10 x dit was ik compleet vergeten van mijn eerste baby

Blijkbaar werken je hersenen zo dat je de pittige dingen van het ouderschap gewoon vergeet. Ergens weet je het nog wel, maar je hersenen negeren dat gewoon. Iets met die rammelende eierstokken voor een tweede. Tijdens je zwangerschap denk je terug aan je eerste baby en hoe heerlijk het wel niet was en dan nóg kun je dat pittige gevoel niet terughalen. Iets dat ik nu weer kan, aangezien ik er midden in zit.

De nachten. Oh my, wat zijn die gebroken nachten weer pittig en soms killing. Nu mag ik eigenlijk niet klagen, want Daniël komt de laatste dagen om 02:00 en rond 6:00. Ik heb het idee dat ik het nu zwaarder vind dan bij Naomi. Maar die avonden…. Onze kinderen moeten de prikkels verwerken van de hele dag en dat vinden ze lastig. Ze gebruiken de avonden daar voor.

De krampen. Wat een ramp. Er zijn dus ook baby’s die er gewoon geen last van hebben he, maar die baby’s maken Stephan en ik dus niet. Dat getrappel, gekreun en het huilen zó zielig. Gelukkig is die periode hier nu voorbij. De krampjestijd hebben we verslagen!

De ik-ben-onrustig-tijdens-koken-en-avondeten-momentjes. Het maakt niet uit hoe laat je eet, althans dat ervaar ik, want dat uurtje is gewoon onrustig. Of je nu om 17:00 uur eet of om 19:00 uur, ze lijken het gewoon aan te voelen. Gelukkig hebben wij de newborn set van Stokke op de Tripp Trapp, dat scheelt wel iets! Kan hij gezellig bij ons aan tafel zitten.

De spuitluiers.
Alhoewel Naomi die nauwelijks had, kwam er weer zo’n oh ja moment. Daniël heeft ze de laatste dagen wel drie keer op een dag. Een hele tijd lukte het hem niet, maar sinds bezoekjes aan de osteopaat gaat het véél beter met het poepen.

Het hoofdje is zo wiebelig. Altijd opletten op het hoofdje. Hij is al heel sterk, maar ondersteunen blijft natuurlijk nodig. Heel anders dan bij de peuter die hier in huis rondloopt!

Slapen? Geen touw aan vast te knopen. De ene dag gaat het fantastisch en slapen ze netjes in hun eigen wieg. De andere dag zit je aan de bank geplakt met een plakbaby op je borst. Stiekem heul errug fijn!, maar niet handig met rond stuiterende peuter die dan natuurlijk alles in huis gaat doen wat niet mag én dat heel goed weet #ondeugendkoppie

Regeldagen. Met 10 dagen kwam hij wel heel erg vaak. Ik snapte er niks van, tot er ineens een lampje gingen branden. Regeldagen natuurlijk, duh! Met 3 weken weer hetzelfde, ik had het pas door toen ik er midden in zat. Die van 6 weken heb ik aardig onderschept doordat ik een voorraadje aan het opbouwen was voor in de vriezer. Met een avondje en nacht regelde Daniël het zelf, dus niet nog eens een hele dag zoals bij drie weken wel het geval was. Met flesvoeding hebben kids ook regeldagen begreep ik!

Mijn-borsten-lekken-op-de-meest-gekke-momenten. Dat zal niet voor iedereen gelden, maar voor mij wel. Als ik een andere baby hoor huilen in de winkel, als Daniël net iets langer slaapt dan normaal, als je een warme douche neemt en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Je kickt op de metingen van het consultatiebureau. Heerlijk vind ik het om te weten hoe goed hij groeit op mijn borstvoeding. Echt ik vind die momenten geweldig. Ik ben dan zó trots op die spek armpjes en beentjes!

Een baby op je borst het fijnste gevoel is van de hele wereld. Echt, wat is dat fijn! Zo’n warm lijfje tegen je aan. Die armpjes om je heen en in volkomen ontspannenheid bij je liggen. GOUD!

Bewaren

Bewaren

Liefs Angela