terecht en zijn de dingen die ik opschreef best wel logisch. Fijn om er alvast een beetje mee bezig te zijn. Ik wilde bijvoorbeeld echt geen ruggenprik, maar toen dat moment aanbrak dat het misschien toch zou moeten laat je het ook los. Uiteindelijk heb ik het niet gehad en kon ik het af met een pompje. Oh en bij de shift wissel (net voor ik echt ging bevallen) gingen ze nog snel even kijken wat er in stond.. Dus of ze er wat mee hebben gedaan? Was al best een beetje laat daarvoor..
Ilse Visscher onlangs geplaatst…Plog #18 Haarlem: Eerste keer weg zonder baby