Angst op herhaling voor groeiachterstand van onze zoon

Dit onderwerp staat al héél lang in mijn concepten en dat heeft een reden. Zolang ik er niet aan denk, over spreek of over schrijf, dan is het er niet. Zo werkt het alleen niet. Die angst zit er en dat vind ik een vervelend gevoel. Zo vervelend dat ik besloot het toch op te schrijven. Juist, omdat dat mij ook helpt.
Er zijn genoeg blogs op mijn website te lezen over mijn eerste zwangerschap en hoe het zat met de groeiachterstand van Naomi. Deze heb ik opgesomd in een rijtje, zodat je ze gemakkelijk kunt lezen als je dat wilt. Ik ga daar nu dus verder niet diep op in.

Waarom die angst?
Hoewel ik weet dat iedere zwangerschap anders is, zit er ergens toch een gevoel van angst. Misschien dat angst een te groot woord is, maar ik weet er even geen ander woord voor. De verloskundige geeft ook aan dat iedere zwangerschap anders is en dat Naomi eigenlijk geen groeiachterstand had. Dat klopt, daar heeft ze gelijk in, maar neemt niet weg dat de feiten er lagen. Haar groei werd tijdens een echo gemeten, niet één keer, maar meerdere keren en daar werd een gemiddelde van genomen. En laat dat gemiddelde nou niet zijn wat ze wilden zien. Even voor jullie beeld P50 is gemiddeld, Naomi had P13 en dat zakte zelfs tot P7. Niet zo best dus. De hartfilmpjes van Naomi in het ziekenhuis werden er ook niet beter op. Ik zat er op een gegeven moment echt om de dag, zelfs op zondagochtend om 9:30 uur. Daarnaast lag ze ook nog eens in stuitligging, wat ook best stressvol is. Want met 36 weken ligt nog maar zo’n 4% in stuit en Naomi hoorde daar bij. Dan moet je ineens nadenken over een eventuele stuitbevalling of een keizersnede als de draaipoging die je wilt doen niet zou lukken. De draaipoging lukte gelukkig, maar ook dat is spannend voor een kindje. Dat waren bizarre weken, echt wat een spanning en stress kwam er bij kijken. Ik genoot ook zeker wel, maar er waren genoeg dagen met tranen, héél veel tranen. Je wilt horen dat je kind goed groeit en niet dat het buikje achter blijft, dat is echt geen goed teken namelijk. Hoe je het ook draait of keert die weken van stress waren er, de feiten lagen er en ik ben met 37 weken ingeleid. Uiteindelijk geen officiële groeiachterstand en het blijft een raadsel waarom de metingen zo waren.

Voorkomen
Ik wil het nu voorkomen, maar dat kan niet. Ik kan niet meer doen dan gezond eten, drinken, goed voor mezelf zorgen, vertrouwen op God en dus niet stressen. Want dat is ook niet goed voor onze zoon. De groeiecho met 32 weken hoef ik niet te doen, vertelde de verloskundige, daar laat ze mij vrij in, maar mijn gevoel zegt dat ik dat wel moet doen. Al is het alleen maar om de bevestiging te krijgen dat hij wel goed groeit. Maar ja, zegt mijn hoofd dan, wat als dat niet zo blijkt te zijn? Wat doe je dan? Aangeven dat het bij Naomi ook zo was en dat je verder geen extra controles wilt? Dat doe je natuurlijk ook niet. Het blijft gewoon spannend tot en met de bevalling, want ook dan kan er van alles misgaan natuurlijk. Ik ga altijd uit van het positieve, maar soms overheerst dit gevoel en dat komt gewoon door die hormonsters.

Overuren
Mijn hoofd draait echt overuren zoals je wel merkt. Het helpt wel nu ik dit zo van mij afschrijf. Ik heb er gewoon geen controle over, ik moet het loslaten, in de handen van God leggen. Hij zorgt voor ons en daar moet ik op vertrouwen, hoe moeilijk dat soms ook is. De 20-wekenecho was goed, maar ook Naomi’s echo was toen helemaal goed qua groei. We gaan het zien met de groeiecho bij de 32 weken. Mijn buik groeit in ieder geval goed, dus dan gaat het met onze zoon ook goed, zo moet ik maar gewoon denken 🙂

Had jij ook angst voor iets tijdens de tweede zwangerschap en hoe ging je daar mee om?

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Liefs Angela

You Might Also Like

8 Comments

  • Reply
    Anne
    16 januari 2017 at 07:53

    Spannend. Ik zou die extra check ook doen met 32 weken als ik jou was. De mogelijkheid is er dus daar zou ik zeker gebruik van maken. De zwangerschap van Nore verliep goed maar bij iedere check van het CB nu zit zij onder het gemiddelde van de curven. Geen schokkende grote verschillen maar het word wel altijd benoemd. Ik maak ( probeer) me er niet al te druk om maar toch, als Nore ziek is eet ze amper en dat beetje wat ze niet eet kan ze juist zo goed gebruiken.. die onzekerheid hoort erbij denk ik en maakt dat we zo goed voor ons kroost kunnen zorgen.
    Liefs, Anne
    Anne onlangs geplaatst…Vrijdag de 13eMy Profile

  • Reply
    Charlotte
    16 januari 2017 at 08:02

    Heel logisch dat je die angst nu hebt hoor! En inderdaad als jij gewoon goed voor jezelf zorgt, dan heb je er in ieder geval alles aan gedaan. Voldoende rust pakken hoort daar trouwens ook bij. Mooi excuus om samen met Naomi een middagdutje te kunnen doen 😉
    Charlotte onlangs geplaatst…Besparen op de baby uitzetlijst doe je zoMy Profile

  • Reply
    Gerdi
    16 januari 2017 at 10:41

    Jeetje wat een stress moet dat geweest zijn de vorige zwangerschap en ik begrijp dat je nu wel zekerheid wil, maar ook dat het weer spannend is. Lekker rustig aan doen en blijven eten is het belangrijkste voor jullie buikjongetje. En bovenal genieten van je zwangerschap.
    Gerdi onlangs geplaatst…Meekijken met Gerdi #1-2017 | Ziekenhuis, Promotie schoonzusje en winterweer!My Profile

  • Reply
    Anja
    16 januari 2017 at 14:30

    Ik denk dat angsten bij de zwangerschap horen en dat je inderdaad het beste gewoon op God kunt vertrouwen. Ik had tijdens mijn eerste zwangerschap last van (veel) bloedverlies en dat niet 1x keer, maar best vaak. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en heb ik een gezonde jongen gekregen, maar die angst kwam weer terug bij mijn tweede zwangerschap.
    Anja onlangs geplaatst…Review Oral B Genius 8000sMy Profile

  • Reply
    Jodi - liefthuis
    16 januari 2017 at 20:14

    Zo herkenbaar. Angst door iets wat er is geweest. Dikke knuffel meis, die kleine man van jullie gaat het vast super doen. Deze zwangerschap is al helemaal niet te vergelijken met Naomi, dus misschien ook niet met zijn groei.
    Jodi – liefthuis onlangs geplaatst…Mijn kind is 19 maanden en loopt nog niet….Nou En!!!My Profile

  • Reply
    Mathiske -gelukineenrompertje-
    16 januari 2017 at 21:53

    Helaas nog geen tweede zwangerschap om mee te vergelijken. Met Emily nu ze steeds ziek is, vinden we en het consultatiebureau haar wel een beetje dun worden. Ook buigt de groeicurve iets af. Dat vind ik wel ‘eng ‘ gelukkig komt het wel goed.

    Ik denk dat je het met jullie kleintje wel goed komt, net als met Naomi. Straks ook weer lekker aan de borst en dan word ie zo groot hoe is het met je bloeddruk?
    Mathiske -gelukineenrompertje- onlangs geplaatst…Sale Shoplog! Zara, Benneton, Uggs!My Profile

  • Reply
    Nicole @ Everyday-Life.nl
    16 januari 2017 at 22:39

    Ik snap het helemaal en denk dat jouw angst heel begrijpelijk is. Zelf ben ik de zwangerschap na de miskraam alleen maar angstig geweest. Deze zwangerschap gelukkig een stuk relaxter. Zelf wel gekozen voor extra controles, gewoon voor mijn gemoedsrust. Maar dat moet ieder voor zich weten.
    Nicole @ Everyday-Life.nl onlangs geplaatst…100 vragen die niemand ooit aan je stelt (en dat is misschien maar goed ook ;-))My Profile

  • Reply
    Simone
    17 januari 2017 at 22:46

    Ik snap heel goed dat je dat niet nog een keer mee wilt maken, die stress en die spanning die je bij Naomi had om de groeiachterstand. Maar inderdaad, je kunt niets anders doen dan goed voor jezelf zorgen en het loslaten. Maar ik zou ook die 32 weken echo gewoon doen. Dan weet je tenminste hoe of wat, dat is beter dan het niet weten denk ik, wat stress betreft.
    Simone onlangs geplaatst…Winactie | Dokter Leenarts producten!My Profile

  • Leave a Reply

    CommentLuv badge

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    error: Deze content is beveiliigd