Ik biecht op, deze zwangerschap ben ik een emotionele heks

Eigenlijk zou mijn man deze blog moeten schrijven. Hij is alleen niet zo’n schrijver, dus besloot ik hem zelf maar te schrijven. Het is wel zo fair om ook de mindere kanten van mijn zwangerschap te belichten. In dit geval letterlijk op te biechten.

Ik ben een emotionele heks! Zo: the word is out! Mijn bezemstok staat buiten… Niet echt iets om trots op te zijn, wel iets om te delen. Hormonen? Welke vrouw heeft ze niet. Als je zwanger bent, dan worden het er een tikkie meer én ze worden heftiger. Bij Naomi had ik er volgens mijn man echt niet zo’n last van. Klopt, want toen was ik gewoon in 95% van de gevallen mezelf. Dit keer is het echter heel anders… Ik ben soms echt een heks niet de meest leuke vrouw op deze aardbol. In het dagelijks leven niet, dus als je mij tegen komt, wees niet bang voor een uitval van mijn kant hoor.

Maar…arme man… Ik vind het oprecht sneu voor hem, maar ik heb die hormonsters (dat zijn het!) echt niet in de hand. Dat lijkt hij dan weer niet zo goed te snappen geloof ik, maar lieve schat, het is echt waar. Ik doe het niet expres en ik verschuil mij er ook niet achter. Neemt niet weg dat het lastig is voor hem. Normaal kun je jezelf wel een beetje veranderen, beetje aanpassen als iets niet bevalt bij jezelf. Maar echt dat is bij een zwangerschap gewoon niet te doen. Binnen 1 seconden kan ik van heel vrolijk naar witheet. Een bizarre gewaarwording, want daarna kan ik ook weer de vrolijkheid zelve zijn. Hoe bedoel je lastig?

Ik vind het voor mezelf al lastig. Uit het niets kan ik dus ineens in tranen uitbarsten, een snauw geven of gewoon compleet uit mijn dak gaan. En dan kijkt hij mij vol ongeloof aan: lieve help, is dit de vrouw tegen wie ik 3,5 jaar geleden volmondig ‘ja’ zei. Ik dacht het niet…. Het is gelukkig te wijten aan die hormonen, want anders…. Is het dan echt zo erg? Ja het is echt zo erg. Het is heel raar, ik herken mezelf gewoon niet. Ja ik ben sowieso emotioneel, maar zó enorm emotioneel nu ook weer niet! En ik ben niet de makkelijkste, maar zo enorm moeilijk ben ik nou ook weer niet.

Met de jonge vrouwen groep uit de kerk volg ik als het ware een bijbelstudie. We zijn deze keer gestart met bidden voor je man. Ik ben de laatste keer niet geweest, maar het gebed dat gedeeld is in de whatsapp groep, die bid ik dagelijks. Ik bid altijd voor mijn man, maar dit gebed omvat alles. Daarnaast voeg ik daar nog wel aan toe dat ik mijn man dankbaar ben dat hij heel goed probeert om met die hormonen van mij om te gaan.

Conclusie van dit eerlijke artikel: Die hormonsters maken het mij behoorlijk moeilijk en daarmee ook mijn man. Extra handig ook in een periode van verbouwen, verhuizen et cetera. Maar ons huwelijk overleeft het wel hoor, gelukkig maar. Het zou toch wat zijn!

Heb of had jij ook zo last van die hormonsters?

Deze afbeelding komt van Shutterstock.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Liefs Angela