Daniël is bijna twee jaar. Dat betekent dat ik dan de WHO-norm heb behaald. Zij adviseren namelijk om je kind toch wel twee jaar borstvoeding te geven. Een mijlpaal die ik bij Naomi niet haalde, maar die ik nu wel ga halen. Maar wat ga ik doen na die twee jaar?
Goede vraag
Een gesprek met een vriendin die ook borstvoeding geeft, triggerde mij. Zij vertelde dat ze constant haar grens aan het verleggen was. Eerst was het een half jaar, toen een jaar enzovoorts. Ik herkende het direct en toen deelde zij het volgende: “Ik denk niet dat Daniël na twee jaar stopt met drinken, wat ga je dan doen?” Dat was een vraag waar ik eigenlijk nog niet over had nagedacht. Ik heb altijd geroepen dat ik zou stoppen na twee jaar. Maar nu.. ik weet het eerlijk gezegd niet zo goed.
Mijn grens verleggen
Daniël krijgt voordat hij ’s avonds naar bed gaat nog borstvoeding. En heel af en toe nog in de nacht, maar dat komt zelden voor. Ik vind het een fijn momentje zo aan het eind van de dag. Ik kruip op bed met hem en het is echt ons moment. Ik vind het heerlijk om nog steeds zo verbonden met elkaar te zijn. Als ik er een avond niet ben of hij is logeren, dan krijgt hij dus geen borstvoeding. Dat vindt hij ook prima, dus in die zin maakt het eigenlijk niet zoveel uit. Ga ik mijn grens verleggen? Ga ik na twee jaar niet stoppen of toch wel?
Ga ik het doen?
Ik heb altijd gezegd dat ik zou stoppen als het voor mij niet goed voelde of als hij twee jaar is. Nu dit dus nadert, mei 2019, begin ik enorm te twijfelen. Als mensen horen dat ik nog één keer per dag borstvoeding geef, kijken ze toch een beetje vreemd. Heel eerlijk? Zo keek ik ooit ook, maar nu ik het zelf ben is het anders. Dat is altijd zo als het ineens om jezelf gaat niet waar? Dus… wat ga ik doen? Ik heb geen flauw idee. Of ik mijn grens verleg na die twee jaar ga ik jullie tegen die tijd vertellen. Tot die tijd ga ik er niet meer over nadenken, dat is pas zonde van de tijd. Wie weet stopt hij toch zelf nog en dan gaan er, net als bij Naomi, traantjes vloeien. Maar ook dat is dan helemaal goed. Ik luister naar mijn eigen gevoel, want dat is het enige dat telt.
Zijn er langvoeders onder mijn lezers?
Liefs Angela
4 Comments
Kobe
13 februari 2019 at 08:01Je vraagt je af komt er nog wat uit dan of is het alleen voor het lekkere en wat is er nog over van je borsten. Meer dan theezakjes is het dan niet meer. Maar knap dat je het volhoud.
Gerdien
13 februari 2019 at 14:46Wat een reactie hierboven,wat een nonsens. Borsten schijnen te lijden onder zwanger zijn (verandering vet naar klierweefsel) en niet onder (lang)voeden. En ook jammer weer dat borsten zo geseksualiseerd worden, alsof borstvoeding geven niet de primaire functie is van borsten. Uit eigen ervaring weet ik dat er na 2 jaar nog prima melk is. Zelf voed ik mijn oudste al ruim 3 jaar en dacht ook dat ik dat nooit zou doen. Het is zo gegroeid, het geeft haar nog veel steun en ze is ook bijna nooit ziek. Je mag trots zijn op het langvoeden en laat je door niemand gek maken, doe wat goed voelt voor jou en kindje. Alleen jij kan die keuze maken. Borstvoeden kan best pittig zijn, en ik ken geen mama die langvoedt voor haar eigen plezier, maar het is heel fijn als je het kunt bieden. Gefeliciteerd met deze mijlpaal!
Annemieke
14 februari 2019 at 20:55Onze tweede dochter wordt in maart 2, en tot nu toe drinkt ze ook nog bij mij. Zo lang ze wil hou ik dat zo. Soms wil ik er zelf mee stoppen, maar als ik dat kleine lijfje dan zo naast me voel liggen en haar genietend hoor drinken, dan schuif ik die gedachte weer ver voor me uit. We zien wel hoelang we het blijven doen, en geniet ik van elke dag dat ze nog bij me drinkt. Ze worden toch al zo snel groot 😉
Annemarie
21 februari 2019 at 15:48Mijn oudste voedde ik 14 maanden. Bij de tweede voelde het niet goed om op zo jonge leeftijd op mijn verzoek te stoppen. Ik beloofde hem dat hij zelf mocht aangeven wanneer hij wilde stoppen. De derde kwam en we gingen tandemen. Vlak nadat we de kinderen vertelden dat de vierde op komst was, zei hij: nu is de mamamelk voor de baby en voor mijn broertje en is hij met 5,5 jaar gestopt. De vierde kan elk moment komen en ik hoop op weer een mooie periode tandemen. Inderdaad, de grote kinderen halen weinig voedingswaarde meer uit de melk, maar des te meer liefde, een veilig gevoel en tijd met mama. Een unieke belevenis en van tevoren nooit zo gedacht! Ik herken het verhaal van grenzen opschuiven dus ook heel goed!